Op 18/4/2002 besprak de Commissie Welzijn een Evaluatienota over de
Declaratieregeling Minima.
Dat is de regeling waarbij mensen met
inkomsten tot 105 procent van het voor hen geldend bijstandsniveau
kosten kunnen declareren voor deelname aan bepaalde maatschappelijke
activiteiten of hiervoor tegoedbonnen kunnen krijgen. Naast een
evaluatie over hoe de regeling tot nu toe was verlopen werd ook
voorgesteld de regeling uit te breiden en het bedrag te verhogen.
Zo worden ook abonnementskosten voor kranten, tijdschriften, telefoon of
internet onder de regeling gebracht. Uiteraard werd bij dat laatste weer
gezegd dat providers gratis waren en dat dat dus geen nut had. Welk
raadslid dat zei is me even ontgaan, maar het zal wel iemand zijn
geweest die in feite er op tegen was, om zo internet-kosten buiten de
regeling te houden.
In werkelijkheid is het zo, dat de gratis providers
momenteel steeds schaarser worden en dat steeds meer providers geld gaan
vragen voor een account bij hen. Dat 'gratis' was m.i. namelijk
indertijd gewoon bedoeld als lokkertje om een account te nemen. Heb je
dat eenmaal, dan rekenen zij er op dat het merendeel de aansluiting niet
meer kwijt wil, ook als er geld voor wordt gevraagd.
Eerst weinig geld
en dan langzamerhand steeds meer...
Overigens zou je bij een gratis
provider gewoon wat vastrecht voor de telefoon kunnen gaan declareren,
dat scheelt ook weer iets, of bv. een stukje abonnementsgeld voor de
kabelaansluiting op internet.
Het totaalbedrag was tot nu toe f100,00 ofwel EUR 45,38 en dat wordt 15
procent hoger met ingang van 1/1/2002.
Bij het geven van vouchers
(tegoedbonnen) lukte het nooit om precies op dat bedrag uit te komen.
Qua waarde mocht men daar tot nu toe 15 procent overheen schieten. De
bonnen konden dus maximaal samen f115,00 waard zijn.
Die 'bandbreedte' tussen vouchers en declaraties wordt verlaagd tot 10
procent.
Het te declareren bedrag wordt dus maximaal EUR 52,18 per jaar
en de waarde van de bonnen kan maximaal EUR 57,40 zijn.
Overigens wordt
dat bedrag van EUR 52,18 afgerond op 'een communicabel bedrag'. Dat is
ambtelijk jargon voor een rond bedrag.
Tevens wordt voortaan het bedrag
jaarlijks verhoogd met het prijsindexcijfer.
Op 21/3/2002 had de Cliëntenraad het voorstel ook besproken en was tot
een eensluidend advies gekomen aan B en W.
Alleen: Dat advies komt
verder gewoon nergens, zodat men in feite voor de flauwekul adviezen zit
te geven! De notulen was de vergaderingen worden namelijk pas voor de
raadsleden ter inzage gelegd zodra ze zijn goedgekeurd. Op zich logisch,
maar die vaststelling van de vorige notulen gebeurt pas in de
daaropvolgende Cliëntenraad en dan is het onderwerp veelal al lang in
commissie en gemeenteraad afgehandeld. Ook sectorhoofd Herder die bij de
vergadering van de Commissie Welzijn aanwezig was, deelde niets mee over
het advies. Bij deze dan, als mosterd na de maaltijd:
1. 105% verhogen naar 110% Daarmee wordt bedoeld dat inkomens tot 110% van het voor hem/haar/hen geldende bijstandsniveau onder de regeling zouden moeten vallen.
2. Het plafond zodanig verhogen dat alle aanvragen gehonoreerd kunnen
worden. Uitleg: Er is maar een bepaald budget voor deze regeling. In het
gemeentelijke stuk stond dat men er rekening mee moest houden dat wegens
het 'op' raken van het budget het wel eens zo zou kunnen zijn dat niet
alle aanvragen gehonoreerd zouden kunnen worden.
M.a.w.: Declareer je in
het voorjaar, dan krijg je geld, maar bv. in november niet meer: Op is
op...
Dit is m.i. onacceptabel. Tijdens de vergadering van de Commissie
Welzijn zegde wethouder Hafkamp van PAL/GroenLinks toe, dat als in de
loop van het jaar het budget op zou raken, B en W dan met een voorstel
naar de Raad gaan voor aanvullend budget.
Dat moet dan wel bijtijds en
niet op de valreep, anders komt de machine voor maanden krakend tot
stilstand en ontstaan te lange wachttijden tussen aanvraag en
uitbetaling. Deze klachten zijn er overigens nu ook al, gezien onze
eerdere berichten hierover.
3. Eenvoudiger manier ontwikkelen voor het aanvragen en beschikbaar
stellen van het vouchersysteem. Uit het onderzoek bleek dat een deel van
de aanvragers later de tegoedbonnen niet ophaalde. De reden daarvan is
niet onderzocht.
Tijd tussen aanvraag en toekenning te lang? In de
Commissie Welzijn gingen stemmen op om de bonnen gewoon toe te sturen,
maar anderen waren daar huiverig voor:
Per slot vertegenwoordigen ze een
geldwaarde. Uiteraard kost versturen ook weer geld.
Op vrijdag 19/4/2002 berichtte de Leeuwarder Courant het volgende over de vergadering van de Commissie Welzijn:
LEEUWARDEN - Mogen uitkeringsgerechtigden ook een computer bij de gemeente declareren? Of schoenen? De Leeuwarder raadscommissie welzijn boog zich gisteravond over extra's voor de minima.
