AANTEKENINGEN VOORZITTER P.E.L. T.B.V. INSPRAAKVERHAAL IN COMMISSIE WELZIJN D.D. 7/1/2003. ONDERWERP: BEZUINIGINGSVOORSTEL COLLEGE B EN W INZAKE GESUBSIDIEERDE ARBEID.

---

TEVENS: OPMERKINGEN SECRETARIS P.E.L. N.A.V. HET COLLEGEVOORSTEL

-De wethouder zou moeten garanderen dat er in elk geval geen gedwongen ontslagen vallen. Niemand van de huidige WIW'ers en ID'ers zou als gevolg van deze maatregelen weer in de bijstand terecht moeten komen.

-De uitstroomsubsidie van 17.000 euro zou allereerst ingezet moeten worden voor de mensen met tijdelijke contracten, aangezien zij het meest urgent zijn. Aangezien voor deze uitstroomsubsidie het principe geldt van 'wie het eerst komt, het eerst maalt' zou er in elk geval op korte termijn een zware delegatie van het College naar Den Haag moeten reizen. Overigens vinden wij dat bovengenoemd principe gegarandeerd leidt tot een ordinaire graaipartij waarbij de 4 grote steden met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid aan het langste eind zullen trekken.

-De uitstroomsubsidie zal niet voldoende zijn om de door deze maatregelen gecreeerde financiële problemen voor de gemeente op te lossen. Het College stelt voor om 500.000 euro te reserveren voor een frictiekostenpot. De beschrijving van de doeleinden waaraan dit bedrag eventueel besteed kan worden, is rijkelijk vaag. Wij stellen voor om die 500.000 euro ook in te zetten om gedwongen ontslagen te voorkomen. Mocht ook dat nog niet voldoende zijn dan betekent het dat u een aantal pijnlijke keuzes moet maken.
Er staan in deze gemeente wel een aantal omstreden beleidsvoornemens op het programma waar het nodige geld te halen valt.
M.a.w. het gemeentebestuur zal dan prioriteiten moeten stellen.

Tot slot: het terugbrengen van de loonkostensubsidie van 100% tot 90% per werknemer kan met name voor de werkplek bij de kleinere werkgevers de doodsteek betekenen. Wij stellen dan ook voor dat het College de mogelijkheden gaat bekijken om hier een gedifferentieerder tarief in te voeren en de loonkostensubsidie te baseren op de draagkracht van de werkgever.

Doelbewust is i.v.m. de noodzakelijkerwijs beperkte inspreektijd gekozen voor een heel kort inspraakverhaaltje.

Hierbij nog wat nadere opmerkingen, suggesties ed.

Gedwongen ontslagen: Toezegging wethouder Brok om op dat punt 'inspanningsverplichting' te leveren. Daar willen we hem graag aan houden. Het is minder dan een garantie tegen gedwongen ontslag maar (ook juridisch) beter dan niets. Vanaf 7/1/2003 is het College aanspreekbaar voor de toegezegde inspanningsverplichting.
Overigens is m.i. deze zaak een gezamenlijke inspanningsverplichting waard van zowel B en W, de Raad als de betrokken werkgevers.

Probleem met eerste prioriteit: De mensen met de tijdelijke contracten:
Begrepen uit inspraakverhaal van dhr. De Kroon, directeur van Sport Fryslan:
"Over een week krijgt de eerste ontslag".
Dat niemand in de Commissie dit later oppakte was nogal teleurstellend en versterkt niet het vertrouwen in de goede afloop van deze kwestie. Al te vaak hebben we bij kwesties waarbij de Raad bol stond van de goede bedoelingen en intenties mensen tussen de wal en het schip zien vallen of later zien verdrinken in de stroperigheid van de burocratie ALS er althans op papier maatregelen waren getroffen.

