Ook Leeuwarden wil volgend jaar gaan werken met het uit Wisconsin in de USA overgewaaide 'Work-First' verhaal, wat met name neerkomt op 'werken met behoud van uitkering', dus in feite dwangarbeid. En als dat dan z.g. wel mag, hoelang dan wel?
Op landelijk gebied zijn de ontwikkelingen ronduit zorgelijk:
Zowel PvdA, CDA als VVD stemden voor de z.g. 'participatiebanen'
van staatssecretaris Van Hoof. Het voorstel daartoe ging
aanvankelijk uit van twee jaar werken met behoud van uitkering
maar op verzoek van de PvdA werd dat voor sommige groepen
gewijzigd in vier jaar...
M.a.w.: Door "rechts" wordt mensen dwangarbeid opgelegd en
"pseudo-links" verkoopt hetzelfde met het verhaal erbij dat het
voor je eigen bestwil is...
Inmiddels leven - afgaande op de krant - bij het CDA ideeën om
"werken met behoud van uitkering" van toepassing te verklaren op
*alle* uitkeringen. Briljant idee: bijvoorbeeld: die AOW-ers
voeren ook nooit wat uit. Laat ze toch werken voor hun AOW?!
Deze ideeën zijn in de kern echter niet meer dan heel oude
rechtse borrelpraat: "Uitkeringstrekkers zijn te lui om te
werken. Ze hebben vaak ook ten onrechte een uitkering. Ze moeten
maar wat doen voor hun uitkering!"
Dergelijke verhalen die aanvankelijk alleen opgeld deden bij
ultra-rechtse lieden wiens naam een fatsoenlijk mens niet eens
wilde uitspreken zijn nu in feite - alleen het verkooppraatje is
anders maar de inhoud gelijk - gemeengoed geworden bij de grote
partijen t.m. de PvdA, die daarmee haar 50-er jaren "ere-naam"
terug kan krijgen: Partij van de Armoede.
Over VVD-plannen om jongeren tot 25 jaar helemaal geen uitkering
te geven, over andere plannen om ouderen vanaf 50 jaar geen
uitkering te geven om ze 'te stimuleren werk te zoeken' en over
plannen om jongeren zonder werk maar ook zonder uitkering in een
soort werkkampen op te sluiten (n.b.: waarbij men niets
strafbaars heeft gedaan) zullen wij hier geen oordeel geven omdat
dat ons zou nopen de grenzen van de vrije meningsuiting te
benaderen, maar het typeert wel de tijdgeest, waarin ook het
Work-First verhaal past.
Op 22 november 2006 zijn er weer verkiezingen: wie geen land wil dat langzamerhand wordt omgebouwd tot één groot dwangarbeiderskamp, moet zeker niet stemmen op de drie grote partijen PvdA, CDA en VVD want in feite zijn het alle drie "liberale" partijen.
Over het idee van B. en W. om ook in Leeuwarden te starten met 'Work- First' heeft het Dagelijks Bestuur van het PEL op 3/11/2006 besloten om onderstaande brief naar de gemeenteraad te sturen:
VERENIGING PLATFORM EEN- EN TWEEPERSOONSHUISHOUDENS LEEUWARDEN
POSTBUS 2602 8901 AC LEEUWARDEN
Telefoon: 058-2671636 E-mail: verpel@wanadoo.nl
Website: http://home.wanadoo.nl/verpel
Leeuwarden, 3/11/2006
op 26/10/2006 stond in de openbare
vergadering van het Overlegorgaan Cliëntenraad met de sectoren
Sociale Zaken/Werk en Inkomen o.a. op de agenda: het concept-
raadsstuk "Herijking WWB-beleid". Naar verluidt zal bedoeld
stuk januari a.s. aan de Raad worden voorgelegd. Belangrijk
punt in het verhaal de wens van het College om voortaan ook in
Leeuwarden de methodiek van het "work-first" verhaal toe te
passen. In het ochtendoverleg van de Cliëntenraad zelf
was die morgen met name uitgebreid discussie gevoerd.
Bij de behandeling van bedoeld agendapunt in het middagoverleg
werd echter door de voorzitster meegedeeld dat er werd verwacht
dat er onmiddellijk advies werd uitgebracht over dit concept-
raadsstuk. Daar dit een volslagen verrassing was voor alle
deelnemers aan de Cliëntenraad en het bespreekpunt niet op
*die* wijze was voorbereid, drong de voorzitter van de
Cliëntenraad aan op een extra Overlegvergadering waarin dan een
standpunt gegeven zou kunnen worden.
