'Rotterdam: spreiding is succesvol'
Uit de Volkskrant van 3/9/2005.
Al een tijdje is er sprake van dat de stad Rotterdam mensen met een
uitkering en andere mensen die minder inkomsten hebben dan 120 procent
van het WML (Wettelijk Minimum Loon) buiten de stad probeert te houden
en als men hier al woont, verbiedt om in bepaalde wijken te wonen.
Een soort variant op de v.m. Zuid-Afrikaanse thuislanden politiek.
Onlangs heeft de Tweede Kamer de z.g. 'Rotterdam-wet' aangenomen,
waarbij deze praktijken in het hele land worden toegestaan. Bijna alle
politieke partijen waren voor, behalve GroenLinks en naar verluidt de
SP, hoewel uit eerdere berichten kon worden opgemaakt dat ook de SP voor
zou stemmen. Over dat laatste is navraag gedaan bij de SP en gesteld
werd, dat de SP tegen de wet had gestemd. Dat de andere partijen voor
zouden stemmen, was te verwachten, omdat immers wel bekend is dat mensen
met een uitkering van hen niets anders hebben te verwachten dan
rottigheid en ellende, terwijl het zelfs zo is, dat ook GroenLinks zich
bij tijd en wijle tegen mensen met een uitkering keert, bijvoorbeeld als
het gaat om dwangarbeid, namelijk het werken met behoud van uitkering,
maar zonder loon. Uit de Volkskrant van zaterdag 3/9/2005:
Van onze verslaggeefster
Ludette el Barkany
ROTTERDAM
De instroom van kansarmen in probleemwijken in Rotterdam door het experimentele vestigingsbeleid van de gemeente afgenomen. Het aantal nieuwe huurders met een hoger inkomen is met 60 procent gestegen en er zijn minder burgers van bulten de stad in Rotterdam komen wonen.
[En om dat laatste ging het Rotterdam: Met name minder allochtonen naar Rotterdam. Maar dat mag je niet zeggen, dus verpakte Rotterdam dit in een meer algemeen criterium, namelijk het inkomen. De meeste allochtonen zijn namelijk toch arm tot straatarm. Maar als ik Rotterdam geloof stijgt je inkomen toch mooi door hun maatregel: Het aantal nieuwe huurders met een hoog inkomen steeg met 60 procent... Ja, als je de rest weert, houd je alleen de hogere inkomens over die nog een woning mogen hebben. Alsof zij belang hebben bij wonen in een arme wijk met vaak slechte huizen: Dat hebben ze alleen als ze door de woningnood niks kunnen vinden.]
Dat staat in het evaluatierapport Experiment Huisvestingsvergunning dat
vrijdag door wethouder Pastors (Leefbaar Rotterdam) werd gepresenteerd.
De wethouder vatte het experiment als volgt samen: 'Het werkt'
[Natuurlijk werkt het. Mensen uitsluiten en buitensluiten werkt altijd. Echt een succes om trots op te zijn: Vroeger was het: we hebben zoveel mensen kunnen huisvesten, nu heet het: We wisten zoveel mensen uit de stad te weren.... Dit is typerend voor de tijdgeest.]
De gemeente evalueerde de periode oktober 2004 tot april 2005. Volgens het huisvestingsexperiment worden in sommige wijken en straten (hotspot-gebieden) eisen gesteld aan nieuwe inwoners om kansarmen uit de achterstandswijken te weren.
[En waar moesten zij dan heen? Naar duurdere wijken? Stel dat iemand dat lukt, dan zit men in de armoe in een dure woning.]
Daarbij wordt gebruik gemaakt van een omstreden inkomenseis van 120 procent van het wettelijke minimumloon voor huurders. Hoewel sprake is van een toename van hogere inkomens, heeft de in komenseis ook nadelige effecten. Zo worden jongeren en studenten geweerd uit de hotspot-gebieden, terwijl zij niet als 'kansarm' worden gezien. De gemeente zegt er juist alles aan te doen studenten naar de stad te halen en hen te verleiden na hun studie in de stad te blijven wonen.