CDA noemde totaal van 150 tijdelijke contracten en totaal van 99 banen die omgezet kunnen worden.
Aanname: Met dat laatste wordt gedoeld op de stimuleringsregeling voor omzetting ID-banen in reguliere banen waarbij eerste jaar EUR 10.500 en tweede jaar EUR 6.500 wordt verleend qua subsidie, in totaal EUR 17.000
(Dit is de 10.000 maal EUR 17.000 voor heel Nederland)
Suggestie voor de tijdelijke contracten: Verlengen met 1 jaar. Vermoedelijk is arbeidsrechtelijk niet toegestaan om kortere periode te kiezen, maar dat zullen we moeten nazien.
Doel hiervan: Tijd winnen om uitstroom naar regulier werk te organiseren. Deze groep moet voorzover mogelijk als eerste aan regulier werk geholpen worden.
Deze groep valt dan uiteen in 3 kleinere groepen:

a. Degenen die niet geschikt zijn voor regulier werk vanwege beperkingen, maar wel goed functioneren in ID/WIW-banen. Ik kom hier verderop op terug.

b. Degenen die zonder meer geschikt zijn voor regulier werk. M.n. bij de grotere werkgevers zit wellicht begrotingsruimte om hun baan om te zetten.

c. Degenen die na een of meer cursussen/studies/korte scholingen ook geschikt zijn voor regulier werk.

Ad. groep a: Op zich zijn we nooit enthousiast geweest over gesubsidieerd werk omdat vaak voor hetzelfde werk in reguliere CAO's een andere/hogere beloning werd gegeven en ook de secundaire arbeidsvoorwaarden bij een reguliere CAO voor hetzelfde werk beter zijn. Soms zag je ook bij grotere werkgevers een tweedeling ontstaan op de werkvloer tussen de werknemers met CAO-lonen en de ID/WIW-werknemers, mede gevoed door de werkgevers. Bv. de miezerige vertoning dat de 'gewone' werknemers een kerstpakket kregen en de gesubsidieerde werknemers niet...
Iets breder gezien: In de bijstand zitten mensen die:

a. Ofwel ziek zijn ofwel zoveel problemen hebben dat ze ook niet geschikt zijn voor additioneel werk. Dit betreft m.n. een deel van de mensen in de z.g. 'fase 3 en 4'. De gemeente heeft al eerder onderzoek laten verrichten naar de belemmeringen die een flink deel van deze groep heeft om deel te nemen aan de arbeidsmarkt.

Enerzijds is er een reïntegratieverplichting en de wethouder stelde:
'Zij hebben recht op werk'. Maar dat is iets anders dan de plicht tot werk.
Wat er hier in feite aan de hand is, is het feit dat mede door alle WAO-maatregelen in het verleden in de bijstand in feite een soort 'mini-WAO' is ontstaan van mensen die vroeger onder de oude regelingen ofwel recht op WAO gehad zouden hebben ofwel recht op AAW of later op WAJONG.
Ik ben het op dat punt eens met Leefbaar Leeuwarden: Laat hen met rust! Indien dat formeel niet kan: Stel een 'rustplan' vast voor meerdere jaren.

b. In principe een ID/WIW-baan zouden kunnen vervullen. Er is een instroomstop afgekondigd.
Hierover intern gesproken: We kunnen dit billijken gezien de situatie: Het is sneu voor degenen die graag aan het werk willen, maar de zaak moet eerst weer goed op de rails worden gezet voordat dit kan.
Suggestie: Instroomstop tot 1/1/2004. Dan opnieuw bekijken of instroomstop opgeheven kan worden.

c. Rechtstreeks een reguliere baan zouden kunnen vervullen gezien opleiding, capaciteiten ed. Dit zijn m.n. de mensen die ingedeeld zijn in 'fase 1 en 2'.
Zij hoeven in eerste instantie geen ID/WIW-baan. Zorgelijk punt is wel de economische situatie ofwel de buiten de persoon gelegen situatie die er toe kan leiden dat ondanks vele sollicitaties de tijd verstrijkt en daarmee bijna tijdsevenredig de kansen afnemen op betaald regulier werk.

Terug naar de ID/WIW-mensen met jaarcontracten:

Groep a: De mensen die niet kunnen doorstromen naar regulier werk:
Het is m.i. onontkoombaar dat er altijd een groep mensen zal zijn die aangewezen is op gesubsidieerde arbeid.
Een aantal jaren terug is na een door de vakbonden uitgeroepen korte staking eindelijk een CAO afgedwongen. Daarop is uiteraard nog wel het nodige aan te merken, maar wellicht dat met behulp van de vakbonden dit soort banen langzamerhand evolueert naar 'gewone' CAO-banen in de lagere loonschalen. Voor sommige mensen kan gelden dat men vooral bijleert door gewoonweg maar te 'doen' en dat de dagelijkse werkpraktijk de beste leermeester is.

