Eigen bericht
LEEUWARDEN 13-3-2000
In de Leeuwarder Courant van donderdag 9-3-2000 stond een aankondiging van B&W dat zij 'diverse percelen' in hun pas gelanceerde 'Plangebied Noord' hadden aangewezen als 'gronden waarop de artikelen 10 tot en met 24, 26 en 27 van de Wet voorkeursrecht gemeenten van toepassing zijn.' Dit was een besluit van Burgemeester en Wethouders van 7-3-2000.
Dit betekent dat o.a. de aanbiedingsplicht van toepassing wordt verklaard. Het heet: 'Deze aanbiedingsplicht houdt in dat de eigenaren en/of zakelijk gerechtigden van de in het besluit aangewezen gronden, wanneer zij hun eigendom of hun recht willen verkopen en leveren, dit eerst aan de gemeente Leeuwarden te koop moeten aanbieden alvorens verkoop aan anderen mogelijk is.'
Uiteraard is er een bezwaarschriftprocedure mogelijk en kan er
'schorsing/voorlopige voorziening' gevraagd worden.
Maar wat betekent dit nu practisch gezien?
In dit gebied staan niet of nauwelijks particuliere koopwoningen, dus
daar kan het niet om gaan. Er staat hier wel bezit van de
woningcorporaties BWL (De Kei en De Meenthe), Patrimonium (De
Gealanden) en Nieuw Wonen Friesland (De Hooidollen/De Jokse) Bij het
besluit hoort een plankaart en daar staat dan op welk gedeelte van
hun 'Plangebied Noordrand' onder dit besluit valt. Maar dat is bijna
wel te raden: Alle 12-hoog flats langs de noordrand langs de
Kalkvaart plus ook de rest van De Kei en de hele Meenthe.
Waar is dit nu goed voor?
Simpel: B&W zijn bang voor alternatieve plannen van
huurders in dit gebied die wellicht kunnen gaan redeneren: Kopen is
(mits goed geregeld) nog altijd beter dan slopen. Nu is qua beleid
als hoofdlijn bij B&W wel af te leiden dat in sommige situaties zij
geen bezwaar hebben tegen verkoop van laagbouwwoningen, dus daar ligt
waarschijnlijk niet hun grootste probleem, behalve dan als
Meenthe-bewoners in de laagbouw ook gaan zeggen: Verkoop die woning
maar aan me en hun woningcorporatie aan de jas gaan trekken.
Waarschijnlijk is dit B&W besluit bedoeld om mogelijke
verkoop-opties van BWL, bv. in De Kei, op voorhand dicht te gooien.
In de praktijk is hiermee ook de beste strategie van in verzet
komende huurders meteen van tafel: Hun woningcorporatie benaderen met
een verzoek om samen een verkoopverhaal uit te werken voor de
zittende huurders. Juist verkoop-opties voor flats kunnen op verzet
van B&W rekenen en hun nachtmerrie is het als bv. BWL en huurders
na een onderhandelingsproces tot de conclusie komen dat een bepaald
flatblok verkocht moet worden aan de bewoners.
B&W zijn mordicus tegen verkoop van flats omdat in hun ogen daar de
bevolkingssamenstelling niet deugt: Het zijn geen gezinnen en het
zijn 'sociaal zwakkeren', nietwaar?
Als het aan het College ligt
mogen zij niets kopen maar moeten gewoon verspreid (of zo men wil
'gedeporteerd') worden over de stad. In het verleden was dit ook al
zo: Als een alleenstaande een woning/flat wilde kopen kon je er op
rekenen dat B&W alle mogelijke moeite deden om dwars te gaan liggen
t.a.v. hun verstrekking van de (toen nog van toepassing zijnde)
gemeentegarantie. Dit ondanks het feit dat men wel voldeed aan de
normen die 'Hoevelaken' stelde. (Zij adviseerden indertijd de
gemeenten over wel/niet geven van gemeentegarantie)
Op 26-11-1999 presenteerde de PvdA-Leeuwarden in 'De Bres' een nota:
"Zo woont iedereen met plezier". Daar stond o.a. in dat in de
noordelijke rand van de stad meer huurwoningen moesten worden
verkocht. Hiermee wilden zij meer 'dekking' geven op de tekorten bij
de Stedelijke Vernieuwing. In de nota stond o.a. ook: "Als we kijken
naar het groeiende aantal één- en tweepersoonshuishoudens mag worden verwacht dat er voldoende interesse is naar flats (appartementen)."
Dat was een kleine doorbraak aan het anti-flat front, omdat B&W
altijd stelden dat 'daar toch geen of weinig behoefte aan is'. Nee,
bij hen vast niet en als je alleen je bril op hebt die gefocust is op
slechts 1 doelgroep, zie je die behoefte ook niet...
Toch is het zo, dat bv. de Tjaardaflats in Drachten, die toch een erg slechte naam hebben gehad als huurflats, nu qua verkoop goed lopen, mogen we de krant geloven. Geen van de huidige huurflats aan de Kei, Jokse,
Hooidollen en Gealanden heeft een dergelijk stigma, zodat wellicht
hier de kansen om enige flatblokken te verkopen, nog beter liggen.
De Projectgroep Stedelijke Vernieuwing heeft in het verleden
aangevoerd dat meer verkoop maar leidt tot prijsdalingen op de
woningmarkt. Dat verlaagde de opbrengst maar. Volgens ondergetekende
zou een 'dipje' bij de koopprijzen van bestaande woningen op dit
moment helemaal niet zo erg zijn. Dan hebben mensen met lagere
inkomens ook weer eens kans op een huisje of flat.
Al met al hebben B&W met de PvdA-nota op dit punt niks gedaan; sterker nog: Ze zijn er tegen. Toch is voor een lagerbetaald klein huishouden (1 of 2 mensen) het kopen van een flat vaak nog de haalbaarste optie qua prijs. Per
slot kan men later altijd opnieuw uitzien naar een laagbouwhuis als
daar behoefte aan is. Hoe moet dat dan? Men kan het ongeveer als
volgt zien:
Kortom: Net als bij de laagbouw hoort ook bij verkoop van flats een serieus plan gemaakt te worden. Het getuigt van doelbewuste politieke onwil van B&W om dit soort koop-opties voor huurders in de noordrand van Bilgaard op slot te gooien. Of BWL bezwaar gaat maken of bv. Patrimonium, is mij op dit moment nog niet bekend. Dat zal ongetwijfeld van hun opties per deelgebied afhangen.
secretariaat Ver. P.E.L.