Vervolgens besliste de onafhankelijke voorzitster van het
Overlegorgaan, dat over bedoeld concept-Raadsstuk alleen
informatieve vragen mochten worden gesteld.
Dit soort dingen
komt veel vaker voor, zodat ons langzamerhand de neiging
bekruipt een vraagteken te zetten bij het woord
"onafhankelijk".
Uit protest tegen deze wijze van leiding geven aan de
vergadering van het Overlegorgaan en deze gang van zaken, heeft
de vertegenwoordiger van het PEL vervolgens de vergadering
verlaten.
Het bovenstaande als inleiding en bedoeld om de vraag te
beantwoorden waarom wij nu reeds ons standpunt over met name
"Work First" aan de leden van de gemeenteraad en de commissie
Welzijn willen melden.
Daar de vergaderingen van het Overlegorgaan openbaar zijn en op
het concept-Raadsstuk noch mondeling noch schriftelijk een
embargo rust, voelen wij ons vrij om een aantal punten hieruit
met u door te nemen. Hierbij de restrictie dat het nog slechts
om een concept gaat waarbij het College nog wijzigingen kan
aanbrengen.
Eerste kopje: Evaluatie.
Positief is, dat het College de reïntegratiebedrijven meer op afstand zet. Hun resultaten zoals genoemd in de laatste Monitor Werk en Inkomen waren gewoon bedroevend. Weggegooid geld dus.
Citaat: "De gemeente zou zich actiever moeten opstellen bij de keuze van welke instrumenten voor welke groepen ingezet gaan worden. Dat betekent dat wij meer inzicht nodig hebben in welke instrumenten bij welke klanten passend zijn. Aan het begin van het uitkeringsproces zou veel meer, dan momenteel het geval is, een goede analyse en voorselectie van klanten gemaakt moeten worden."
Om met het laatste te beginnen: hoe gaat dat dan? Zo zijn er in
het recente verleden de nodige klachten en problemen geweest
met de z.g. Hudson-test. En betekent "meer inzicht" niet nog
meer inleveren van de laatste restanten privacy voor de
bijstandsgerechtigde, die zoals bekend zal zijn voor het
verkrijgen van een uitkering toch al zijn hele lek en gebrek
aan sociale zaken moet meedelen?
Tevens vinden wij dat het niet zo moet zijn dat de keuze inzake
de vraag welk reïntegratie-instrument wordt ingezet slechts
verschuift van de RIB's naar de gemeente, maar dat de klant
hierbij ook nog iets in te brengen moet hebben. Bij dit laatste
speelt tevens een pragmatisch argument een rol: niemand wordt
wijzer van situaties waarin de klant iets opgedrongen krijgt
wat hij of zij totaal niet ziet zitten? Dat leidt slechts tot
ongemotiveerdheid.
Tweede kopje: Work-first
Dit wordt omschreven als: "Een methode om aan het begin van het uitkeringsproces meer sturing en richting te geven aan de invulling van het reïntegratietraject is het toepassen van de methodiek van work-first. Met work-first wordt ge‹nvesteerd in klanten door het ontwikkelen en aanbieden van een sluitend trajectaanbod." Einde citaat.
Dit is rijkelijk abstract en "breed": men kan hiermee alle kanten op. Het blijkt echter te gaan om een "tijdsintensief programma" waaraan deelname verplicht is.
Work-first betekent praktisch gesproken o.a.:
"De klanten nemen als onderdeel van hun traject deel aan geschikte werkactiviteiten. Werkactiviteiten worden uitgevoerd als onderdeel van een traject maar ook als tegenprestatie voor de uitkering."
Dit laatste legt de bijl aan de wortels van het sociaal
stelsel: tot nu toe was het verkrijgen en hebben van een
uitkering weliswaar verbonden aan diverse verplichtingen, maar
werd verder "om niet" gegeven.
[N.B.: Terwijl WW en WAO loondervingsVERZEKERINGEN waren
waarvoor premie was betaald.]
Laten we de zaken gewoon bij de naam noemen:
Verplicht 'werken
met behoud van uitkering' en zo niet: geen uitkering en dus op
termijn of crimineel worden of de hongerdood sterven, is
dwangarbeid. In feite chantage m.b.v. de uitkering.