Groep b: Zonder meer geschikt voor regulier werk: Vraag is hoeveel budgetruimte de werkgever heeft. Vraag is ook of de stimuleringsregeling altijd moet worden ingezet:
Sommige werkgevers kunnen wellicht zonder dat geld voldoende ruimte vrijmaken in hun begroting en er kunnen met behulp van de regeling maar een beperkt aantal ID-banen worden omgezet, terwijl bovendien landelijk het aantal van 10.000 al per sector is verdeeld, in plaats van dat over te laten aan de gemeentelijke situatie ter plaatse.
Hoe de 99 (?) maal EUR 17.000 plaatselijk over de sectoren verdeeld moet worden is onduidelijk.
De landelijke voorwaarden staan in de tekst van het Convenant Gesubsidieerde Arbeid 2003 die wij doorzonden naar de Commissie Welzijn.

De landelijke voorwaarden beperken de mogelijkheden m.i. nogal:
Liever had ik gezien dat de EUR 17.000 door de werknemer mee had mogen worden genomen naar welke werkgever dan ook, ook richting regulier bedrijfsleven, net als vroeger de f18.000 van de Melkert II regeling.
Op zijn minst had de regeling inzetbaar moeten zijn binnen de kring van werkgevers met ID-banen, nu kan e.e.a. alleen gebruikt worden bij dezelfde werkgever als waarmee de ID-werknemer een arbeidsovereenkomst heeft.
Kleine werkgevers kunnen daarom waarschijnlijk niets met de regeling: Zij overbruggen met kunst en vliegwerk een begrotingsgat in het eerste jaar minus EUR 10.500 en kijken het tweede jaar aan tegen een begrotingsgat minus EUR 6500 en het derde jaar stort de constructie in, als dat al niet gebeurt in het tweede jaar. Dat heeft geen zin en dus is de regeling daar in elk geval al onbruikbaar.

Groep c: Geschikt voor reguliere baan, maar bijscholing noodzakelijk:
Het B en W voorstel laat per 1/4/2003 de organisatiekostensubsidie verdwijnen.
In dat geld zat echter ook een component voor cursussen, scholing en studie, hoewel er o.i. veel te veel bij de werkgever aan de strijkstok bleef hangen, zodat er een veel te krap jaarbudget was voor scholing van de werknemer. Wij doelen m.n. gezien onze ervaringen op Sportwerk Friesland.
Daarom moet de door B en W voorgestelde frictiekostenpot zowel worden vergroot als qua criteria ruimer worden gemaakt, zodat daaruit ook scholingskosten voor ID/WIW-werknemers kunnen worden betaald voor die mensen die daarmee ook een reguliere baan kunnen krijgen.
Hiervoor dient een kleine verordening te worden gemaakt waar m.n. in staat dat de aanvraag voor een vergoeding scholingskosten door werkgever plus werknemer gezamenlijk moet worden gedaan bij bijvoorbeeld de sector Additionele Werkgelegenheid van de gemeente. Zowel werkgever als werknemer krijgen de beschikking toegestuurd.
We willen voorkomen dat de werkgever een deel van dat geld voor andere doeleinden benut, daar gaat het ons om.

Hoe moet de frictiekostenpot groter worden gemaakt? Er zijn verschillende mogelijkheden:

a. Een beperkt bedrag bijvoegen vanuit de Algemene Reserve.
Beslissing hierover pas nemen als frictiekostenpot bijna leeg is, cq. dreigt te raken. Dit, om strategische redenen.

b. De 'kaasschaafmethode': Over de volle breedte van de gemeentebegroting wordt bezuinigd. Beter iedereen een beetje ontevreden dan een beperkte groep zwaar ontevreden.

c. Additioneel: 'Rustplannen' voor sommige mensen in fase 3 en 4 in de Abw worden meerjarig. Dit betekent minder vaak gebruik hoeven maken van de GGD.
Bovendien is de huidige volgorde qua werkwijze onnodig duur:
Men moet nu eerst naar het reïntegratiebureau die vervolgens in sommige gevallen dan de gemeente weer adviseert de GGD in te schakelen. Als de gemeente in voorkomende gevallen (gerede twijfel of iemand wel additioneel werk kan doen) eerst doorstuurt naar de GGD en de GGD aangeeft dat betrokkene in feite door allerlei redenen niet in staat is om te werken, dan kan de gemeente het geld voor het reïntegratiebureau in z'n zak houden en moet een 'rustplan' opgesteld worden.
Er wordt nu al te vaak getrokken en geplukt aan mensen die in feite in de WAO of de WAJONG hadden gemoeten, maar die in de Abw blijven omdat vanuit de Abw geen WAO/WAJONG premie wordt betaald.
(Geen verzekeringspremie; geen rechten.).

