Veel misbruik van gratis bijstandswerkers
WERKGEVERS BUITEN BIJSTANDERS UIT
Gratis: bijstandstrekkers voor al uw werk


GPD-bericht:"Veel misbruik van gratis bijstandswerkers"
Diverse regionale dagbladen w.o. de Leeuwarder Courant en het Nederlands Dagblad zaterdag 12/7/2008.


Een van de redenen waarom het PEL - naast het principiële argument dat voor verricht werk loon moet worden betaald - tegen werken "met behoud van uitkering" is, is de kans op misbruik door werkgevers. We hebben het altijd al gedacht, maar hier is het bewijs. Zaterdag 12 juli 2008 kwamen diverse regionale dagbladen met een bericht van hun Gemeenschappelijke Persdienst (GPD) over misbruik op grote schaal door werkgevers van mensen met een bijstandsuitkering.
En DAT was van meet af aan te voorzien!

Veel misbruik van gratis bijstandswerkers
WERKGEVERS BUITEN BIJSTANDERS UIT

DEN HAAG (GPD) - Werkgevers maken op grote schaal misbruik van de regeling waarmee zij twee jaar lang gratis gebruik kunnen maken van bijstandsgerechtigden. De regeling is bedoeld om werklozen arbeidsritme te laten opdoen, maar werkgevers zetten ze in voor reguliere banen zonder dat ze ze in dienst willen nemen. Ook worden bijstandsgerechtigden door re-integratiebedrijven tegen een scherp tarief verhuurd aan commerciële bedrijven.

[Eerst moet men dus van de soos gedwongen werken zonder loon en vervolgens komen de slavenhandelaren die hen verpatsen aan bedrijven en daaraan geld verdienen. Staatsslaven aangeleverd aan de 'vrije markt'.]

Dat blijkt uit onderzoek van deze krant. De praktijk wordt bevestigd door advocaten, de Bijstandsbond en een re-integratiebedrijf. Bijstandsgerechtigden worden ingezet als verkoper, cateringmedewerker, kleuterleidster, receptionist of planner. Volgens Piet van der Lende van de Bijstandsbond draaien sommige organisaties al voor een belangrijk deel op bijstandsgerechtigden.

[Dat zijn gewone, reguliere banen waar normaliter loon voor wordt betaald, er geldt een CAO, er is een arbeidsovereenkomst enz. Maar niet voor de staatsslaven... De branche-organisaties van de werkgevers horen we ook niet over concurrentievervalsing. wat het óók is. Te veel boter op het hoofd? Ja, zowat elke werkgever wil wel gratis arbeidskrachten...]

Directeur Hans Zuiver van de welzijnsstichting Combiwel erkent tientallen bijstandsgerechtigden in dienst te hebben. De meesten zal hij na afloop geen baan aanbieden. "Veel van deze mensen zijn geen CAO-loon waard. Zolang dat niet verandert, is het voor een werkgever interessanter nieuwe gratis mensen binnen te halen."

[Dit is het smoesje om deze praktijken te rechtvaardigen. Jarenlange agit-prop (Agitatie en Propaganda) van opvolgende regeringen en de pers hebben hun werk gedaan: mensen met een uitkering zijn luie donders die laat uit hun nest komen, profiteurs van de belastingcenten van ons als 'hardwerkende burgers', nietsnutten, lui die geen regelmaat en arbeidsdiscipline kennen, verslaafden, dakloze zwervers enz. Maar NU hebben ze de oplossing gevonden: een flink arsenaal aan dwangarbeiders staat ter beschikking en als ze zelfs daar niet voor deugen, zijn het nog altijd weandelende orgaanbanken voor de rijken... (zoals Viviane Forrester sarcastisch opmerkte in haar boek "De Terreur van de Economie") Dat de praatjes van welzijnsmaffiosi Zuiver smoesjes zijn blijkt ook uit het feit dat hij het best interessant vindt steeds nieuwe gratis mensen binnen te halen. Wat zou een werkgever daarmee moeten als er geen arbeidsproductiviteit wordt geleverd?]