Uiteraard zijn op dat moment de politieke voorstanders even niet geïnteresseerd in de vraag of bepaalde regelgeving in de Wet Werk en Bijstand waarop de voorstanders zich beroepen, niet in strijd is met diverse regels uit het internationaal recht cq. internationale verdragen die ook door Nederland zijn ondertekend. Bovendien dient de vraag gesteld te worden of e.e.a. niet tevens in strijd kan zijn met het Nederlandse arbeidsrecht.
Terug naar het concept-Raadsstuk:
Hierin staat tevens: "Waar de reguliere baan niet direct binnen bereik is, zal direct aansluitend een aanvullend instrument worden ingezet (bijvoorbeeld een werkstage) om alsnog dat doel te bereiken."
Dus: Eerst een aantal jaren "werken met behoud van uitkering" en daarna... "werken met behoud van uitkering" met een ander etiketje er op.
De argumenten tegen 'werken met behoud van uitkering':1. Principieel onjuist: Arbeid moet lonen: voor werk hoort loon betaald te worden.
2. Verplicht werken zonder loon is in feite dwangarbeid.
Produktieve arbeid zonder loon is in strijd met het Nederlandse
arbeidsrecht.
3. Er is nooit onderzocht of bepaalde WWB-wetsartikelen waarop men zich beroept om 'werken met behoud van uitkering' te rechtvaardigen niet in strijd is met internationale wetten en door Nederland ondertekende verdragen.
4. Werken met behoud van uitkering betekent rechteloosheid:
Geen arbeidsovereenkomst, geen CAO, geen ontslagbescherming,
geen secundaire arbeidsvoorwaarden zoals pensioenopbouw.
Met dat laatste wordt tevens de basis gelegd voor armoede onder
de toekomstige bejaarden.
5. Werken met behoud van uitkering betekent dat "de
beloningshoogte" afhankelijk is van iemands huishoudensvorm,
terwijl hetzelfde werk wordt verricht.
Dit komt door de bijstandssystematiek: 100 procent gezinnen en
samenwonenden, 90 procent 1-ouder-gezinnen en 70 procent van de
gezinsuitkering voor alleenstaanden.
6. Werken met behoud van uitkering kan arbeidsverdringing betekenen en op termijn ondergraving van het minimumloon.
7. Werken met behoud van uitkering doet denken aan een soort
DDR-modelletje: 99,9 procent werkgelegenheid...
In Nederland hoort daar nog bij: "... en tevens schaamteloze
verrijking aan de top"...
Onder het kopje "Work-first" staat tevens:
"Aan de personen waarvoor een reguliere baan, ook op termijn, niet haalbaar is wordt gevraagd om, naar vermogen, een maatschappelijke bijdrage (bijvoorbeeld vrijwilligerswerk) te vervullen. Dit ter voorkoming van isolement en om toch het (indirecte) contact met 'de wereld van werk' te behouden. De aanpak is positief qua karakter maar niet vrijblijvend en waar nodig zullen handhavingsinstrumenten worden ingezet." Einde citaat.
Dat laatste kan simpelweg niet - wellicht nóg niet - omdat
vrijwilligerswerk dat niet leidt tot betaalde arbeid, niet
verplicht kan worden gesteld.
Overigens hebben wij niets tegen, ja, zijn zelfs voor écht
vrijwilligerswerk, d.w.z. onbetaald werk waarvoor men zelf uit
vrije wil heeft gekozen.
De zinsnede "ter voorkoming van isolement" betekent in feite:
wij als overheid weten wat goed voor u is; wij denken voor u.
Tevens vragen wij ons af of in de praktijk die vraag om naar
vermogen een maatschappelijke bijdrage te leveren, niet leidt
tot het uitoefenen van morele druk waarbij mensen een
schuldbesef wordt aangepraat "als ze niets doen voor hun
uitkering". Veel mensen zullen uit angst hun uitkering te
verliezen, onder die druk bezwijken en 'verplicht
vrijwilligerswerk' gaan doen. Zo zullen zij dat dan althans
ervaren.
Derde kopje: Verbetering uitvoering
Bij punt 2: De gemeente besteedt minder werk uit:
Citaat: "Mogelijkheden worden actief verkend voor het feitelijk organiseren van werk voor mensen uit de bijstand. Hierbij worden ook relaties gelegd met gesubsidieerd werk."
