WONINGCORPORATIES PROBEREN KAMERNOOD STUDENTEN TE BAGATELLISEREN:
"Student met netwerk weinig last van kamernood."

Uit blad 'WoonWijzer' van de Centrale Registratie Woningzoekenden van 3/10/2002.
Bericht verzonden naar nieuwsgroep ANN.WONEN: 17/10/2002.

Op 31/8/2002 kwam de Leeuwarder Courant met een opmerkelijk bericht: "Studenten huren amper bij corporatie". Daarin werd gesteld dat zij maar een fractie van de vijftienduizend studenten in Leeuwarden huisvesten.
En op 23/7/2002 meldde de Leeuwarder Courant: "Wachtlijsten langer voor studentenhuis" terwijl op 1/8/2002 de LC nog berichtte:
"Onvoldoende aanpak kamernood studenten"

Ondanks dat de corporaties dus amper over kamers beschikken om de kamernood te verminderen en studenten noodgedwongen zwaar afhankelijk zijn van de particuliere kamermarkt durven de woningcorporaties in een hoofdartikel in hun blaadje "WoonWijzer" voor woningzoekenden, wat gezamenlijk onder verantwoordelijkheid van de Centrale Registratie Woningzoekenden wordt uitgegeven, te beweren "dat het allemaal wel wat mee valt". We haalden een aantal citaten uit het hoofdartikel in het blad WoonWijzer van 3/10/2002:

Elk jaar worden de krantenkoppen schreeuwender en lijkt de kamernood onder Leeuwarder studenten een groter probleem. Op het laatste moment snel een kamer huren lukt niet meer. Tegelijk valt het echter wel mee.
Voor de buitenlandse studenten zijn net 300 splinternieuwe kamers in het Rengerspark opgeleverd. En de Nederlandse studenten vinden via hun eigen netwerk uiteindelijk toch een kamer op de particuliere markt.

Reactie: Ten aanzien van de Nederlandse studenten weigeren woningcorporaties kennelijk te erkennen dat zij ook ten opzichte van hen een inspanningsverplichting hebben om ook in dit 'marktsegment' te zorgen voor huisvesting. Dat is wel eens beter geweest, m.n. in de tachtiger jaren toen diverse specifieke kamerpanden voor studenten gerealiseerd zijn in verbouwde panden; projecten die nu nog elke dag hun nut bewijzen. De Nederlandse student moet zich dus maar redden; de woningcorporaties doen niks voor hen.
Dat er studenten in caravans wonen op camping De Grote Wielen, een camping die uiteraard in het winterseizoen dicht gaat (ik meen per 1/11) schijnt er niet toe te doen.
Kennelijk wordt er flink verdiend aan buitenlandse studenten door corporaties en hogescholen; vandaar die noodhokken voor hen, ver van de andere studenten...

WoonWijzer:

Harry van Dijk, coördinator van Stichting Leeuwarden Studiestad, noemt het liever kamerschaarste dan kamernood.
"In juni en juli is het topdrukte, maar daarna lost het zich wel weer op. De meeste studenten komen alsnog aan een kamer zodra de lessen beginnen en ze kunnen gaan netwerken. Er staan geen grote groepen studenten op straat. Maar dagelijks lopen er bij ons nog studenten binnen die nog geen kamer hebben en heen en weer reizen. En dat meisje dat nog altijd noodgedwongen op de camping staat zal het vast wel als kamernood ervaren".

Reactie:

Stichting Leeuwarden Studiestad is er voor, om Leeuwarden als studentenstad te promoten en daar past geen image bij als "kamernood".
Vandaar dat gepraat. Het is niet waar dat slechts een enkeling op de camping is beland en het is ook niet waar dat na juli de kamervraag is opgelost.
De kamervraag gaat tegenwoordig het hele jaar door, ook in herfst en winter.
Natuurlijk slaapt niemand op straat: Om dat te voorkomen reist men dagelijks grote afstanden heen en weer of is op de camping beland of zit tijdelijk voor nood bij kennissen in.

