Uit blad Huis aan Huis van woensdag 5/2/2003.
Tijdens de bijeenkomst die we op 30/1/2003 hielden als 'vooroverleg' voor het Overleg Cliëntenraad/SZ kwam er ook een verslaggeefster van het blad Huis aan Huis langs, kennelijk afgekomen op ons persbericht inzake die ochtend. Op woensdag 5/2/2003 stond het volgende in het blad "Huis aan Huis":
door Annita Lageweg
LEEUWARDEN - Uitkeringsgerechtigden en mensen met een gesubsidieerde baan (WIW/ID-baan) kunnen sinds kort hun ei kwijt bij de cliëntenraad Sociale Zaken. De raad gaat dieper in op ideeën en problemen van deze mensen. Ze neemt die zaken mee naar het overleg dat ze maandelijks heeft met onder meer de Sociale Dienst. Afgelopen donderdag hielden vereniging P.E.L. (Platform voor een- en tweepersoonshuishoudens in Leeuwarden) en stichting BLUT (Bond Leeuwarder Uitkeringstrekkers) de eerste zitting in café De Gloppe. Het Komitee Vrouwen en Bijstand was er, vanwege een crisissituatie, die keer niet bij.
"Ik hoorde pas drie weken geleden dat er zoiets als een cliëntenraad bestaat," roept een vrouw gepikeerd. Ze is bijstandsmoeder en een van de eerste klanten die het café binnenloopt. Waar normaal gesproken 's avonds het bier rijkelijk vloeit, wordt nu koffie geschonken. Geen overbodige luxe, gezien de buitentemperatuur. De discolamp aan het plafond draait onvermoeid door. De verschillende kleuren die hij uitstraalt, bereiken alle hoeken van de duistere kroeg.
De bijstandsmoeder gooit intussen een folder van de gemeente Leeuwarden
op de bar.
"Dit heb ik recent gekregen. Cliëntenraad Sociale Zaken,"
leest ze voor.
In de folder worden de namen van onder andere P.E.L. en BLUT genoemd.
"Niet nodig," vindt P.E.L.-voorzitter Van der Galiën.
"De echte inventarisatie van problemen gebeurt hier. Voor mensen met een
uitkering is de drempel van dat overleg veel te hoog."
X schuift aan
tafel.
"Ik ben kunstenares. Omdat ik een hbo-opleiding heb gedaan heb ik
volgens de soos (Sociale Dienst red.) geen recht op omscholing."
[Tegen de afspraken in werd de naam van deze mevrouw toch genoemd in
het artikel, hoewel er was afgesproken een gefingeerde naam te
gebruiken. Overigens is met haar een afspraak gemaakt voor ons
klachtenspreekuur en daar is inmiddels de kwestie waarvoor zij kwam,
uitgebreid doorgesproken, buiten het bereik van journalisten. T.a.v.
de opmerking over de hoge drempel: Er zijn twee problemen: Ten eerste is
het vooroverleg van de Cliëntenraad besloten, ten tweede gaat het
overleg tussen Cliëntenraad en afdeling sociale zaken niet over
individuele klachten, maar over structurele beleidszaken,
beleidsvoornemens van de gemeente ed. Dat laatste overleg is
openbaar, maar met individuele klachten kan een burger daar niet
terecht, wel als men wil inspreken over beleidszaken van de afdeling
Sociale Zaken en over zaken t.a.v. additionele werkgelegenheid.
Wel kunnen individuele klachten wijzen op een structureel probleem en
als e.e.a. op die manier door ons wordt vertaald kan dit op die wijze
worden aangekaart in het Overlegorgaan Cliëntenraad/SZ. Dat was een van
de doelen van die ochtend. Daar uiteraard de mensen ook geholpen willen
worden met hun individuele klachten, zijn toen tevens een aantal
afspraken gemaakt om op ons klachtenspreekuur langs te komen. Maar het
was allemaal wel wat minder omslachtig geweest als Werkgroep
Minstbetaalden niet zo kinderachtig was geweest om te dicteren dat ons
telefoonnummer niet in de folder "mocht" van 'de Cliëntenraad'.
Dan
had men meteen rechtstreeks ons klachtenspreekuur kunnen bellen...]
Uitkeringsgerechtigden kunnen via een reïntegratiebureau opnieuw voor
een baan in aanmerking komen. Toen de kunstenares een tijdje geleden
buiten dat bureau om werk kreeg, vielen alle instanties over haar heen.
"Nu vinden ze me een lastpak. 'De samenleving zit niet op nietsnutten
zoals jij te wachten', zeiden ze bij het reïntegratiebureau."
De voorzitter van vereniging P.E.L. loopt rood aan.
"Als je hen
passeert, lopen zij hun bonus mis. Laaiend worden ze dan. Maar het is
schandalig dat we dit zo vaak horen."
[Ja, zomaar ontsnapt aan zo'n REA... En zomaar zelf werk gevonden zonder
begeleiding... Ik zou zeggen: En zo hoort het ook! Juist de gemeente zou
hier blij mee moeten zijn: Gewoon burgers die er op eigen kracht in
slagen om uit de bijstand te komen.]
Een man met een Engels accent vertelt dat een maat van hem problemen
heeft met het krijgen van een uitkering.
"Over drie maanden komt hij uit
de bak. Maar omdat hij geen identiteitsbewijs heeft, krijgt hij geen
geld van de Sociale Dienst. Maar ja, hij moet wel eten, weet je. Dan is
het toch logisch dat hij binnen twaalf uren weer gaat stelen. Zit 'ie in
no time weer achter de tralies."
[Afgezien van het feit dat zijn logica de mijne niet is, vertelde hij
ook dat dit binnen de gevangenis een veel vaker voorkomend probleem is.
We hebben daarom afgesproken dat we dit punt aankaarten in het
Overlegorgaan Cliëntenraaad/SZ omdat het een soort kip of ei situatie
is:
Geen identiteitspapieren, geen aanvraag bijstand mogelijk en zonder geld geen nieuwe identiteitspapieren.]
Aan tafel worden ontelbaar veel shagjes gedraaid.
"Dit is een informele bijeenkomst," zegt Johan Bakker, secretaris van P.E.L.
"Het probleem met het formele overleg met de gemeente is dat er zo langzamerhand meer aandacht besteed wordt aan de vorm dan aan de inhoud. Dat officiële
gedoe roept alleen maar weerstand op. Daar komt iemand met een uitkering
echt niet op af."
[Het is niet zozeer de gemeente, maar het vooroverleg van de
Cliëntenraad waar hier op werd gedoeld: Meer gedoe over de vorm
(bestuurdertje willen spelen) dan aandacht voor de inhoudelijke zaken.
Wat mensen willen is een plek waar ze binnen kunnen lopen en hun verhaal
kunnen doen. In zoverre was het een geslaagde ochtend, want er waren
meer mensen dan de twee die in dit verhaal aan het woord kwamen. Het was
de eerste keer dat we dit gezamenlijk probeerden, maar het lijkt me voor
herhaling vatbaar. Onder welke vlag dat dan gebeurt is iets wat we nog
wel nader zullen bekijken en zal mede afhankelijk zijn van de
opstelling van de Werkgroep Minstbetaalden.]