'Drie jaar werken met behoud bijstand mag.'
Uit de Leeuwarder Courant van donderdag 15/9/2005.
Het wordt steeds erger met de dwangarbeid in Nederland:
Dat wil zeggen
werken zonder loon en zonder normaal arbeidscontract. Steeds meer
verandert een bijstandsuitkering in een instrument waarbij gemeenten
mensen maar als dwangarbeiders kunnen inzetten waar ze maar willen.
Dit met volle instemming en medewerking van een stel stommelingen die
zichzelf vakbonden noemen: Zij beseffen niet dat ook het minimumloon er
aan gaat binnen afzienbare tijd....
Was het eerst nog ten tijde van
staatssecretaris Rutte van Sociale Zaken, dat een half jaar 'werken met
behoud van uitkering' was toegestaan, nu wil zijn opvolger,
staatssecretaris Van Hoof daar drie jaar van maken. Die z.g.
'werkervaring' en dat z.g. 'leren' zijn m.i. niet meer dan camouflage,
om te verhullen dat het gewoon gaat om baantjes waarvoor de heren niet
het minimumloon wensen te betalen. Chinese lonen, Nederlandse prijzen,
dat is waar het naar toe gaat...
Uit de Leeuwarder Courant van donderdag 15/9/2005:
DEN HAAG (ANP) - Bijstandsgerechtigden moeten volgens staatssecretaris Henk van Hoof van sociale zaken maximaal twee tot drie jaar met behoud van uitkering aan de slag kunnen. De bewindsman werkt aan nieuwe wetgeving, waardoor langdurig werklozen tijdelijk werkervaring kunnen opdoen om hun afstand tot de arbeidsmarkt te verkleinen.
[Vergeet dat kunnen maar, dat wordt moeten... Dit scenario betekent uiteindelijk: Voorgoed werken in ruil voor een bijstandsuitkering en voorgoed in de armoede blijven. Er ontwikkelt zich een nieuwe onderklasse van 'working poor', geheel naar het grote voorbeeld van deze regering, namelijk de USA. Nu ja, je bent vazalstaat of je bent het niet toch?]
Van Hoof stelde gisteren in een debat met de Tweede Kamer zich te kunnen voorstellen dat bijstandsgerechtigden ondersteunende taken gaan verrichten in verzorgingshuizen, bij sportverenigingen of op scholen. De staatssecretaris benadrukte dat het om tijdelijke activiteiten moet gaan, die mensen moeten helpen een reguliere baan te vinden.
[Zo voldoe je als overheid op goedkope wijze m.b.v. mensen in dwangarbeid die bovendien daarvoor niet zijn opgeleid, aan je taken op grond van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning en aan het opvangen van de kinderen van werkende ouders, die vanaf half acht 's ochtends tot zeven uur 's avonds mooi bij de scholen gedumpt kunnen worden, opdat pa en moe voor een hongerloontje bij de heren ondernemers kunnen werken. Marx zou hier interessante dingen over kunnen schrijven...]
Van Hoof wil voorkomen dat er nieuwe 'Melkertbanen' ontstaan. Het probleem van deze vorm van gesubsidieerde arbeid was volgens hem dat mensen niet doorstroomden naar een 'gewone' baan.
[Nu net zo min: Er zullen steeds weer nieuwe rotsmoezen worden verzonnen om mensen zo lang mogelijk en liefst levenslang te laten werken met behoud van uitkering... Per slot is dat het goedkoopste voor de bedrijven. Kun je zo niet rondkomen? Moet je maar naar de Voedselbank gaan van de kerken...]
De bewindsman borduurt met zijn plannen voor de zogenoemde participatiebanen voort op een advies van de Raad voor Werk en Inkomen (RWI), waarin werkgevers, vakbeweging en gemeenten zitten. De plannen van de staatssecretaris kregen zowel steun van de oppositie als van coalitiegenoten CDA en VVD.
[Natuurlijk kreeg dit de steun van de oppositie: De PvdA en vermoedelijk ook GroenFlinks... Ook van de PvdA hoeft iemand met een uitkering niets te verwachten: De PvdA is er alleen voor werkenden in loondienst en voor gezinnen. Eigenlijk is het ook een soort CDA, maar dan zonder kerk...]
Van Hoof erkende wel dat het best kan zijn dat een langdurig werkloze na drie jaar in een participatiebaan te hebben gezeten nog niet klaar is voor de arbeidsmarkt. Maar hij wees erop dat zo iemand wellicht kan doorstromen naar de leer-werkbanen die hij tevens op advies van de RWI mogelijk wil maken.
[Uiteraard: Na drie jaar dwangarbeid rol je vervolgens in een leer-werkbaan waarin je weer... mag werken met behoud van uitkering...]
Voor mensen in de bijstand die beter bemiddelbaar zijn, stelt de RWI een combinatie van werken en leren voor. Daarbij werkt de uitkeringsgerechtigde maximaal een half jaar met behoud van uitkering, plus eventueel een bonus van de gemeente. Aparte wetgeving is volgens de staatssecretaris nodig om te voorkomen dat de leer-werkstages en participatie- banen als 'gewone' arbeidsovereenkomsten worden gezien.
[Met deze vorm begint de gemeente Leeuwarden nu al: Half jaar werken met behoud van uitkering en een half jaar gesubsidieerd werk en dan is het weer afgelopen? De opmerking van Van Hoof over aparte wetgeving slaat m.i. op het feit, dat je een loonvordering bij de rechter kunt instellen als je z.g. leer-werkbaan in werkelijkheid neerkomt op gewoon aan het werk zijn... Kennelijk is hij daar bang voor en wil hij die weg afsnijden. Dat hij daarmee een rechteloze onderklasse schept die moet werken zonder loon, mag dit tuig in Den Haag niet deren.]