WoonWijzer:

Adrie Kruidhof, coördinator van de Centrale Registratie Woningzoekenden, registreert 2-wekelijks alle reacties op vrijgekomen woningen van de corporaties.
"De wachttijd is gemiddeld 15 tot 16 maanden. Op zich is dat geen probleem. Het probleem in Leeuwarden is dat de aankomende studenten de situatie hier nog onderschatten. Ze denken dat ze met een paar briefjes in de supermarkt al een kamer hebben, maar dat geldt al lang niet meer. Je kan in Leeuwarden heel leuk wonen, maar dan moet je je wel een jaar van tevoren inschrijven. Blijkbaar wordt dat nog onvoldoende duidelijk gemaakt".

Reactie:

Die wachttijd klopt wel zo ongeveer. Mede debet daaraan is vooral het gesloop van flats door de woningcorporaties! Vervolgens geef je die 'domme' studenten de schuld. Zoals hij praat, kan ik het ook:
Een huurwoning vinden in Amsterdam is ook geen probleem: Als er een kind wordt geboren schrijf je die meteen in als woningzoekende... Als diegene pakweg 25 jaar is, is ie wel aan beurt voor een sociale huurwoning...
Een jaar wachten, twee jaar wachten, drie jaar wachten: Waar trekt Kruidhof de grens?
Nergens, vrees ik: Bij een wachttijd van drie jaar verkondigen de corporaties wel weer een ander smoesje. Ze doen op kamergebied momenteel te weinig voor de Nederlandse studenten en voeren een sloopbeleid wat hen met name raakt.
Vraag schept aanbod: Op deze wijze komen er nog veel meer huisjesmelkers en wordt de druk om alle goede maatregelen op kamergebied, zoals de 'exploitatievergunning' voor kamerpanden met 3 of meer kamers/personen maar weer weg te gooien, met alle risico's op verkrotte, verpauperde en brandgevaarlijke panden van dien.

Even verderop in het artikel in WoonWijzer:

Ouderejaars zijn vaak positief over hun woonruimte en de Hogescholen zien de kamernood waarschijnlijk vooral als bedreiging voor hun aantrekkelijkheid.

Reactie:

Hier heeft Kruidhof m.i. WEL een punt: Dit is m.i. de reden waarom de Hogescholen m.b.t. Nederlandse studenten die vaak einden moeten reizen, de kop in het zand steken en de kamernood bagatelliseren.
Zo wordt 'gezellig' de mythe in stand gehouden, een mythe die ooit waarheid geweest is: In Leeuwarden kun je als student vlot een kamer krijgen.

Kruidhof vervolgt in WoonWijzer:

"Als je het vergelijkt met Utrecht, Amsterdam en Groningen is er eigenlijk geen probleem", erkent Kruidhof.
"Mensen zijn vrij gemakkelijk en zodra ze horen dat het 'hier wel meevalt' met de kamerschaarste, laten ze het er op aankomen. En dan is er een jaar later ineens wel een probleem en krijg ik soms paniekerige ouders en vertwijfelde studenten aan de telefoon. Op dat moment kunnen wij niets meer voor ze doen. Iemand uit Zeeland heeft niet meer recht op een woning dan iemand uit Heerenveen, alleen de inschrijfduur telt".

Reactie: Ja, en in Afrika hebben ze het allemaal veel slechter dan wij, dus wat klagen we nu? Die vergelijkingen zijn allemaal bedoeld om het probleem te relativeren tot de 'niks aan de hand show'.
Of moet het hier net zo beroerd worden qua kamers als in de Randstad steden en Groningen? Het lijkt wel zo.
Opnieuw dus geen erkening van de vraag van kamerbewoners naar onderdak; een vraag die precies even legitiem is als de vraag van bv. een bejaarde naar aangepaste huisvesting of een gezin naar een betaalbare eengezinswoning.
Overigens vond ik op het punt van reistijden het oude woonruimte verdelingssysteem eerlijker dan nu:
Je kon bij een grote reistijd urgentiepunten krijgen en in bovengenoemd voorbeeld zou degene uit Zeeland in het oude systeem naast zijn wachttijdpunten daaroverheen extra urgentiepunten gekregen hebben, zodat hij/zij wat eerder aan de beurt was voor een woning of kamer van de corporaties.