De stichting Varkens in Nood heeft structureel meerdere bijstandsgerechtigden in dienst als publieksvoorlichter. "Zij zijn gratis. Hier betaalde krachten op zetten, loont niet", zegt directeur Hans Baaij.

[Ik heb de indruk dat er behoefte is aan een stichting "Mensen in Nood" en dat de varkens een dik betaalde job hebben bij deze stichting. Alle dieren zijn gelijk, maar sommige dieren zijn meer gelijk dan andere dieren, heette het in het boek "Animal Farm" van George Orwell en in dat boek ging het om de varkens... Voor het overige zijn het dezelfde smoezen als van Hans Zuiver van Combiwel.]

Alleen al in Amsterdam zijn tot nu toe bijna tweeduizend bijstandsgerechtigden in een dergelijke participatiebaan gezet. Volgens advocaten en de Bijstandsbond worden bijstandsgerechtigden ook in andere steden, zoals Leiden en Purmerend, misbruikt. Bijstandsgerechtigden die een participatiebaan weigeren, worden gekort op hun uitkering.

"Dit is een grof schandaal", stelt bestuurder Leo Hartveld van de FNV-vakcentrale. "Dit is misbruik maken van bijstandsgerechtigden."

[Reactie: ja, klopt helemaal. Maar nu? De enigen die een vuist van betekenis hiertegen kunnen maken, zijn de vakbonden. Begin bijvoorbeeld eens met deze mensen te helpen een loonvordering in te stellen en/of voor hen dit soort zaken principieel aan te vechten, zoals ABVAKABO FNV advocaat Arno van Deuzen probeert te doen. En bestook vooral ook de politiek in Den Haag.]

Bijstandsgerechtigden die verplicht met behoud van uitkering werken, worden soms ook tegen laag tarief verhuurd aan commerciële bedrijven. Het gaat om de Bloemenveiling Aalsmeer en tuinderijen in de omgeving van Amsterdam, erkent directeur Piet Dek van het re-integratiebedrijf Pantar dat alle Amsterdamse bijstandsgerechtigden bij participatiebanen begeleidt. Volgens hem gaat het weliswaar om reguliere functies, maar kunnen bijstandsgerechtigden dat werk alleen doen als ze intensief worden begeleid.

[Reactie: als het om reguliere functies gaat moet er regulier loon worden betaald. Als iemand langdurig uit het arbeidsproces weg is geweest waardoor wellicht de arbeidsproductiviteit nog geen 100 procent is, zou er tijdelijk wat loonkostensubsidie bij mogen wat mij betreft en een budget voor scholing en begeleiding. Daar ligt het probleem niet, dat ligt in het niet betalen van loon. Een direct gevolg daarvan is ook, dat de bijstands-armoede blijft... Maar in dit geval betaalt bv. bloemenveiling Aalsmeer koppelbaas Pantar en die en niet degene die moet werken, wordt er beter van... Bovendien: met welk recht verhuurt Pantar mensen? Hebben zij met Pantar een contract getekend? Dacht het niet. Nee, ze zijn via een contract - over u en zonder u - tussen de gemeente en Pantar naar Pantar gedirigeerd en die "verhuurt" "haar" arbeidskrachten weer...]

"Dit is precies waar we bang voor waren. Dit is gewoon uitbuiting", zegt SP-Kamerlid Sadet Karabulut. Met name de verhuurconstructie vind ze van geen kant kloppen. "Er wordt dubbel aan een bijstandsgerechtigde verdiend."
GroenLinks-Kamerlid Ineke van Gent: "Dit is om misselijk van te worden. Iedereen haalt hier het maximale uit de regeling.
Ondertussen worden die mensen nauwelijks geholpen. Hier moeten paal en perk aan worden gesteld."

[Reactie: maar dit zijn alleen helaas de SP en GroenLinks die reageren. De meerderheid in de Tweede Kamer, incl. de PvdA, zwijgt en vindt het wel prima zo... Dat is tenminste mijn idee inzake deze kwestie. Ook onze eigen wethouder sociale zaken Marco Florijn is nu plotseling heel stil en ons oh zo sociale PvdA-raadslid Benmhammed horen we ook al niet, hoewel hij anders nooit te beroerd is voor wat vragen aan het College van B en W.]

