Opgehaald van website 'Indymedia.nl':
Verhaal van Paul Treanor:
"Sociale zuivering. De mentaliteit achter gentrification zichtbaar
gemaakt in een project-website".
Datum: 6/10/2002.
Hip! Leuk! Cool! - sociale zuivering!
Paul Treanor - 06.10.2002 12:27
De Amsterdamse Czaar Peter buurt ondergaat waarschijnlijk de snelste gentrification van Nederland. Het woord gentrification werd eerst gebruikt voor het opkopen en opknappen van huizen in arbeidersbuurten in Londen, één voor één. Daardoor werd de oorspronkelijk bevolking verdrongen, hoewel dat niet op zich het doel was van de huizenkopers.
Inmiddels is dat wel verheven tot doel in vele steden - het opzettelijk
vervangen van de bevolking van een buurt, door 'betere mensen'.
Beleidsmatig gentrification is een vorm van sociale zuivering.
De
website van het Romanof-project is het ergste voorbeeld van deze
mentaliteit, maar ook verhelderend...
De huizen aan de kop van de Czaar Peterstraat (hoek Blankenstraat) hoorden tot de laatste kleine, goedkope, niet-gerenoveerde woningen in Amsterdam. Nu worden ze gesloopt (de gevels blijven staan) en vervangen door appartementen. Het project is gericht op een jonge trendy koperspubliek, en zegt meer dan honderd sociologische onderzoeken over wat gentrification inhoudt. Het blok wordt nog bewoond door een aantal legale huurders, kraakwachten van De Zwerfkei, en krakers. Zelfs de legale huurders kregen geen vervangende woonruimte, wel een stadsvernieuwing urgentie. De rest krijgen niets, ze worden gewoon eruit gezet. In hun plaats komen, volgens de website...
"- studenten (samen kopen)
- jonge ouderen op zoek naar een mooi en betaalbaar pied-à-terre
- jonge carriëremakers: eerste eigen huis
- singles: waar vind je zulke praktische loft appartementen!"
De website plaats het eigen project onomwonden in het kader van de gentrification van de hele buurt:
"Vlakbij de UVA, het uitgaansleven van de stad. Maar ook vlakbij de Piet Hein tunnel naar de ringweg én vlakbij de nieuwe verleidingen van het Oostelijk Havengebied, zoals nachtclub Panama (theater, eten, dansen), het hippe lounge-schip Odessa, de bekende 'designboulevard' op het KNSM-eiland. Ook de buurt zelf (Czaar Peterstraat) wordt hip en leuk: een nieuwe hotspot in Amsterdam. De voormalige volksbuurt is onderwerp van heftige vernieuwingen: nieuwbouw, renovatie, nieuwe mensen, nieuwe inspiratie! Zoiets als De Pijp. Maar dan op z'n Romanofs: anders, eigenzinnig, apart."
Let goed op: er komen 'nieuwe mensen'. Maar waar gaan de 'oude mensen'
heen? Voor hun wordt niets gebouwd, en ook elders in de stad worden
goedkope huurwoningen massaal verbouwd tot koopwoningen. Dat is bewust
beleid, al jaren gepropageerd door wethouder Duco Stadig.
Lelystad,
Almere en Zaanstad worden wel eens als plekken genoemd, waar de
huurders naar toe kunnen, maar ook daar wordt geen enkele goedkope
woning gebouwd. Ze richten zich eveneens op de bovenkant van de markt,
voor zover dat kan.
Alle gemeenten willen de armen kwijt, alle
gemeenten willen graag koopkrachtige inwoners in hun plaats, geen
gemeente wil als opvang dienen.
En ook al was er vervangende
woonruimte, dat rechtvaardigt nooit een sociale zuivering van
Amsterdam.
Wat Romanof duidelijk maakt is hoe belangrijk kunst, cultuur, en horeca zijn bij het begin van de gentrification. En vooral een hippe image. Panama en Odessa, bijvoorbeeld, blijken aanjagers van de sociale zuivering te zijn.
http://www.amsterdamhotspots.nl/lounge2.html
In de Czaar Peter buurt is zelfs een gentrification-manager aangesteld,
officieel een 'straat manager', Marco ten Hoope. Zijn taak is, grof
gezegd, om de Czaar Peterstraat op te vullen met tapas-bars en lounges.
(Het begin van deze verandering is al zichtbaar).
Hij wordt betaald
door de woning corporaties, die als projectontwikkelaar optreden. Hoe
hipper de buurt, hoe hoger de prijzen van hun appartementen. De
corporaties (in dit geval De Key en Eigen Haard) hebben hun
oorspronkelijke doelstellingen 180 graden gedraaid. Ze werden opgericht
100 jaar geleden, om woningen voor de armen te bouwen. Nu slopen ze de woningen van de armen, om de rijken te huisvesten.
Tegen dit alles is bijna geen protest te horen, in elk geval niet van
de Amsterdamse politiek. In de Spaarndammerbuurt en de westelijke
tuinsteden zijn bewoners-groepen actief tegen samenvoeging/sloop van
huurwoningen en uitplaatsing, verder niets.
De achterliggende ideologie - dat een stad dient zich te ontdoen van de lage inkomens - is nooit een politiek strijdpunt geweest in Nederland. Het werd gewoon
stilzwijgend aanvaard.
Website: http://web.inter.nl.net/users/Paul.Treanor/gasfab.html