Wij zijn niet tegen alle aspecten van Work-first:
Wij zijn
ronduit voor indien het werk wat wordt aangeboden hetzij
gesubsidieerd hetzij regulier is en er loon wordt betaald.
Wij zijn niet tegen korte leer-werk stages mits dit
daadwerkelijk stages met serieuze begeleiding zijn en geen
sprake is van (verkapte) produktieve arbeid. Een echte stage is
een situatie waarbij iemand er - door bijvoorbeeld een
combinatie van school en praktijk - qua kennis en kansen op de
arbeidsmarkt beter uit komt dan hij/zij er voor stond voordat
hij/zij begon aan de stage. Tevens moet er sprake zijn van een
keuze voor een bepaalde leer/werkstage gericht op een bepaald
beroep (of beroepen) die in vrij onderling overleg tussen
gemeente en klant tot stand is gekomen. Dit geeft o.i. de beste
kansen op een goede motivatie bij 'de klant'.
Bij punt 3: Meer en beter gebruik van bestaande werkgelegenheid in Leeuwarden en daarbuiten:
Als dit leidt tot het beter in beeld krijgen van bestaande werkgelegenheid waarbij loon wordt betaald en dit beter matchen/linken aan 'de klant' zijn wij hier voor.
Bij punt 4: De personeelsbehoefte van werkgevers wordt gecombineerd met een grotere inzet op scholing van bijstandsgerechtigden:
Hierbij wordt o.a. gesproken over:
- meer ruimte aan de inzet van individuele, maar ook groepsgerichte scholingsmogelijkheden in combinatie met baangaranties en leerlingwezen.
Bekend is dat het College tegen inzet is van het instrument IRO/PGB. IRO staat voor Individuele Reïntegratie Overeenkomst en PGB voor Persoonsgebonden budget. Juist als men spreekt over individuele scholingsmogelijkheden zou men in bepaalde, zij het niet in alle gevallen, van deze instrumenten gebruik kunnen maken. Bovendien doet dit recht aan het principe van 'maatwerk'. De ene klant is de andere niet.
- branchegerichte benadering:
Citaat: "Bijvoorbeeld in de zorgsector lijken mogelijkheden te bestaan om de komende jaren grote aantallen werkzoekenden toe te leiden naar regulier werk, ook voor mensen met beperkte arbeidsmogelijkheden in combinatie met loonkostensubsidie."
Hier is een waarschuwing op zijn plaats: Enerzijds is het positief dat wordt gesproken over regulier werk en soms gesubsidieerd werk en niet over 'werken met behoud van uitkering', anderzijds kan het niet zo zijn dat de professionals ihkv de WMO en 'goedkoop aanbesteden' door gemeenten, nu aan de dijk worden gezet (b.v. regio Noord-West Friesland en Het Friese Land) terwijl anderzijds mensen zonder opleiding weer in de zorgsector worden ingezet, mede omdat dat wellicht goedkoper is voor de gemeente.
Dit kan alleen als tevens wordt gezorgd voor adequate scholing en goed wordt gekeken naar de affiniteit of het gebrek aan affiniteit van 'de klant' met zorgverlenende taken bij mensen thuis. Het kan niet zo zijn, dat (vaak oudere) zorgbehoevende mensen iemand op het dak wordt gestuurd die onopgeleid of geheel ongeschikt is om de gevraagde zorgtaken uit te voeren!
Bij punt 5: Onderzoek naar het faciliteren van het verkrijgen van regulier werk:
Men wil reis- en verhuisfaciliteiten aanbieden om het voor werkzoekenden aantrekkelijk te maken werk op grotere afstanden van Leeuwarden te aanvaarden.
We zetten een vraagteken bij het voornemen om verhuisfaciliteiten te bieden. Een voorbeeld:
In de Randstad is een bepaalde baan te krijgen. Vervolgens
wordt verhuiskostenvergoeding geboden. Betrokkene is eigenlijk
gehouden de baan aan te nemen, op straffe van korting of
verlies van de uitkering. Dit betekent dat men gedwongen wordt
verlies van zijn of haar sociaal netwerk te accepteren. Dit
betekent met name (gebaseerd op eerdere ervaringen in het land)
dat in de eerste plaats alleenstaanden gedwongen zullen worden
Leeuwarden te verlaten. Alleenstaanden hebben immers toch geen
sociaal netwerk; zo luidt althans een gangbare mening.
Kortom: Bij een incorrect gebruik van het middel
'verhuisfaciliteiten' ontaard het middel in een 'oprotpremie'.