GRATIS: BIJSTANDSTREKKERS VOOR AL UW WERK

pagina economie:

'Dit is moderne slavernij'

Nederlands Dagblad, 12 juli 2008

'Dit is moderne slavernij'
door Jacqueline Steenwijk

Bijstandsgerechtigden kunnen twee jaar lang met behoud van uitkering verplicht te werk worden gesteld bij een en dezelfde werkgever. Zo moeten ze dichter bij een reguliere baan komen. In de praktijk zijn ze gratis arbeidskrachten, die bovendien betaald worden verhuurd aan derden. "Dit is pure slavernij."

AMSTERDAM (GPD) - Gratis arbeidskrachten. Zo noemt het Amsterdamse re-integratiebedrijf Pantar bijstandsgerechtigden, die verplicht met behoud van uitkering te werk worden gesteld. De voordelen voor werkgevers zijn groot, meldt de wervende tekst op de website van het bedrijf. Ze zijn gratis, er zit geen werkgeversrisico aan vast én de werkgever krijgt er nog geld op toe ook; tweeduizend euro per jaar als vergoeding voor de begeleiding.

Vernederend, zo ervaart een 47-jarige Amsterdamse vrouw die woorden. Met de rug tegen de muur gezet en volkomen waardeloos als mens. Ze schaamt zich inmiddels zo, dat ze anoniem wil blijven. Na zes jaar thuis te hebben gezeten als alleenstaande moeder, werd ze vorig jaar opgeroepen om weer aan het werk te gaan. Maar betaald werk kreeg ze niet. "Tientallen sollicitaties heb ik de deur uit gedaan. Meestal hoor je helemaal niets."

Omdat het haar zelf niet lukte een baan te vinden, werd ze overgedragen aan Pantar voor de verplichte tewerkstelling. Tot haar grote verbazing hadden ze al een baan voor haar:
verkoopster bij de Hema. Precies hetzelfde bedrijf waar ze een aantal maanden daarvoor nog gesolliciteerd had, zonder resultaat. "Ik was te oud en te duur, kreeg ik te horen bij de klantenservice." En dat terwijl ze eerder acht jaar met 'heel veel plezier' bij een Hema had gewerkt.

Volgens het concern had het re-integratiebureau de participatiebaan nog niet mogen aanbieden. "Er ligt wel een voorstel om dit soort banen te creëren, maar daar hebben we nog geen 'ja' tegen gezegd", aldus een woordvoerder.

Bijna gek
Advocaat Marc van Hoof ziet ze bijna dagelijks voorbij komen, de bijstandsgerechtigden die bijna gek worden van frustratie. Ze krijgen verplichte banen aangeboden in commerciële bedrijven. Niet voor geld, maar om er gratis te komen werken. En dat is voor hen niet eens het ergste. "Er wordt totaal niet gekeken naar mijn interesse, wat ik wil, hoe ik straks een betaalde baan kan krijgen in een functie die bij mij past", zegt Gerda Topman, eveneens 47.

Zij kreeg maar liefst zeven functies aangeboden. Ze kon kiezen uit klusjesman/tuinman, medewerker catering, gastvrouw, klassenassistent, telefoniste/receptioniste, planner en voorlichter. "Wat moet ik hiermee? Ik heb kunst en cultuur gestudeerd. Er zijn talloze participatiebanen te vinden bij culturele stichtingen. Waarom kan ik daar niet heen? Ik heb niets met planten, niets met kinderen. Ik heb niet eens een EHBO-diploma."

[Reactie: dus allemaal bedrijven en instellingen die ook wel een gratis arbeidskracht willen.]

Op tijd opstaan
Volgens directeur Piet Dek van Pantar wordt weliswaar geprobeerd rekening te houden met de wensen van de bijstandsgerechtigden, maar maatgevend is het niet. "Er moet in de toekomst wel werk in zijn", legt hij uit.

Tegelijkertijd stelt hij dat het er in feite niet toe doet waar iemand als Gerda Topman te werk wordt gesteld. "Ze is daar namelijk niet om een functie te leren, maar om te leren op tijd op te staan en opdrachten uit te voeren. Pas als ze dat kan, wordt gekeken naar haar verdere mogelijkheden."

