Tekst ingezonden brief medio augustus 2005 aan Leeuwarder Courant van bewoners Robinsonstraat:
'De ene voorlichting is de andere niet.' plus:
Brief d.d. 16/8/2005 van het Aktiecomitee Robinsonstraat aan de leden van de gemeenteraad:
'Herstructurering Robinsonstraat is een aanslag
op de leefomgeving en op de democratie.'
In een reactie op een artikel in de Leeuwarder Courant waarin werd gemeld wat er allemaal gaat veranderen in de Robinsonstraat te Leeuwarden, stuurden enige bewoners onderstaande brief naar de krant. De brief werd echter door hen niet geplaatst. Wij doen dat wel. Hieronder volgt de complete tekst van het ingezonden verhaal:
De Leeuwarder Courant van 10 aug. jl schetst een nogal rooskleurig beeld
van de verbeteringen aan de Robinsonstraat. Er wordt een eenzijdig
beeld geschilderd, ingefluisterd door de woningbouw en architecten.
Er wordt ons voorgespiegeld, dat er meer groen zal komen. Het tegendeel
is waar, er zal juist veel openbaar groen zoals struiken, rozenperken
en bomen verdwijnen. Dat valt voor elke leek te constateren in de
brochure, waaruit enige plaatjes bij het artikel zijn overgenomen.
Aan
de tuinkant van de woningen komen erf-afscheidingen van klimop. Over
eentonig gesproken.! Waar deze tuinen aan de straat liggen, geeft dat
een vernauwing van het ruimtelijk effect van de straat, omdat daar het
openbaar groen dan is verdwenen.
Over de groene allee valt te zeggen, dat die op dit moment groener is
dan zij ooit zal worden.
Het eerste computerplaatje dat bij het artikel staat, slaat niet op de
hedendaagse of toekomstige werkelijkheid. Er wordt ons een mooi plaatje
getoond, maar dat klopt niet. Het is de architecten zelf misschien niet
opgevallen en toch gaat dit door voor voorlichting? Worden mensen door
dit soort illustraties op het verkeerde been gezet?
En om te zeggen dat 90% voor is, dat wordt door onze deur-aan-deur
enquête tegengesproken.
De verpauperde indruk, die in het artikel gesuggereerd wordt, komt van
de verwaarlozing van het openbaar groen, de beide heemtuinen en het
onkruid tussen straatstenen en stoeptegels.
Er is wel degelijk regelmatig onderhoud gepleegd aan de buitenkant van
de huizen, er is recent geschilderd, er zijn nieuwe deuren geplaatst
en blinde muren gevoegd. Hoewel er binnen in de huurwoningen sprake kan
zijn van verwaarlozing door achterstallig groot onderhoud of renovatie.
De glasplaten die aan de gevels moeten komen, zijn kwetsbaar en
bovendien in erg sombere kleuren.
Tot slot hebben wij de indruk dat hier lippendienst wordt bewezen om de
uitvoering van deze plannen er door te drukken.
Tot op dit moment niet geplaats bij de ingezonden stukken in de
Leeuwarder Courant.
Vroeger was de krant een meneer, een nette meneer. Tegenwoordig is de
krant een verdediger van de heersende belangen, zo moeten we
concluderen uit het niet plaatsen, van onze reaktie. Het is m.i.
bijzonder vals om een herstructurering die niemand wil in de kolommen
te plaatsen. De krant wordt zolangzamerhand volksvijand nummer een en
heeft geen boodschap aan het rustig kunnen wonen en werken in een ruim
opgezette en groene wijk. Voor mij alle redenen om de reaktie ergens
te publiceren.
Tevens heeft het Aktiecomitee Robinsonstraat op 16/8/2005 onderstaande brief naar de leden van de Raad gestuurd:
Leeuwarden, 16-08-05
Aan de leden van de Gemeenteraad.
Herstructurering Robinsonstraat is een aanslag op de leefomgeving en op de democratie.