Op dat moment zijn mensen in de bijstand er niet beter aan toe
dan sommige groepen allochtonen.
Samengevat: Het aanbieden van verhuisfaciliteiten kan alleen als weigeren van de baan op grote afstand geen consequenties heeft en het aannemen op strikt vrijwillige basis van de klant plaats vindt.
Bij punt 6: Onderzoek naar de mogelijke financiering van maatschappelijk nuttige functies:
Wij vinden het positief dat hier toch weer naar wordt gezocht. De afgelopen tijd zijn ihkv de afbouw van de ID/WIW-banen in feite op dit gebied nogal wat betaalde arbeidsplaatsen verloren gegaan, tot grote frustratie van betrokken werknemers.
Bij punt 10: Arbeidspool:
Het College wil z.g. arbeidspools inzetten waarin tijdelijk
werk op verschillende plekken aaneengesloten wordt inclusief
scholing en begeleiding.
Citaat: "Gedacht wordt aan de mogelijkheid om een groep
bijstandsgerechtigden in dienst te doen treden bij een externe
detacheerder die tegen vergoeding van een deel van de
loonkosten (of leegloopkosten) en nader te bepalen voorwaarden,
deze mensen als werknemer verloont."
Het lijkt hier in feite te gaan om een soort uitzendbureau voor mensen waar het nodige 'smeergeld' bij wordt gelegd omdat wordt verwacht dat de arbeidsproduktiviteit aanvankelijk laag ligt. (De onsympatieke term: 'leegloopkosten')
Positief lijkt wel weer, dat getracht wordt om de ene tijdelijke arbeidsplek naadloos {"aaneengesloten") te laten volgen op de andere, zodat men niet tijdelijk weer zonder werk zit. Het mogen geen afroepkrachten worden.
Indien de term 'verloning' dient te worden gelezen als "het betalen van loon" is een arbeidspool wellicht een middel, indien deze term dient te worden gelezen als "wij zetten de bijstandsuitkering in alsof het loon is" zijn wij tegen omdat wij tegen werken met behoud van uitkering zijn.
Kopje: Taakstelling reductie bijstandsbestand:
Citaat: "Uiteindelijk doel is immers de uitgaven ten behoeve van de uitkeringsverstrekking in de pas te laten lopen met het beschikbare budget voor het Inkomensdeel." (in de WWB)
In feite blijkt hier dat het doel helemaal niet is om middels
o.a. "Work-first" mensen uiteindelijk aan betaald werk te
helpen, maar dat dit slechts een middel is om te bezuinigen.
Hier valt het College in feite door de mand: Het College heeft
geen beleid en ook geen visie of overtuiging:
Het College heeft
alleen een penningmeester.
Deze realiseert zich bovendien
onvoldoende, dat alle gepraat over 'werken met behoud van
uitkering' hem geen cent bezuinigingen op het Inkomensdeel WWB
oplevert...
Gaat het over enige jaren weer anders met de
finacien, dan wordt daar weer een mooi verhaal bij bedacht en
heet het dat "het beleid" voortaan helemaal anders moet,
uiteraard geheel in het belang van de mensen in de bijstand...
Samengevat: Wij vinden de gekozen benadering qua doel en middelen spijtig, omdat wij de mensen aan betaald werk helpen als doel zien en geld daarbij slechts als middel en niet andersom.
In de hoop dat u als Raad en als commissie Welzijn de nodige aandacht aan onze opmerkingen en voorstellen zou willen besteden, teken ik, mede namens de overige leden van het Dagelijks Bestuur,
Op 21/12/2006 verstuurde de gemeente een reactie op bovenstaande brief, waarin werd genegeerd dat de brief namens het Dagelijks Bestuur werd verzonden, maar net werd gedaan alsof het een privé-brief was. Dit zijn oude "rechtse" foefjes: spreek nooit organisaties ergens op aan, wat feitelijk betekent dat hun bestaan wordt ontkend, maar doe net of alles door losse individuele personen werd bedacht. Zorg bovendien dat je in de adressering de naam ook fout schrijft, daarmee je desinteresse tonend...
