Omdat we na de verspreiding van kaartjes voor de Klachtenweek huursubsidie boze telefoontjes kregen van mensen die vonden dat we dat niet bij hen in de bus mochten stoppen, omdat ze daar een anti-reclame sticker op hadden geplakt, hierbij een tekst van de gemeente Leeuwarden uit de Huis aan Huis van wo. 18/12/1996:
NEE
Géén ongeadresseerd
reklamedrukwerk
JA
Wél Huis aan Huisbladen
Als u een sticker op uw brievenbus hebt geplakt, om reclame te weren, dan valt u onder de bescherming van een code. Degenen die reclame laten verspreiden, en ook de bezorgers, hebben zich ertoe verplicht deze sticker te respecteren. U kunt hen er dus ook op aanspreken, indien dit niet gebeurt. (Voorbeeldbrieven zijn te verkrijgen aan de balie van het Stadskantoor)
Dat is beslist niet altijd eenvoudig aan te geven. Soms hebben folders,
brochures e.d. een gemengde inhoud; reclameboodschappen met gemengde
berichten of informatie.
Er zijn een aantal juridische procedures gevoerd, om een uitspraak te
krijgen over de vraag of deze nu als reclame zijn te bestempelen of
niet.
Nu er al een aantal jaren ervaring is opgedaan met stickers, is wat dit
betreft het beeld wel wat duidelijker geworden.
Berichten vanuit wijk, stad of dorp evenals die welke betrekking hebben
op cursussen, religieuze of politieke groeperingen vallen niet onder de
bescherming van de code.
DEZE VALLEN NAMELIJK ONDER DE GRONDWETTELIJKE VRIJHEID OM INFORMATIE TE VERSTREKKEN.
Ook al staat hier reclame in. Dit geeft in de praktijk nogal eens
aanleiding tot ergernis en onbegrip; immers, men heeft toch een sticker
opgeplakt.
Ook geadresseerd reclamedrukwerk zoals mailing met de boodschap: 'Meneer de Vries u heeft een auto gewonnen' valt in de bestickerde brievenbussen. De moraal van het verhaal is; met bepaalde 'informatie', ook al is men hier niet gelukkig mee, zal men toch moeten zien te leven.
De nee/ja en nee/nee stickers zijn verkrijgbaar op het Stadskantoor bij
de centrale balie in de hal.
[Rest bericht wat alleen in december 1996 relevant was, weggelaten.]
De gezamenlijke PEL/SP kaart is een mededeling van politieke aard en
valt onder de grondwettelijke vrijheid om informatie te verstrekken.
Hieraan voeg ik toe: Op de kaart wordt geen oproep gedaan om tegen
betaling goederen aan te schaffen of diensten af te nemen.
De aangeboden dienst: "Bel de Klachtenspreekuren" is gratis.
Ook wordt niet opgeroepen om lid te worden van PEL of SP o.i.d.
CONCLUSIE: PEL en SP hebben het volste recht en gaan op geen enkele
wijze buiten hun boekje, door deze kaarten in brievenbussen te doen met
ja/nee en nee/nee stickers erop. Voor de boosheid van de bellers is
derhalve geen reden. Bij voorkomende gelegenheden zal het P.E.L. daarom
opnieuw identiek handelen.