d. Het GVVP (Gemeentelijk Verkeers- en Vervoersplan) uitstellen en/of daarin bezuinigen qua 'ambities'.

e. Geen geld reserveren voor hoge-snelheidslijnen, die toch slechts naar Heerenveen, Drachten (?) en Groningen leiden! Hieraan mee willen betalen is ronduit idioot: Waarom? Om ook een beetje 'mee te willen doen'? Wat zullen ze gelachen hebben in Den Haag...

Algemeen: Elke gemeente heeft per definitie ALTIJD te weinig geld.
Daarom is politiek altijd ook rangorde aanbrengen in prioriteiten. Door te zeggen: 'Er is geen dekking' geeft men aan in feite dit probleem alleen met de mond belangrijk te vinden (gaat wel over na 22/1/2003) maar in werkelijkheid niet...

N.B.: Tegen de CDA-suggestie om het Stipejild maar weer omlaag te brengen terwijl nog pas werd besloten dit te verhogen en de gemeente een voorlichtingsfolder zal maken omdat de reïntegratiebureau's de mensen hier vaak niet eens op wezen.
(Leidde tot onderbenutting en situatie dat al uitbetaald gemeentegeld bij deze bedrijven bleef hangen.)
Omdat het hier gaat om veelal dezelfde groep mensen is dit een sigaar uit eigen doos.

Financiële dekking voor de verlenging met 1 jaar van de tijdelijke contracten: Zie boven.

Men kan betogen dat dit uitstel is van executie, omdat de Tweede Kamer de begroting 2003 al heeft aangenomen en die toch niet meer wordt gewijzigd door welk nieuw kabinet dan ook, zodat het tekort voor 2003 van EUR 3 miljoen totaal voor Leeuwarden gewoon vast staat. Vermoedelijk is dit waar. Heeft het zin om dekking te maken voor die drie miljoen?
Men kan betogen dat de vermindering van het aantal ID/WIW-banen een structureel gegeven is voor de komende jaren, zodat het maar beter is nu meteen maar te gaan hakken. Maar dit is helemaal niet zeker:
Een nieuw kabinet komt herfst 2003 met een begrotingsvoorstel voor 2004 en het is totaal afhankelijk van dat kabinet en van de komende samenstelling van de Tweede Kamer welke koers wordt gevaren t.a.v. deze banen!
De samenstelling van de Tweede Kamer is al bekend op de avond van 22 januari a.s., de samenstelling van het kabinet zo geschat rond begin april, misschien wat eerder.
Men kan betogen dat men gokt als men 2003 beschouwt als overgangsjaar, maar als men nu de botte bijl erin zet, is het effect als volgt:
Een jaarcontract loopt af, persoon wordt ontslagen. Bij geen eerder arbeidsverleden heeft hij/zij recht op een half jaar Werkloosheidswet, daarna wacht de bijstand. Per 2004 denkt het College weer nieuwe instroom vanuit de bijstand toe te kunnen laten richting ID/WIW-banen.
Ultimo 2004 wordt betrokkene opgeroepen zich bij een reïntegratiebedrijf te vervoegen, waarna de kassa opnieuw begint te rinkelen voor dat reïntegratiebedrijf... Kortom: Een slimme werkloze had in het recente verleden het beste zelf zo'n bedrijf kunnen beginnen...
Maar aan dit soort waanzin moeten we niet meewerken: Dit schept 'draaideur-banen'!

Een opmerking: Mocht het College menen in navolging van de staatssecretaris dat een tijdelijke overbrugging tot 2004 wel is te maken m.b.v. 'werk met behoud van uitkering' zullen wij desnoods via advertenties en andere publiciteit betrokkenen erop wijzen dat 'verplicht vrijwilligerswerk' iets is waar niemand in hoeft te trappen, hoe graag sommige werkgevers en sommige politieke partijen dat ook zouden willen. 'Melkert III is dwangarbeid' stelden we ooit en dat geldt nog steeds!
N.B.: Het is dan nog beter om mensen te ontslaan voor een half jaar, maar met terugkeergarantie. Dit betekent dan een half jaar WW en daarna weer terug in dezelfde ID/WIW-baan. Deze noodoplossing heeft uiteraard niet onze voorkeur en we wijzen er op dat er geen verband bestaat en ook niet hoort te bestaan tussen het recht op een uitkering en het verrichten van onbetaalde arbeid. Ook elke poging om een terugkeergarantie te koppelen aan het tijdens zo'n WW-periode verrichten van onbetaalde arbeid zullen wij bestrijden.