Wij ontvingen als reactie onderstaande brief:
De vereniging Platvorm een- en tweepersoonshuishoudens
Leeuwarden
Postbus 2602
8901 AC Leeuwarden
Onderwerp Herijking WWB beleid
Uw kenmerk
Ons kenmerk 21765
Dienst Welzijn
SectorWerk & Inkomen
Doorkiesnummer [weggelaten]
Bijlagen
Datum 18 december 2006, verzonden 21 DEC. 2006
Geachte secretaris,
Allereerst bedankt voor uw reactie op het concept Raadsstuk “Herijking WWB-beleid” welke op 26-10-2006 besproken is in het overleg van de Cliëntenraad. Inmiddels is genoemd concept ingetrokken en vervangen door een raadsbrief “intensivering WWB beleid de Werkacademie”.
Deze brief is op 30 november 2006 met de Cliëntenraad besproken en diens positief kritische advies is aan het college aangeboden. Omdat uw reactie ingaat op een concept Raadsbrief, die inmiddels is ingetrokken, is uw brief niet aan de gemeenteraad aangeboden.
Uit uw reactie blijkt uw grote betrokkenheid met de uitkeringsgerechtigden in Leeuwarden. Uiteindelijk heeft het college hetzelfde doel als u in uw laatste alinea in uw brief beschrijft; mensen aan betaald werk helpen. Over de manier waarop heeft u in uw brief uw bedenkingen geuit, waarvan wij kennis hebben genomen en welke voor zover mogelijk meegenomen worden in de uitgangspunten en verdere ontwikkeling van de Werkacademie.
Wij vertrouwen erop u voldoende te hebben geïnformeerd.
Met vriendelijke groeten,
Namens het college van Burgemeester en Wethouders,
J. Probst
Sectormanager Werk & Inkomen.
Commentaar: Uit de reactie blijkt dat als mensen of organisaties e-mail sturen aan alle gemeenteraadsleden tegelijk, dit naar eigen goeddunken wordt doorgelaten of tegengehouden door de gemeente. Dat kan technisch omdat de e-mail naar de raadsleden toe loopt via de server van de gemeente. Uiteraard kan dat wel anders, alleen geven de meeste raadsleden niet een ander e-mail adres buiten deze server om. Wellicht laten diegenen zich graag door de griffie censureren?! En zo ja, waarom? Wellicht omdat ze het wel best vinden dat de gemeente hun e-mail op voorhand soms filtert?
Een onverklaard punt is de vraag waarom B&W het concept-Raadsstuk weer introkken en vervingen door een tweede concept dat op 30/11/2007 inderdaad in de Cliëntenraad werd besproken.
Wellicht heeft onze brief een heel klein beetje geholpen? Overigens zit er feitelijk tussen het eerste concept wat dus verviel en het tweede concept Raadsstuk niet zoveel verschil. Het tweede concept is vaag geschreven en men moet er om denken dat als de gemeente spreekt over een "baan" of over "werk" dat dit niet automatisch betekent dat er loon wordt betaald! De gemeente is bezig met haar eigen "nieuwspraak": het is de bedoeling de koppeling in de gedachten van mensen tussen een baan en werk hebben enerzijds en loonbetaling anderzijds te vervangen door het "inzicht" dat deze begrippen eerder staan voor "werken met behoud van uitkering".
Oorlog is vrede, leugen is waarheid, twee plus twee is vijf en een bijstandsuitkering is loon...
Via de "Werkacademie" die qua methode met name gaat werken met NLP (Neuro Linguïstisch Programmeren) kan dit vervolgens in 6 weken de deelnemers bijgebracht worden... Soort hersenspoeling eigenlijk...Het volgende stukje tekst vanaf een website is te mooi om niet even te noemen:
Citaat: "Problemen zijn te danken aan de irrationele denkstijl. Cognitieve psychologie is daar een zeer goed hulpmiddel voor, gevolgd door de Rationeel Emotieve Theorie. Cognitieve activiteiten vinden in het onderbewustzijn plaats zoals denken, fantaseren, mijmeren, piekeren, herinneringen etc."
Dus: denken vindt in het onderbewustzijn plaats. Gek toch dat ik me van mijn gedachten gewoon bewust ben... Herinneringen in het onderbewuste? Mijn herinneringen zitten gewoon in het bewuste gedeelte van de geest, anders zou ik ze immers niet kunnen herinneren en wat verborgen ligt in het onderbewuste weet je bewust ook niet en vormt m.i. dus geen herinnering.
Maar de mooiste is: "Problemen zijn te danken aan de irrationele denkstijl." Geldprobleem omdat je slecht kunt rondkomen in de bijstand? Komt door je irrationele denkstijl...
