LEEUWARDEN - De sloop van de Leeuwarder Vegelinbuurt dreigt bijstandsgerechtigden met een eigen huis in een financiële afgrond te storten. Hiervoor waarschuwt het Platform Een- en Tweepersoonshuishoudens (PEL). Het geld dat ze overhouden aan gedwongen verkoop moeten ze opeten, voordat ze weer in aanmerking komen voor een uitkering.

Voorlichter Hans Boonstra van de sociale dienst in Leeuwarden erkent de risico's. "Het kan inderdaad heel schrijnend uitpakken. Bovenbepaalde vermogensgrenzen ben je het haasje."

Het probleem doet zich voor bij mensen die in de goedkope tijd voor weinig geld een huisje hebben gekocht en nu in de bijstand zitten. Als de Wijkontwikkelingsmaatschappij hun huizen koopt voor pakweg ¦70.000, hebben ze ineens behoorlijk wat geld in handen.

In theorie zouden ze het geld in een ander koophuis kunnen steken, maar dat is volgens PEL praktisch ondoenlijk: nieuwe huizen zijn te duur voor mensen met een klein vermogentje, en hypotheekverstrekkers zijn huiverig voor bijstandsgerechtigden.
[Maar ook al zou er een bestaand huisje zijn waarop een hypotheek kan worden verkregen, dan nog komt dan in dat andere huis teveel 'eigen geld' te zitten. Over een gedeelte van dat 'teveel' moet men dan een krediethypotheek nemen. Die komt neer op het te gelde maken en opsouperen van dat deel; het beruchte 'opeten eigen woning'.]
Als de sociale dienst bovendien gelast dat het geld moet worden besteed aan levensonderhoud, zitten de mensen klem, voorziet PEL.

De Bijstandswet biedt gemeenten volgens PEL geen ruimte voor eigen regelingen. Maar Boonstra van de soos ziet het niet zo zwart. "We zijn weliswaar gehouden aan wettelijke grenzen, maar ik denk dat er wel iets mogelijk is. Anders zou het wel heel zuur zijn. Denkbaar is dat je het geld tijdelijk vastzet op een aparte rekening, die je buiten beschouwing laat bij het berekenen van de uitkering. Later zou je dat geld kunnen aanwenden voor een andere woning."
[Hoe Boonstra zich dat voorstelt is me onduidelijk, maar dat moet hij dan maar uitleggen in het Cliëntenplatform. Bedoelt hij dat de soos niks doet als men het geld vastzet op een deposito die bv. voor een bepaalde termijn niet opvraagbaar is? Dat foefje is meer vertoond, maar dat wil niet zeggen dat dat geld niet meer meetelt als spaargeld. Je kunt er zelf weliswaar niet meer aankomen, maar de soos zou kunnen stellen dat je zo onvoldoende verantwoordelijkheid hebt getoond voor het bestaan, door doelbewust dat geld wat je had kunnen opeten, buiten bereik te brengen.
Of bedoelt Boonstra dat je dat geld maar aan de gemeente moet geven die het dan wel voor je 'bewaart'? En weiger je dat, dan krijg je geen uitkering omdat je teveel spaargeld hebt? Dat zou bijna rieken naar afpersing.]

Boonstra schat het aantal getroffenen in de Vegelinbuurt op minder dan tien.
[Al was het er maar 1, dat is er dan nog 1 teveel. Heeft Boonstra de soos-bestanden geraadpleegd of roept hij maar wat?
Kortom: "Het zijn er maar minder dan tien", is geen argument.]
Het probleem komt binnenkort aan de orde in het cliëntenplatform, het overlegorgaan van de gemeente en uitkeringstrekkers.
Einde LC-bericht. Commentaar tussen [].

Tenslotte: Een echte oplossing zie ik zo een, twee, drie nog niet. Of het moet een 'noodsprong' zijn in de vorm van een 'hardheidsclausule'.
Die heb ik in de ABW nog niet kunnen vinden, maar bestaat deze wel, dan is het nog maar de (juridische) vraag of deze kwestie daaronder kan/mag vallen.

secretaris Ver. PEL