Kortom: Het beste is, gewoon de tijdelijke contracten verlengen, maar WEL deze tijd benutten om zoveel mogelijk ID/WIW-banen om te zetten in regulier werk. Op deze wijze dek je jezelf OOK in tegen voortzetting van het huidige beleid in 2004, want de aantallen ID/WIW-banen nemen af.

Samengevat: VOORKOMEN DAT DE MENSEN MET JAARCONTRACTEN HUN WERK EN LOONINKOMSTEN VERLIEZEN IS EERSTE PRIORITEIT.

Intussen moet ook gekeken worden naar de mensen met contracten voor onbepaalde tijd.

Men kan betogen dat het regeringsbeleid is, dat ook deze banen tijdelijk zullen worden. Maar dat hangt af van regering en Tweede Kamer in de nabije toekomst als de toekomst van de additionele werkgelegenheid voor 2004 en daarna nader vorm moet krijgen. Daarom en ook om te voorkomen dat zij in 2004 'draaideur-ID-ers' zullen worden willen we ook voor hen dezelfde strategie volgen en in 1 ding is de wethouder te volgen:
"Alle kaarten moeten worden gezet op doorstroming".
Maar daar hoort dan ook volwaardig beleid bij, zodat dit ook kans van slagen heeft. Voorstel is, daarvoor een nader 'Plan van Aanpak' uit te werken, compleet met financiële dekking, een verordening ed. Alleen 'maatwerk' is ons te mistig:
Grote werkgevers op de loop met de schaarse doorstroomsubsidie en met de frictiekostenpot? Dat moet voorkomen worden!
Gelijke kansen scheppen voor allen om door te stromen, voor iedereen dezelfde voorwaarden en mogelijkheden.
Kortom: Maatwerk en bilateraal overleg kan nuttig en nodig zijn, maar laat het geen 'ritselwerk' worden, want de mensen bij kleine werkgevers delven dan het onderspit.

Ernstig probleem voor sommige werkgevers is de beperking van de loonkostensubsidie per 1/4/2003 tot 90 procent van de per werknemer nu betaalde loonkostensubsidie.
We hebben gepleit voor een gedifferentieerd tarief naar draagkracht van de organisatie. Op zich is het lastig objectief de draagkracht van een organisatie te bepalen en er zijn veel organisaties met ID/WIW-werknemers op de loonlijst. Dat nagaan kost veel, wellicht teveel tijd en hoe moet men door werkgevers voorgelegde begrotingen controleren?
In het spanningsveld tussen rechtmatigheid en doelmatigheid bij deze een poging om hier een beetje lijn in te krijgen:

100 procent totale loonkosten gedeeld door aantal werknemers plus
98 procent totale loonkosten gedeeld door aantal werknemers plus
96 procent totale loonkosten gedeeld door aantal werknemers enz.

Voorbeeld: Een werkgever heeft 30 ID-werknemers. Bepaal de gemiddelde loonkosten per werknemer. (GLK) Totale loonkostensubsidie:

1 maal 100 procent GLK 1e werknemer
1 maal 98 procent GLK 2e werknemer
1 maal 96 procent GLK 3e werknemer
1 maal 94 procent GLK 4e werknemer
1 maal 92 procent GLK 5e werknemer
2 maal 90 procent GLK 6e-7e werknemer
3 maal 88 procent GLK 8e-10e werknemer
4 maal 86 procent GLK 11e-14e werknemer
5 maal 84 procent GLK 15e-19e werknemer
6 maal 82 procent GLK 20e-25e werknemer
x maal 80 procent GLK Vanaf de 26e werknemer.