Eigenlijk gaat het hier m.i. om een variant op "the american dream", waar je miljonair kon worden als je maar goed genoeg je best deed.
Citaat: Kwaliteit verlies ontstaat door negatieve gebeurtenissen waar je dagen last van kunt hebben en wat zich kan uiten in emoties zoals frustratie, spanning, angst of agressie die dan op de voorgrond treden. Kwaliteit verlies is niet het gevolg van dergelijke gebeurtenissen maar van de niet realistische manier waarop je erover denkt.
De laatste zin is ook weer boeiend: ik zal het hard stellen: een kind krijgt in het verkeer een ongeluk en belandt in het ziekenhuis. De moeder van het eenoudergezin in de bijstand, die pas naar "De werkacademie" was gestuurd door de gemeente, is behoorlijk aangeslagen door de gevolgen van het ongeluk. Dat heet in hun jargon "kwaliteitsverlies", maar dat ontstond niet door de gevolgen van het ongeluk, maar door de niet realistische manier waarop je erover dacht... Aldus deze gekken, waarvan er zo te zien op dit soort websites meer buiten de inrichting rondlopen dan er binnen zitten. Welnu, het beste devies hiertegen is voor jezelf stellen: "Ik maak hier wel uit wat realistisch is en wat niet!" ofwel: Baas in eigen brein en geen indoctrinatie door dit soort "pseudo-religies"
Zoals gemeld, werd op 30/11/2006 in de CR een ander concept raadsstuk behandeld over "Intensivering WWB-beleid De Werkacademie" ofwel "Work-First". In feite week dit verhaal niet veel af van het eerste concept. Dit tweede concept werd uiteindelijk ook het voorstel voor de Commissie Welzijn op 10/1/2007 waar alleen de SP en de Christen-Unie zich echt kritisch toonden, met name op het punt van "werken met behoud van uitkering".
Op een eigen interne dag van de Cliëntenraad op 7/12/2006 was afgesproken dat namens de deelnemers aan de Cliëntenraad nog even een briefje verstuurd zou worden waarin het standpunt van de Cliëntenraad nog even kort uiteengezet zou worden.
Op 12/12/2006 is de volgende brief verzonden:
Leeuwarden, 12/12/2006
na de behandeling van het concept-raadsstuk “Intensivering WWB-beleid” in de vergadering van het Overlegorgaan CR/SZ-W&I op 30/11/2006, heeft de Cliëntenraad op haar bijeenkomst van 7/12/2006 afgesproken dat het gezien het belang van het onderwerp, goed zou zijn om nog even schriftelijk de hoofdlijnen van ons gezamenlijk advies aan u te melden:
1. Wij willen het idee “Werkacademie” het voordeel van de twijfel geven. Dit idee staat en valt met de kwaliteit van de uitvoering in de praktijk. Wij wachten af welke ervaringen ons t.z.t. zullen worden gemeld.
2. Wij zijn (met enige reserve m.b.t. de uitwerking in de praktijk) positief over de voorstellen voorzover die leiden tot loonvormende arbeid, gesubsidieerd dan wel regulier. (ongesubsidieerd)
3. Wij zijn in meerderheid (*) (om diverse redenen) negatief over verplicht moeten werken met behoud van uitkering.
Dit laat onverlet dat we positief zijn over de waarde die echt vrijwilligerswerk voor mensen kan hebben. Nagedacht zou moeten worden over manieren om echt vrijwilligerswerk te stimuleren. Hiervoor zijn diverse scenario’s te bedenken.
4. Voorzover sprake is van stages zijn wij van mening dat dit echte stages dienen te zijn waarbij ook daadwerkelijk iets geleerd wordt. Hiertoe dienen randvoorwaarden geformuleerd te worden.
Namens alle deelnemende organisaties en individuele leden van de Cliëntenraad Werk en Inkomen,
Met vriendelijke groet,
(J. Bakker)
* CNV-wg-uitkeringsgerechtigden en de Arme Kant van Lw. hebben aangegeven dat zij op dit punt een afwijkend standpunt hebben.