De ongeveer 13.000 Leeuwarders met een minimum inkomen kunnen jaarlijks een bijdrage van EUR45,30 (f100) krijgen voor bijvoorbeeld een krantenabonnement, de schouwburg of strippenkaart. Zo raken ze nauwer bij de maatschappij betrokken. Uit geldgebrek komen velen de deur bijna niet uit.
Het gemeentebestuur heeft EUR232.000 voor de declaratieregeling
uitgetrokken. Slechts 3600 burgers vroegen in 2001 de aanvulling op hun
uitkering aan, vergeleken met landelijke cijfers nog een redelijke
score. Het stadsbestuur rekent er ook niet op dat alle 13.000 gegadigden
de declaratieregeling gebruiken, zo liet commissievoorzitter Amerins
Dikken (PvdA) doorschemeren:
"Als je die allemaal f100 geeft, zit je op
f1,3 miljoen."
[De regeling geldt overigens niet per huishouden, maar per persoon:
Een
gezin met 2 kinderen in de bijstand kan 4 maal f100,00 declareren, dat
wordt veelal over het hoofd gezien. Of die 13000 nu 13000 huishoudens
zijn of dat men de personen telt die in principe f100,00 kunnen
declareren, is mij niet duidelijk.]
De mensen kunnen vouchers (tegoedbonnen) ophalen, of een
declaratieformulier invullen. Leeuwarden maakt de regeling nodeloos
ingewikkeld, betoogde Susan Jasper.
[Dit was een van de twee mensen die
gingen inspreken die avond.]
De sociale dienst wil kassabonnetjes zien van de sauna, de
bibliotheek...
In Smallingerland werd gewoon in een keer f150 op Jaspers rekening
gestort. Die gemeente is daar ook voor op de vingers getikt, wist
directeur Oebele Herder van de sociale dienst.
[Om bij het bonnetjes-systeem het 'voorschieten' te voorkomen ofwel het
eerst geld moeten uitgeven wat je nauwelijks hebt en het dan weer terug
krijgen, hebben wij ooit voorgesteld in de Cliëntenraad om gewoon de
f100,00 te laten aanvragen m.b.v. een aanvraagformulier in de vorm van
een aanvraag voor een renteloze lening van f100,00. Zodra er
bonnen/uitgaven zijn ontstaan, stuur je deze op waarop vervolgens de
terugbetaling wordt kwijtgescholden. Stuur je geen bonnen, dan wordt de
lening verrekend met de bijstandsuitkering. Uiteraard staat dit in de
leningsvoorwaarden. De soos vond dit echter allemaal 'veel te lastig'
ed. en sommige andere clubs in de Cliëntenraad meenden dat mensen
hiermee 'zomaar een lening kregen opgedrongen', hiermee niet begrijpend
dat net als nu niemand verplicht is om zo'n formulier op te sturen, net
zoals thans niemand verplicht is het huidige declaratieformulier op te
sturen.
En dat terwijl zij zelf als eersten zaten te klagen over het
'voorschieten' van f100,00 bij het huidige declaratiesysteem...]
Desalniettemin voelde CDA'er Gea Dames wat voor de aanpak van
Smallingerland:
"Daarmee bespaar je veel administratiekosten."
[Dat laatste is absoluut een feit. Maar het mag gewoon niet van het
Rijk. Dan doe je immers aan 'inkomenspolitiek' nietwaar? Beetje
hypocriet:
Alsof niet elke regeling qua toekenning van geld of
kwijtschelding van betaling, bv. bij de gemeentelijke belastingen,
gewoon ook een stukje inkomenspolitiek is.]
Het rijk verbiedt echter dat gemeenten een eigen inkomensbeleid voeren.
Uitkeringsgerechtigden mogen de bijdrage alleen spenderen aan
maatschappelijke activiteiten.
[We zijn de vooroorlogse 'bedeling' wat dat betreft nauwelijks
ontgroeid:
Er moet en zal kennelijk altijd een moralistisch en
bevoogdend luchtje zitten aan dit soort regelingen. Wij als regenten
weten wel wat goed voor het volk is en wat er bij 'dat soort mensen' aan
schort...]
Gewoon schoeisel mogen uitkeringsgerechtigden niet declareren,
sportschoenen weer wel, aldus Herder. NLP'er Klaas van der Brug vroeg
zich af waarom een abonnement "op de Story of Privé‚" wel mag.
"Wie zijn
wij om dat te bepalen", antwoordde wethouder Hetty Hafkamp.
Zoals uit bovenstaand bericht blijkt was een van de insprekers een mw. Jasper [zie ook 'Leeuwarden beschamend tegenover zwakkeren.'] en de Leeuwarder Courant van vrijdag 19/4/2002 schreef daarover in de rubriek 'Gehoord en Gezien' nog het volgende:
* BRIEVEN BEANTWOORDEN? Op het stadskantoor lijken ze er schurft aan te hebben. De Algemene Nederlandse Bond voor Ouderen (ANBO) wacht al een jaar op antwoord en ook Susan Jasper houdt al tijden tevergeefs haar brievenbus in de gaten...
..."Ik zal het voor u uitzoeken", beloofde wethouder Hetty Hafkamp gisteravond in de raadscommissie welzijn. "U heeft het ook al eens eerder beloofd, hè", merkte Jasper op. Hafkamp: "Dat klopt." Jasper: "Ik heb nooit weer wat van u gehoord." Op naar de tweede poging.