Even verderop in WoonWijzer is Margriet Schonenburg (23), studente, aan het woord:

Margriet merkt in haar omgeving weinig van de kamernood onder eerstejaars. Klasgenoten verhuizen zodra ze een mooiere kamer kunnen krijgen, waardoor er eigenlijk steeds wel weer kamers worden aangeboden.
Margriet: "Veel studenten willen met zijn tweeën iets huren en dan maken ze het zichzelf moeilijk. Zelf heb ik de gemeenschappelijke woonkamer opnieuw ingedeeld. Dat is nu mijn eigen kamer, terwijl mijn huisgenoot de twee slaapkamers heeft. Als ik de kans krijg, wil ik nog wel eens verhuizen naar een mooie kamer in de binnenstad, echt in het centrum. Via via kun je altijd nog wel mooier wonen en ik vind het niet vervelend dat ik niet bij een corporatie huur. De huisbazen in Leeuwarden zijn niet verkeerd".

Reactie:

Nee, zij merkt niks. Nee, dat merk je ook niet zo: Dan moet je elke student op je school vragen hoe hij of zij woont en of hij/zij al een kamer heeft gevonden.
Wel is het waar dat met z'n tweeën een kamer huren zowat niet gaat, maar dat vind ik ook logies: De meeste kamers zijn daarvoor simpelweg veel te klein; dat wordt zwaar behelpen.
Ik zie echter niet in waarom studenten zich niet met z'n tweeën voor een huisje kunnen laten inschrijven bij de woningcorporaties. De wachttijd loopt dan gelijk op; je speelt a.h.w. voor 1 huishouden en je verdeelt daarna onderling het huisje in tweeën. Zelf deed ze dat immers ook, uit haar verhaal op te maken:
Ze huurt samen met nog iemand een bovenwoning in de Willen Loréstraat en dat zijn gewoon zelfstandige appartementen, geen kamers.
De huisbazen in Leeuwarden 'zijn niet verkeerd' beweert ze.
Dit is generaliserend gepraat: Kent ze alle huisbazen? Vast niet.
Sommige zullen ongetwijfeld 'niet verkeerd' zijn, maar anderen wel. Over die laatsten krijgen wij nu juist de klachten binnen via ons Klachtenspreekuur, niet over diegenen waar niks aan de hand is.

WoonWijzer:

Reactie:

Dat laatste systeem heet 'coöptatie' en of daar niemand geld aan verdient? Soms niet, maar wat let iemand om voor bv. EUR 100,= iemand anders voor te dragen bij een verhuurder als hij/zij zijn kamer zelf opzegt?
M.a.w.: Men moet niet zulke stellige uitspraken doen. Bv.: Als Jantje de huur opzegt wil hij Pietje wel voordragen als nieuwe huurder, maar alleen als Pietje hen EUR 100,- in de handen stopt...
Sleutelgeld vragen is bij wet verboden, daar kan een huurder die dat moest betalen, werk van maken. Wie dit leest en sleutelgeld betaalde, raden we aan ons Klachtenspreekuur te bellen.
Commerciële kamerbureau's zijn hier wel degelijk:
Bv. Kamerverhuur Student Room Rent met wel meer dan 100 kamers. Eigenaar Gorrit Jansen woont in St. Annaparochie aan de Stadhoudersweg 73.
Zie over zijn conflikt met de gemeente: "Verhuur van kamers in Lienward is oneerlijk" uit de LC van 13/9/2002.
Over hem en diverse van zijn panden kregen we in het verleden klachten binnen van kamerhuurders. Hij schrok er soms in het verleden niet voor terug om een 'dommekracht' mee te nemen naar kamerpanden toe als er 'problemen' waren en te dreigen dat deze 'dommekracht' (een aardappelhandelaar uit St. Annaparochie) zich nauwelijks meer kon beheersen...
Ook onder de andere verhuurders zitten criminelen en ander uitschot, die in extreme gevallen niet terugschrokken voor dreigen met vuurwapens... Frisse jongens dus...