[Reactie: dit is een van de diverse smoezen waarmee deze dwangarbeid wordt verdedigd. Ik weet er nog meer: "Dit is geen werk, maar een werkervaringsplaats" of "Dit is een 'traject' richting betaalde arbeid" of "U heeft een grote afstand tot de arbeidsmarkt" enz. Kortom deze trein rijdt naar Nergenshuizen...]

"Het is gewoon moderne slavernij", zegt voorzitter Piet van der Lende van de Bijstandsbond. "Ze mogen twee jaar ergens werken en vervolgens worden ze weer ingeruild. Werkgevers sturen ze gewoon terug met de smoes dat ze niet goed genoeg werken."

[Reactie: waarop men bij een andere "werkgever" tussen aanhalingstekens, want een echte werkgever betaalt loon, opnieuw twee jaar dwangarbeid zonder loon mag verrichten enz. Het moge duidelijk zijn dat het wettelijk minimumloon wordt ondergraven naarmate er steeds meer van dit soort "participatiebanen" komen. En uiteraard is het flauwekul dat de "werkgever" er pas na 2 jaar achter komt dat iemand zgn. niet voldoet.]

Precies daarom is de vakcentrale FNV zo furieus. "Nog even en er is geen baan meer te krijgen. Iedereen is dan verplicht aan het werk", zegt bestuurder Leo Hartveld.
"Bijstandsgerechtigden worden niet meer gezien als mens", constateert Van der Lende. "Ze zijn een middel om geld mee te verdienen."

[Reactie: naarmate er meer "participatiebanen" komen is er voor een werkgever minder noodzaak mensen in loondienst te nemen. Met name mensen met een uitkering zullen nog moeilijker aan betaald werk komen als ze zelf solliciteren. Waarom zal een werkgever werknemers zoeken als hij ze bijna gratis via een koppelbazenbureau als Pantar kan krijgen?!
Vroeger was een arbeider niet meer dan een bezem: je pakte een bezem als je hem nodig had en zette de bezem in de hoek als je hem niet meer nodig had. Nu is er één verschil met vroeger: de arbeider kreeg loon, weliswaar niet veel, maar hij kreeg enig loon. Nu krijgt hij zelfs dat niet meer en hem/haar wordt bevolen waar hij zijn arbeidskracht in moet zetten. Laten we er geen doekjes om winden en duidelijk zijn: dit zijn de praktijken van een totalitaire staat. In de v.m. DDR kreeg je tenminste nog loon...]

Typerend vindt hij de manier waarop Pantar-directeur Dek praat over de manier waarop hij bijstandsgerechtigden verhuurt aan bedrijven. Volgens Dek wordt de 'vraagprijs' als volgt berekend: "We vragen een werkgever wat hij normaal had uitgegeven. Stel dat hij tien Polen voor 640 euro moest inhuren, dan krijgt hij er bij ons twintig voor die prijs. Maar soms is het ook een beetje handel. Als meerdere bedrijven tegelijk onze mensen nodig hebben, dan kunnen we natuurlijk meer geld vragen."

[Dit is nu het kapitalisme ten voeten uit: deze praktijken van het slaven verhuurbedrijf ofwel het koppelbazenbedrijf Pantar. Degene die werkt krijgt niks, de koppelbaas krijgt geld en het bedrijf spaart loonkosten uit... Terwijl de goegemeente bang wordt gemaakt met "China", de grote economie, die ons weg zal concurreren... Waren niet ooit de Hollanders de grootste slavenhandelaren van Europa? Er lijkt weinig veranderd...
Een van de leden schreef over deze slavenverhuur: "En vonden jullie het bericht niet vreemd, dat gratis werkelozen in de bijstand zo gemakkelijk verhuurd en onderverhuurd konden worden? Ze heten toch niks te kunnen en geen arbeidritme te hebben. Wat is dan het mechanisme? Of zijn dit de nieuwe Polen, als je vat wat ik bedoel."]


Einde tekst artikel. Commentaar tussen blokhaken [].

In het GPD-bericht zoals dat verscheen in de Leeuwarder Courant was nog een grafiekje afgebeeld: "Reïntegratiemisbruik" Bestandje kan geopende worden met Adobe Acrobat Reader.