Dit is slechts een voorbeeld wat in eindeloze variaties uitgewerkt kan worden. In dit voorbeeld is er geen 'echte' eerste werknemer. Dit m.n. om 'last in first out' effecten te voorkomen. De bedoeling is ook te voorkomen dat de kleine werkgevers moeten afhaken omdat zij weinig ruimte hebben om het tekort qua loonkostensubsidie op te vangen. De gedachte is dat grote werkgevers in hun totaalbegroting wellicht meer mogelijkheden hebben, hoewel niet eindeloos. Vandaar dat de loonkostensubsidie een minimumpercentage heeft.
Een loonsverhoging voor 1 werknemer heeft een beperkt effect omdat het om gemiddelde loonkosten gaat.

Een voorbeeld als hierboven vereist uiteraard doorrekening op zijn financieel effect qua uitgaven loonkostensubsidie en een slimmere tabel die beter recht doet aan het draagkrachtprincipe is uiteraard welkom.

Ook al wordt een bepaald model 'sluitend' gemaakt, daarmee zijn we er in bepaalde situaties nog niet.
M.i. moet apart aandacht worden geschonken aan de situaties waarbij de formele en de materiële werkgever niet dezelfde zijn:

De situatie die we het beste kennen is de situatie met Sportwerk Friesland.
In feite functioneert deze organisatie als uitzendbureau voor ID-werknemers die bij hen op de loonlijst staan.
Omdat zij financieel verder nergens op steunen is hun constructie nu op drijfzand gebouwd.
Ongetwijfeld zullen zij trachten bij de inlenende organisaties (In totaal ongeveer 110 in Friesland en 30 in Leeuwarden) in Leeuwarden een deel van de loonkosten terug te halen.

Vanaf 1 oktober jl. zijn zij daar in feite al mee bezig omdat toen hun startsubsidie ophield die ze enige jaren lang hebben gehad van de provincie.
Zij hebben getracht door een eenzijdige wijziging van de overeenkomst met de inlenende organisaties deze organisaties maar te verplichten donateur van Sportwerk te worden... Vereniging P.E.L. weigert dit.
Sportwerk heeft geweigerd om om de tafel te gaan met de inlenende organisaties om te trachten een oplossing te vinden, bv. op basis van draagkracht van de organisaties.
Sportwerk heeft getracht om met de nodige blufpoker de organisaties te dwingen tot betaling.
De kleine organisaties zoals de ziekenomroep, de Wereldwinkel en het PEL hebben echter dat geld niet, t.w. EUR 54,40/maand. Sportwerk beweert dat e.e.a. vantevoren bekend was (dat er t.z.t. betaald zou moeten worden) maar dat is onjuist en dat wordt ons ook bevestigd door enige andere organisaties zoals de ziekenomroep die ook 1 ID-er in dienst heeft.
Noch provincie noch Werkwijzer noch de sector Additionele Werkgelegenheid hebben ook maar iets willen doen nadat we hen op de hoogte stelden.
Werkwijzer en Additionele Werkgelegenheid namen het nogal formalistische standpunt in dat aangezien de kwestie niet direct te maken had met de loonkostensubsidie, men niets wilde doen.
M.a.w.: Zoals te doen gebruikelijk bij de overheid en aan de overheid gelieerde organisaties: Zoek het maar mooi zelf uit...

Het is thans te voorzien dat Sportwerk Friesland vanaf 1/4/2003 het begrotingsgat van 10 procent op de loonkostensubsidie doorschuift naar de 30 inlenende organisaties in Leeuwarden. Volgens onze info waren er tot nu toe 5 clubs (vrijwilligersclubs) die problemen hadden met de maandelijkse bijdrage van EUR 54,40 (Mededeling Stichting Werkwijzer)
Te verwachten valt dat vanaf 1/4/2003 dat aantal fors toeneemt. Dat betekent simpelweg dat de arbeidsplek vervalt voor hun ID-werknemer. Anders gezegd: Sportwerk zaagt zo zelf de poten weg onder hun eigen stoel.

Onze suggestie is: Omdat Sportwerk uitsluitend steunt op de ID-constructie en niet mede zoals bv. een HWL steunt op opgedragen werkzaamheden waarbij de loonkosten worden vergoed vanuit de betaling door de opdrachtgever (gemeente) voor verleende diensten, zien we niet hoe bij Sportwerk begrotingstechnisch 'ruimte' gemaakt moet worden.
M.a.w.: De constructie 'Sportwerk Friesland' kan beter maar worden opgeheven.
Het belang van behoud van arbeidsplaatsen en daarmee van plaatsen voor ID-werknemers moet o.i. echter zwaar tellen. Zonder arbeidsplaats geen ID-plaats.

