Ontvangen van de WERKGROEP VOOR VOLKSHUISVESTING:
Pamflet, verspreid op 26/10/2004 tijdens bezoek van burgemeester Dales aan de Vrijheidswijk:
"Als het op de groten regent, druppelt het op de kleintjes"
Wij ontvingen onlangs de volgende tekst van een pamflet, verspreid door de Werkgroep Voor Volkshuisvesting op 26/10/2004 tijdens een bezoek van burgemeester Dales aan de Vrijheidswijk:
Dit grondbeginsel van het Liberalisme uit de tijd van Thorbecke was de uitdrukking van het verschijnsel, dat als de groten veel verdienden, dat dan de kleintjes daar hun deel van kregen, en zelfs de alleronderste lagen kregen de kruimels die van de tafel vielen. Tegenwoordig staan de Liberalen een ander principe voor: Zoveel mogelijk, als het kan alles van de kleintjes afnemen. Deze politiek heeft geen menselijk gezicht meer en kent geen maat en verhouding.
De verhouding tussen wat huurders betalen en wat kopers betalen om te kunnen wonen is zoek. Huurders betalen al geregeld meer dan de helft van hun inkomen -of uitkering- aan huur. Bij kopers vooral zij die al voor 2000 kochten, valt dat mee, dat is hoogstens een kwart van hun salaris, maar minder dan wat de meeste huurders betalen. De zwaksten in de samenleving zijn het meeste kwijt aan huisvesting en energie. Voor kleding, eten en cultuur blijft weinig over. Wie na 2000 gekocht heeft is bedenkelijk veel meer kwijt, omdat de huizenmarkt is vastgelopen. Waarom? Omdat nu ook de middengroepen die noodgedwongen moeten kopen omdat er niet voldoende huurwoningen zijn. De wachttijd voor een eengezinswoning was in 2002 al 10 jaar, voor een flat 3 jaar.
[Nee, voor een flat was in 2002 de gemiddelde wachttijd al opgelopen tot 4 jaar. Bron: Jaarverslag 2002 Centrale Registratie Woningzoekenden. Opm. secr. PEL]
Deze mensen krijgen problemen van de teruglopende economie, lees de ongebreidelde dictatuur die de monetisatie van diensten, cultuur en goederen hen oplegt. Overal moet geld uit worden geslagen. De kabinetten waarin de liberalen zaten hebben daar tijdens "paars" de P.v.d.A in meegesleurd en nu het CDA. Al sinds 1981 is er overal in gesneden en bezuinigd. En bus en spoor verzelfstandigd, gas en elektrisch verkocht. De mogelijkheid om de prijzen van levensonderhoud te beheersen zijn door de achtereenvolgende kabinetten in handen van woekeraars gegeven.
Weg met sportbeoefening voor jongeren, weg met schoolzwemmen, weg met jeugdwerk en weg met cultuur. Zelfs de Harmonie kan door de bezuinigingen geen volledig programma meer bieden. Maar kijk eens rond in deze wijk wat er hier nog aan cultuur is. Alleen het Digitaal Trapveld en een paar armzalige zichzelfbedruipende aktiviteiten in de Blokkendoos. Nu gaan de geruchten dat het hemelhoog geprezen Digitale Trapveld gaat verdwijnen, of zoveel subsidie moet inleveren dat het een kwijnend bestaan moet gaan leiden. Laat dit niet gebeuren, want de afbraak is al veel te ver voortgeschreden.
Want daar waar de jeugd geen uitlaatklep wordt geboden in de vorm van
een activiteit, hoe dan ook, daar zal deze jeugd zich vervelen, en ze
zullen hun activiteit ergens op richten. Op personen, op groepen, op
eigendommen. Met alle desastreuze gevolgen van dien. De eersten die te
maken krijgen met de gevolgen van nalatige overheden zijn de ouders, en
ten tweede de burgers in de buurt.
Het zal schade opleveren aan mensen
en goederen en aan de maatschappij in zijn geheel. Op dit moment lijkt
het voordelig om te bezuinigen op kunst, cultuur, sport en daarbuiten,
we vergaten het bijna, op het onderwijs. Maar op den duur moet een
volgend kabinet de kosten betalen, en die zijn nu al hoog, hoor ik
roepen, ook uit VVD hoek.
Maar om een verloederde situatie terug te
draaien is twee tot drie keer zoveel geld nodig. Maar wat rest en niet
weer op het oude peil kan worden gebracht, dat is een volgende Verloren
Generatie. Dat laat de Nalatige Staat van de neo-liberalen ons na.
Wat we hier beschrijven gebeurt in de hele Europeese Unie. Het is beleid
en het is het gevolg van de akkoorden van Lissabon en staat op dit
moment bekend als Agenda 2010. Dan wil de EU de sociale verzekeringen
afgebroken hebben en de pensioenfondsen leeggezogen hebben om hun geld
als flitskapitaal op de beurs te gooien. Dan kun je ook nog naar je
pensioen fluiten.
Daarom vragen wij als WERKGROEP VOOR VOLKSHUISVESTING:
kom met
kulturele, sportieve en andere voorzieningen over de brug. Houd de
bekostiging van het Digitale Trapveld in stand. Want een wijk zonder
voorzieningen is geen goed woonmilieu.
Waar is onze supermarkt gebleven.
Die is om zeep geholpen door een ondoordacht sloopbeleid van de ruimste
en beste huizen in de wijk. En door de sloop van goede en betaalbare
flats, van binnen goed om te wonen, van buiten misschien "saai". Zal het
de sociale verbanden verbeteren? Geenszins, het voorbeeld daarvoor is de
Chr. Kerkhofstraat en de S. Schootstrastraat, die gaan niet om met de
mensen uit de Espels. En waar zijn de verdrevenen van het Mariniersespel
gebleven? Grotendeels op plekken die nu op uitbarsten staan!
Herstructureren helpt geen zier. Bied de mensen perspektief!
Maar het herstructureren gaat door, aan de EE komen nu Flats voor
bejaarden zonder kinderen, met 1 slaapkamer, daar zie je dat aan.
Terwijl de vraag naar eengezinswoningen is.
Wat er gebouwd gaat worden
is duur om te huren en te duur om te kopen.
De projektontwikkelaars
weten niet eens hoe de markt erbij staat. In de Robinsonstraat zijn
huurders en kopers al massaal tegen een klein herstructurerinkje te hoop
gelopen. Heel het ruimtelijk concept van de wijk wordt naar de knoppen
geholpen en de sociale cohesie verstoord in plaats van verbeterd. En hoe
de plannen worden gefabriekt, daar krijgen de inwoners geen inzicht in,
alles speelt zich achter gesloten gordijnen bij de Woningbouwcorporatie
en de gemeente af. We zullen niet akkoord gaan als er geen eerlijke en
open besluitvorming komt, zo grimmig is de stemming daar.
Hoewel dit geschrift aan de burgemeester is gericht, is het ook een
politiek geschrift. En wel uit de linkse hoek van aktiegroepen en kleine
partijen, die de kabinetten die sinds 1981 hebben meegeregeerd, sterk
wantrouwen. Wie bij volgende verkiezingen op een van deze partijen -
"dode paarden" - wedt, zal wederom bedrogen uitkomen als hij zijn stem
aan deze middenpartijen geeft. Een ding is de Werkgroep voor
Volkshuisvesting wel duidelijk:
De woningbouwcorporaties moeten zo snel
mogelijk weer onder democratische controle komen, of misschien nog beter
genationaliseerd worden, maar dan kan pas onder een sociale /
socialistische regering.