Onder het artikel stond nog enige uitleg:

Wat is dat, een participatiebaan?
Participatiebanen zijn bedoeld voor bijstandsgerechtigden met een grote afstand tot de arbeidsmarkt. Gemeenten bepalen wanneer iemand hiervoor in aanmerking komt. Dit kan zijn vanwege psychische problemen, maar ook omdat iemand al ouder dan vijftig jaar is, zegt Piet Dek van re-integratiebedrijf Pantar. Bijstandsgerechtigden kunnen twee jaar bij dezelfde werkgever te werk worden gesteld in ruil voor hun uitkering. Voor een alleenstaande is een bijstandsuitkering 636,69 euro per maand. Het wettelijk minimum loon is 1273,37 euro.

[Reactie: dus mensen van 50 jaar en ouder hebben geen recht meer op loon, ze zijn alleen nog "nuttig" als arbeidsslaven... Ooit werd bij de DUW (Dienst Uitvoerende Werken) tenminste nog loon betaald. De ideologie van het economisch nut vanuit het perspectief van de werkgever, regeert, dat is duidelijk. Als mens tel je alleen als je "economisch nut" hebt voor de heersende klasse. De door arbeid toegevoegde meerwaarde steken zij nu volledig (geen loon betaald nietwaar?) in hun toch al rijk gevulde zakken.
Een bijstandsuitkering voor een alleenstaande vanaf 23 jaar bedraagt overigens per 1/7/2008 EUR 850,36 Dat is ruim 400 euro lager dan het wettelijk minimumloon.]

Werkgevers die een participatiebaan aanbieden, mogen gratis gebruik maken van de diensten van de bijstandsgerechtigde. Achterliggende gedachte is dat deze bijstandsgerechtigden niet de productiviteit kunnen leveren die van betaalde krachten mag worden verwacht. Bovendien hebben de bijstandgerechtigden extra begeleiding nodig.

[Reactie: teneinde deze praktijken te kunnen verdedigen, wordt zwaar gegeneraliseerd door het beeld op te roepen van mensen in de bijstand die niet kunnen/willen werken. Een mogelijk aanvankelijk lagere productiviteit is te ondervangen door een tijdelijke, stap voor stap afbouwende loonkostensubsidie en als extra tijdelijke begeleiding nodig is, wordt daar al geld voor gegeven. Zie het verhaal: 2000 euro. Ik hoop dat ook gecontroleerd wordt hoe dat geld wordt besteed. De gemeente zou er ook rechtstreeks korte opleidingen van kunnen betalen vlak voordat iemand de arbeidsmarkt opgaat. Ik vraag me ook af of de productiviteit niet ook mede stijgt als er gewoon loon wordt betaald, al dan niet tijdelijk (deels) gesubsidieerd.
Resteert de vraag wat mensen in de bijstand moeten die echt niet kunnen werken vanwege lichamelijke of psychische beperkingen? M.i. horen die mensen niet in de bijstand, maar in de WAJONG. Helaas zijn de ontwikkelingen m.i. zo, dat straks ook mensen met WAJONG verplicht moeten werken "met behoud van uitkering". Daarna volgt de WW, de WAO/WIA enz.]

Om te voorkomen dat betaalde krachten worden vervangen door gratis bijstandsgerechtigden, mag de functie geen regulier werk omvatten. Het bedrijf moet dus gewoon door kunnen blijven draaien als de participatiebanen niet vervuld zouden worden.

[Dit is een lachertje: kijk naar het verhaal van Gerda Topman in het bericht en wat ze allemaal voor "banen" zonder loon kreeg aangeboden... Is klusjesman/tuinman, medewerker catering, klassenassistent, telefoniste/receptioniste, planner en voorlichter geen regulier werk?! M.i. wel. Alleen bij "gastvrouw" zet ik een vraagteken: gastvrouw voor WAT en WAAR?? Dat zou kunnen gaan om niet-regulier werk...]

Nederlands Dagblad, 12 juli 2008


Einde tekst van de uitleg bij het bericht. Commentaar tussen blokhaken. [].