C.c.:
- Wethouder M. Florijn
- Voorzitster Overlegorgaan
mw. C. Dijkstra
- Pl.v. voorzitster Overlegorgaan
mw. S. Inberg
- Secretariaat Overlegorgaan
mw. P. Donia
Daarop kwam weer een briefje terug d.d. 20/12/2006, verzonden op 2/1/2007 waarin werd gesteld door het hoofd van de sector Werk en Inkomen, mw. Probst, dat notitie van de brief was genomen en dat de reactie was meegenomen in het ambtelijk advies aan B. en W. over de intensivering van het WWB-beleid. Dat "meenemen" kwam neer op het volgende stukje tekst:
"De Cliëntenraad WWB is op 30-11-2006 om advies gevraagd. Zij heeft positief geadviseerd over "de Werkacademie", wanneer het gaat om inspanningen die leiden tot loonvormende arbeid, maar zij maken ernstig bezwaar tegen het werken met behoud van uitkering en hebben bedenkingen over het verplichtend karakter van vrijwilligerswerk, als mensen geen uitzicht hebben op regulier werk. Zij verzoeken het college waarborgen te creëren tegen misbruik, als het gaat om werken met behoud van uitkering." Einde citaat.
Opmerking: in de brief stond: "Wij zijn (met enige reserve m.b.t. de uitwerking in de praktijk) positief over de voorstellen voorzover die leiden tot loonvormende arbeid, gesubsidieerd dan wel regulier. (ongesubsidieerd)"
Dit betekent niet dat we er bijvoorbeeld voor zijn dat iemand eerst een half jaar moet werken met behoud van uitkering, vervolgens een participatiebaan krijgt van 2 jaar, wat ook werken met behoud van uitkering betekent (!) en waarbij omdat het gaat om "een moeilijk geval" die 2 jaar nog eens met 2 jaar wordt verlengd... Dat zou 4,5 jaar betekenen dat iemand een worst wordt voorgehouden in de zin van een echte baan met loon. Laten we zeggen dat diegene daarna inderdaad een betaald baantje krijgt. Dan zou je kunnen zeggen dat het voortraject van 4,5 jaar uiteindelijk leidde tot loonvormende arbeid, maar op die wijze mag het bovenstaande citaat niet uitgelegd worden, omdat het niet op die manier is bedoeld!
Als we het voorstel zelf erbij nemen, dan gaat het om (blz.4):
Werkactiviteiten in de vorm van een leerwerkstage en werkstage met behoud van uitkering:
Zie punt 4 van de brief. Randvoorwaarden bij stages kunnen o.a. zijn: een duidelijk individueel leerdoel, reiskosten en andere onkostenvergoedingen zijn goed vastgelegd, zoveel schooluren (eventueel) en zoveel praktijkuren, begeleiding op de werkvloer, extern aanspreekpunt aanwezig bij gemeente. Deze persoon komt ook geregeld even langs op de werkvloer.
Tijdelijke detacherings- en arbeidsovereenkomst op basis van betaling van het minimumloon: Punt 2 in de brief slaat o.a. hier op.
Werkervaringsplaats: uitkeringsgerechtigde wordt met loonkostensubsidie direct bij werkgever geplaatst: Zie boven. Idem.
Het Participatieprogramma: hierbij wil de gemeente mensen met een bijstandsuitkering pushen om "maatschappelijk nuttig werk" te verrichten. Dit gaat om mensen waarbij een traject naar een reguliere baan voorlopig niet meer haalbaar is, schrijven B. en W. Dit is dus dat verplichte vrijwilligerswerk. Zie punt 3 van de brief: De meerderheid is hier op tegen. maar helaas heb je altijd een Asscher en een Cohen in dit soort raden... Men kent de afloop...
Arbeidspool: Groep mensen treedt dan in dienst bij extern detacheerder die loonkostensubsidie inzet en de mensen in de markt detacheert in combinatie met scholing: Punt 2 in de brief slaat o.a. hier op.
Tenslotte nog dit: Onlangs is in de gemeenteraad gesproken over de herijking van het beleid rond de wet werk en bijstand. Tijdens deze bespreking heeft het CDA haar steun uitgesproken voor het nieuwe beleid. Tijdens de bespreking heeft wethouder Florijn aangegeven voornemens te zijn op enige termijn de vrijstelling van de sollicitatieplicht voor alleenstaande ouders met kinderen tot vijf jaar te beëindigen.
In het regeerakkoord staat echter juist dat de sollicitatieplicht voor eenoudergezinnen met kinderen t.m. 5 jaar, komt te vervallen. Wel komt er een "scholingsplicht."
In elk geval kan wethouder Florijn van de PvdA dit plannetje wel vergeten...
secretaris PEL