WoonWijzer:

Toch kijken alle betrokken partijen met gefronst voorhoofd naar de toekomst. In juni en juli lijkt elk jaar een groter probleem te ontstaan. De sloop van (goedkope) flatwoningen in de naoorlogse wijken wordt vaak genoemd als voorbeeld van het verdwijnen van woonruimte.
Tegelijk houden veel huisbazen in bijvoorbeeld de Vegelinbuurt het voor gezien nu strenge regelgeving en de Stedelijke Vernieuwing het verhuren van panden minder makkelijk maken. Ook die woningen verdwijnen langzamerhand en onopvallend uit het aanbod.

Reactie:

Toegegeven wordt nu dan toch dat elk jaar het kamerprobleem toeneemt. Toegeven dat dit ook ligt aan het gesloop van flatwoningen komt hun nog slecht de strot uit, maar het begin is er...
Voor de rest de nodige onzin: De huisbazen in de Vegelinbuurt verkopen gewoon hun panden aan de gemeente omdat de gemeente de Vegelinbuurt wil slopen. En met die 'strenge regelgeving' wordt gewoon de exploitatieverordening op de kamerpanden bedoeld, die een aantal bouwkundige eisen stelt aan kamerpanden, eisen die m.i. volkomen tercht zijn.
De verhuurder die daar niet aan wil voldoen, kan ook maar beter gemist worden, want zijn kamers zijn vaak verkrot en brandgevaarlijk.

WoonWijzer:

De mensen die op kamers wonen, worden geacht na hun studietijd door te stromen naar een 'echte' woning. Juist die doorstroming stagneert in Leeuwarden. Koophuizen zijn te duur voor jonge stellen en die houden dan noodgedwongen een goedkopere huurwoning bezet, waardoor ook de student na het afstuderen moeilijk kan doorstromen. De eerstejaars krijgen het daardoor steeds moeilijker.
Tenzij ze zich 'gewoon' op hun 17e inschrijven bij de woningstichting.
Dan kan het studentenleven tenminste beginnen zodra het eerste jaar begint.

Reactie: Er wordt eindelijk eens toegegeven dat de doorstroming stagneert en de koophuizen zijn niet alleen voor 'jonge stellen' te duur, maar zeker voor alleenstaanden, maar die worden niet geacht iets te willen kopen.
Het artikel eindigt met grote flauwekul: Het advies is zich met 17 jaar te laten inschrijven. Het systeem van Centrale Registratie Woningzoekenden verloopt echter in hoofdlijnen nog steeds zoals beschreven in het "Beleidsplan Woonruimteverdeling in de gemeente Leeuwarden" dat dateert van voorjaar 1994.
Hierin staat o.a.: "Er gelden geen voorwaarden voor de inschrijving, anders dan de leeftijd van 18 jaar".
Het oude systeem van voor die tijd kende nog de mogelijkheid om die leeftijdsgrens naar beneden toe te doorbreken, zodat men zich eerder kon inschrijven. Dat kon toen alleen als er een hoge 'sociale urgentie' was toegekend. Zo werd een doodenkele keer wel een woning toegewezen aan iemand van 15 jaar. Maar dan was er ook echt wel iets ernstigs aan de hand geweest en in de praktijk had ik de indruk dat alleen BWL dat toen in uitzonderingsgevallen deed.
Maar het Beleidsplan uit 1994 rept niet meer over deze mogelijkheid en de inschrijfleeftijd is gewoon 18 jaar. Over goede voorlichting gesproken in WoonWijzer...

Leeuwarden, 17/10/2002      secretaris P.E.L.