Tot nu toe moest een organisatie zelf minstens 1 werknemer zelf op de loonlijst hebben om zelf werkgever te kunnen zijn voor ID-werknemers.
We noemen als voorbeeld het COS.
Mocht het zo zijn dat per 1/1/2003 deze voorwaarde niet meer geldt, dan zou de loonkostensubsidie voortaan beter rechtstreeks aan de 30 inlenende organisaties kunnen worden betaald. Bijkomend voordeel is, dat de organisatiekosten veel lager zijn dan bij Sportwerk, omdat het vrijwilligerswerk betreft. Indien de organisatie zich alsdan simpelweg conformeert aan de huidige CAO ('personeelsreglement') van Sportwerk en de loonadministratie uitbesteed zoals bv. het COS voor weinig geld ook doet en de arbeidsovereenkomst overneemt, dan is dit snel op de rails te zetten.
Uiteraard kan dit niet indien de gemeente simpelweg zonder differentiatie 90 procent van de lonnkosten betaalt zoals in het huidige B en W voorstel.

Een variant op het bovenstaande is, dat hetzij Stichting Werkwijzer hetzij de gemeente zelf de taken van Sportwerk Friesland overneemt, mocht deze ID-voorwaarde nog steeds gelden.

M.b.t. de huidige loonkostensubsidie en Sportwerk nog het volgende: We begrepen dat de gemeente altijd 120 WML betaalde ook als de werknemer 100 WML verdiende. We hebben begrepen dat Werkwijzer daarvan 5 procent mocht houden zodat Sportwerk 115 WML kreeg. Het was m.i. een terechte opmerking van mw. Brandsma van de Stadswachten toen zij vroeg de 'tussenorganisaties' er tussen uit te halen. Per 1/1/2003 is het inleenverbod van het Rijk bij ID-banen formeel uit de regeling verdwenen zodat er m.i. geen reden meer is om een 'tussenorganisatie' permanent geld te geven voor een werknemer die al lang is bemiddeld en die is voorzien van een arbeidscontract.

N.B.: Voor de goede orde: Het heet dat de gemeente indertijd aan Sportwerk Friesland vrijstelling had verleend van het 'inleenverbod' in de ID-regeling maar of het Rijk op haar beurt de gemeente ook vrijstelling had verleend is ons niet bekend. Hoe dit ook zij, het verbod is opgeheven vanaf 1/1/2003.

In zijn algemeenheid moet een subsidiestroom m.i. over zo min mogelijk 'schijven' lopen vooral om kosten te besparen.

Opmerking over Woonbedrijf BWL: Als werkgever met nogal wat gesubsidieerde banen (huismeesters ed.) totaal buiten beeld gebleven.
Zij moeten in staat worden geacht op eigen kracht banen om te zetten in reguliere banen. Suggestie: Alle woningcorporaties met ID/WIW-werknemers moeten ook benaderd worden om te zien hoeveel regulier werk te scheppen valt.

Informatie Raadsleden: De informatievoorziening m.b.t. de rijksmaatregelen is een lastig punt geweest mede gezien het Kerstreces en de korte termijn.
TIP: Via internet slaagden we erin echter toch nog diverse relevante stukken te vinden.
Zo is het bv. handig om als er nieuwe belangrijke ontwikkelingen zijn, eens te kijken op de website van het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid: http://home.szw.nl en bij het Gemeenteloket van dit ministerie: http://www.gemeenteloket.szw.nl
Op de laatste website vonden we bv. de z.g 'Verzamelbrief' van 20/12/2002 en de laatste Beschikking van 19/12/2002 m.b.t. de ID/WIW-banen. Ze stonden in PDF-formaat en zijn dan te lezen m.b.v. de gratis reader van Adobé Acrobat.
Met behulp daarvan zijn ze ook te kopiëren naar de eigen computer en/of te printen. Door ze te printen heeft men een exacte kopie van de originele tekst inclusief lay-out. Grote voordeel is dat men zo op een snelle manier steeds de laatste actuele informatie heeft bij belangrijke onderwerpen in de Commissie Welzijn en niet afhankelijk is van derden.

Tenslotte: Dit waren zo wat losse suggesties waar hopelijk iets bruikbaars tussen zit.