[Nee hoor, ik ben niet kansarm, is het dus nu, daarmee het criterium
impliciet wel degelijk erkennend. Misschien dat je nu kunt aanvoeren:
Mijn ouders waren elk maar half 'kansarm' dus ik hoor niet bij de echte
'kansarmen'?!
De zaak is duidelijk:
Mensen met een uitkering zijn
'kansarm' en zij moeten buitengesloten worden. Dit begint langzamerhand
gevaarlijke trekjes te vertonen, zeker nu die Rotterdam-wet landelijk
toegepast kan worden.
Zolang mensen zoals Geert Dales burgemeester is in
Leeuwarden voorzie ik, dat er ook hier alles aan zal worden gedaan om
mensen uit te sluiten en te weren. Dat zie je wel vaker bij leden van
minderheidsgroepen die zichzelf geëmancipeerd achten: Dan wordt de
ophaalbrug opgetrokken en gaan ze op hun beurt heel ijverig anderen
zitten uitsluiten.]
Over de nadelige gevolgen zegt de wethouder dat de zogenoemde Rotterdamwet waarover de Tweede Kamer dinsdag vergadert, dat wel recht zal trekken. Daarin wordt de minimum inkomenseis losgelaten en wordt slechts gekeken naar de bron van de inkomsten. Huurders met een laagbetaalde baan of alleen een studiebeurs of AOW hoeven zich dan geen zorgen meer te maken. Dat was ook een van de eisen van het ministerie van VROM voor het Rotterdamse experiment.
[Dus het wordt eigenlijk nog erger: Bijvoorbeeld iemand met een WAO-uitkering op 135 procent WML (Wettelijk Minimum Loon) mag niet wonen in Rotterdam? Iemand met WW mag niet wonen in Rotterdam ongeacht hoe hoog die uitkering is? Dit zijn allemaal geformaliseerde vooroordelen over groepen mensen. Daar zouden we eens van verlost moeten worden, alleen zie ik dat verschijnsel momenteel alleen maar toenemen. Uitkeringsgerechtigden moeten maar onzichtbaar worden, vindt Rotterdam.]
Daarnaast mag Rotterdam inwoners die langer dan zes jaar in de stad wonen niet verbieden binnen de stad te verhuizen, ongeacht hun inkomen.
[Waarom 6 jaar? Wat is de ratio van 6 jaar? Kennelijk had Rotterdam het plan sommige eigen ingezetenen verhuizen te verbieden?!]
Het ministerie wilde ook de zekerheid dat er voldoende huisvestingsmogelijkheden voor kansarmen zouden overblijven. Van de afgewezen kansarmen heeft 15 procent elders in Rotterdam woonruimte gevonden. Volgens B en W is dat een redelijk percentage vergeleken met de huidige slaagkans van 5 procent op de sociale huurwoningenmarkt.
[Lijkt me een scheve vergelijking: Een slaagkans van 5 procent betekent gewoon dat 5 procent van de ingeschreven woningzoekenden jaarlijks kan worden geholpen. Dat betekent dan gemiddeld en statisties 20 jaar wachten.... De afgewezen 'kansarmen' is een veel kleinere groep dan het aantal woningzoekenden en als maar 15 procent toch elders in Rotterdam een woning vindt van deze groep, betekent dat, dat 85 procent van het aantal afgewezenen ofwel buiten de stad werd gehouden ofwel, als ze al in Rotterdam woonden, er niet in slaagden andere woonruimte te vinden, mede door het discriminerende beleid van B en W aldaar.]
Relevante link i.v.m. dit artikel: "Rotterdam: Werklozen niet welkom", artikel uit de Volkskrant van 29/11/2003 en "Rotterdam weert minima en werklozen", artikel uit de Leeuwarder Courant van 1/12/2003.