De Robinsonstraat is te vergelijken met een puntgaaf gebit. De huizen zijn vrijwel tegelijk opgeleverd en in goede staat. Nu willen de gemeente en de woningcorporatie gaan boren en slopen. Daar lijkt ons geen reden toe. Maar mevrouw Van Ree van het Woonbedrijf zei in een onbewaakt moment, dat moet wél, want anders krijgen we geen geld.(Mooi dat we dat weten!) Een redenering die voor ons zo klinkt: Als ik niet in mijn gebit laat boren en trekken, krijgt mijn tandarts geen geld om de gaten op te vullen met protheses. In dit geval komt dat geld van de verzekering, in het geval van de wijk komt het geld uit Den Haag of Brussel.Het opmerkelijke is dat wij de gemeente tegenover ons vinden. Samen met
de Woningcorporatie, die, en dat moet gezegd worden, binnenwerks
tegenover zijn huurders nalatig is geweest. Daar mag na 30 jaar wel een
nieuwe badcel in. Maar om achterstallig onderhoud te koppelen aan
sloop en herbouw is een vorm van chantage. Niet voor niets schreef de
journalist in de Leeuwarder Courant van 1 maart jl.: de
herstructurering is een zaak van slikken of stikken.
Het actiecomité
voelt zich door de zelf uitgevoerde enquête sterk genoeg, uit onze
cijfers blijkt dat bijna zeventig procent van de wijk tegen deze
plannen is. De woningcorporatie zegt andere cijfers te hebben, waar het
over de huurders gaat. Onze cijfers gaan over de hele wijk, ook de
eigenaars.
Die eigenaars zijn namelijk in het proces van besluitvorming niet
meegenomen. Ze hebben de plannen mogen aanhoren op 3 voorlichtings
bijeenkomsten. Daar werden, blijkt nu duidelijk, de voorgebakken
meningen in drie rondes aan hen (ons) opgedrongen.
Na elke
"voorlichtings avond" werden de aanwezigen gedwongen een lijst in te
vullen waar we op de volgende bijeenkomst onze antwoorden niet in terug
vonden. Maar die dan kortweg als onze mening werd uitgelegd. Wat een
techniek om ons een mening op te dringen!
De kleine wijzigingen in de
plannen, ervaren we als een van te voren bedachte strategie om ons te
laten geloven dat er wat bereikt is. Door de wijzigingen is de aanslag
op het groen groter geworden: vier huizen in plaats van twee op het
openbare groen. Op dezelfde wijze is overigens de huurders de keuze
opgedrongen om voor de vernieuwing van de natte cel en een verandering
van de keuken te kiezen, waar de Corporatie automatisch aan vastkoppelt
dat de huurder voor sloop en herstructurering is. Er zijn huurders die
zeggen te weten dat er met hun bezwaren tegen de koppelverkoop in de
gesprekken in de notulering geen nota is genomen. Die bezwaren zijn
letterlijk niet genoteerd. Zo kan een ieder wel aan flatteuze cijfers
komen.
Ook de eigenaren hebben nog gesprekken mogen voeren met ingehuurde
krachten. Er is later door eigenaren naar gevraagd om de daaruit
voortgekomen rapportage te mogen inzien. We mochten hoogstens het
verslag over ons zelf inzien. Het verslag dat in de Wijkkrant komt
zullen we met argusogen bekijken. Net als het artikel in de LC van
vorige week, dat probeert onderuit te halen dat het hier een betondorp
wordt, zoals wij in ons Actienieuws no.1 hebben aangetoond.
Het beton
zal worden gemaskeerd door afscheidingen met klimop, zodat het groener
lijkt. We hopen dat ons ingezonden stuk wordt geplaatst. Mogen we
passen voor een besluitvorming die op zo'n manier tot stand komt? We
hebben in feite te maken met manipulaties, die achter de coulissen door
Woningbouw en andere ons niet bekende belanghebbenden over onze hoofden
heen tot stand komen.
Verder hebben we bezwaren tegen de verstening en de beklinkering van de
wijk. Het vele groen hier maakte juist het verschil met de Espels. Daar
zijn de binnenpleinen een en al steen. Stenen gebieden geven meer galm,
dus geluidsoverlast en dus minder woongenot. Op steen zie je alles
liggen, wat weggeworpen is, tot het kleinste papiertje toe, zodat dit
soort pleinen rommel zich sneller ophoopt, waardoor er meer moet worden
geveegd, een zaak die er meestal bij blijft. De meeste eigenaars hebben dan
ook weinig behoefte aan een uitbreiding van steen en beton. In een
betondorp is het gewoon niet zo aangenaam wonen.
En wat denkt men,
waarom de eigenaars voor deze wijk gekozen hebben? Daarom is het te gek
voor woorden dat de eigenaren niet mee zijn geteld en niet mee worden
gerekend als factoren die ook belang hebben bij het aan zien van de
wijk die na de herstructurering zal ontstaan. In feite zijn het de
eigenaren die de wijk een ander aanzien hebben gegeven.
Volgens BWL moet het eentonige aanzien verbeterd worden door opbouwen op de huurwoningen, alsof deze huizen niet gebouwd zijn als de grootste en ruimste huurwoningen van de stad. Een stuk of twintig opbouwen, in twee soorten, in de vorm van een zeecontainer of in de vorm van iets ronds, dat het meest op een Romney loods lijkt. Eigenaars kunnen er ook een krijgen, en tot nu toe weten wij van 2 gevallen die er zeker een willen, wat dus beduidend minder is dan de tien procent waarmee de Woningbouw schermt. De meesten vinden de opbouw te duur.
Als we door ons voorbeeld van de tandarts nog niet afgerekend hebben met de nieuw te bouwen obstakels, dan willen we er nog op wijzen dat er rondom de Robinsonstraat 400 bejaardenflats en appartementen staan, terwijl er op het Dragoonsplein ook heel wat bejaarden zitten. En waar zijn die nieuwe appartementjes en die duplex woningen voor bedoeld? Voor mensen die slecht ter been zijn zegt de Corporatie doodleuk, wij kunnen daar niets anders dan bejaarden inzien, want van aangepaste woningen voor mindervaliden is geen sprake geweest. Ze willen een gemengde wijk met van alles wat en het wordt meer van hetzelfde. Ze kijken dus niet eens naar de overkant van de straat en weten hoegenaamd niet wie of wat daar woont.
Eenzelfde schijnheiligheid zit er in de naamgeving. Voor de buitenwacht heeft de Vrijheidswijk een slechte naam. Wij zijn er administratief bij onder gebracht, maar qua karakter en opbouw lijkt de Robinsonstraat er in de verste verte niet op. Wanneer nu de eigenaren binnenkort in hun wijk de eerste huizen zien waar vierkante kleuraccenten op worden aangebracht, zullen die niet tevreden zijn met het harlekijn-achtige uiterlijk van deze huizen. Nog erger is, dat het glasplaten zijn die aan de openbare weg worden gemonteerd en duidelijk vandalisme gevoelig zijn. Op de bijeenkomsten zijn op de kleuren ervan de reakties binnen gekomen van: deprimerend tot afstotelijk. Eenheid in uitvoering over de hele wijk is niet haalbaar, de meeste eigenaren doen vrij zeker niet mee.
Wat het Woningbedrijf (vroeger BWL) bedoelt met de nieuwe ruimtelijke
accenten is ons niet duidelijk. Het is de architekt ook niet duidelijk.
Al binnen 15 meter wordt dat ruimtelijk concept, belichaamd door een
fietspad van niks naar nergens, gehinderd door een schutting van een
particulier, die alle effect van een Allee te niet doet. Over de
illustraties in de brochure kunnen we zeggen dat ze niet op de huidige
en niet op de komende toestand slaan. Dit is prutswerk. Zoiets kan men
de Commissie Stadsontwikkeling met goed fatsoen niet voor leggen. Wie
verder de plannen bestudeert die ziet nog tientallen inconsistenties,
witte vlekken en zal andere zaken vinden, die om opheldering vragen,
die soms wel, soms niet uit tekeningen en schaalmodellen blijken.
Zowel
de gemeente als de woningstichting moeten hun achterstallige
onderhoudsverplichtingen nakomen, zonder deze koppeling, met het doel
subsidies te genereren. Mogen we tegen de methode en tegen het
resultaat bedenkingen hebben? Onze hoop en verwachtingen liggen bij een
democratische besluitvorming. Bij U.
Dit is onze tweede brief, een ontvangstbevestiging is niet nodig.
Wilt U de Aktiekrant no 2, dan kunt u bellen en inspreken.
Tel. 267 25 13. (J.Post.)