Burgemeester en Wethouders van Leeuwarden willen stad in dwangarbeiderskamp veranderen

PEL STUURT REACTIE NAAR GEMEENTERAAD

Redactie Leeuwarder Courant kiest eindelijk partij tegen dwangarbeid en vreest voor valse concurrentie
op arbeidsmarkt

Ingezonden brief in Te Gast rubriek
Leeuwarder Courant:
DWANGARBEID IN DE BIJSTAND MAG NIET

Cliëntenraad Werk en Inkomen stuurt brief aan College van B. en W.

Wethouder Florijn reageert op brief PEL en stuurt Memo aan de Raad...
PEL reageert terug richting raad...

Observatorium Politiek Leeuwarden:
Ster van politiek wonderkind wethouder Marco Florijn verbleekt

Inspraakverhaal bij de Commissies Welzijn plus Bestuur en Middelen namens de
Cliëntenraad W. en I.

Ingekomen reactie Cleo Vellema van Komitee Vrouw en Bijstand op Beleidsnota maatschappelijk nuttig werk

UPDATE:
Wethouder Florijn krabbelt terug en herschrijft hoofdstuk 3 van de nota...

Meteen naar de brief van het PEL van 6/3/2011.

Uit de Leeuwarder Courant van zaterdag 24/2/2011:
Valse concurrentie.

Uit de Leeuwarder Courant van donderdag 23/12/2010:
Dwangarbeid in de bijstand mag niet.

Meteen naar de brief van de Cliëntenraad Werk en Inkomen van 15/3/2011

Meteen naar het Memo d.d. 14/3/2011 van wethouder Florijn aan de Raad waarin hij reageert op de brief van PEL plus reactie PEL.

Meteen naar het commentaar d.d. 8/4/2011 van Observatorium Politiek Leeuwarden over de behandeling van de nota in de commissies Welzijn plus Bestuur en Middelen op 6/4/2011.

Meteen naar het inspraakverhaal d.d. 6/4/2011 van de Clientenraad W en I bij de commissies Welzijn plus B&M.

Meteen naar de reactie d.d. 5/4/2011 van Cleo Vellema van Komitee Vrouw en Bijstand (deelnemer CR) over de Beleidsnota Maatschappelijk nuttig Werk.

Meteen naar de update Wethouder Florijn krabbelt terug en herschrijft hoofdstuk 3 van de nota...

Op 10/1/2011 ontvingen de leden van diverse Cliëntenraden in Leeuwarden (er is namelijk ook een Cliëntenraad WMO) van de gemeente via de e-mail bericht over het volgende:

Er is een bijeenkomst op donderdag 13 januari 2011 die gaat over het onderstaande:

"De gemeenteraad heeft het college van burgemeesters en wethouders opdracht gegeven om een discussienota te maken over onbetaald maatschappelijk nuttig werk. De basis voor deze discussienota vormt de nieuwe inrichting van het welzijnswerk (Welzijn Nieuwe Stijl/Amaryllis).
Naast het reguliere vrijwilligerswerk, komen in deze nota ook mensen aan bod die vrijwilligerswerk doen in het kader van hun integratie – en inburgeringstraject. En mensen die geen arbeidsverplichting hebben, maar wel actief kunnen zijn. Of mensen met een beperking die vrijwilligerswerk kunnen en willen doen.
Het doel van de nota is om binnen en buiten de gemeente een kort, helder stuk te hebben over de inzet van onbetaald maatschappelijk nuttig werk binnen de gemeente Leeuwarden. Wat is de definitie, wat is de rol van de gemeente, hoe kunnen we bestaande mogelijkheden maximaal benutten en hoe ziet het er in de praktijk uit."

"Wat vragen we van jullie?
We zouden graag deze dag input van jullie willen hebben over de inzet van onbetaald maatschappelijk nuttig werk binnen het nieuwe welzijnsbeleid.
Programma
· Uitleg Welzijn Nieuwe Stijl en vragen/opmerkingen
· Uitleg vrijwilligerswerk binnen Welzijn Nieuwe Stijl en vragen/opmerkingen
· Verdere planning en terugkoppeling
Aanmelden:
U kunt zich aanmelden bij Wendy Zhou (tel: 058-2332365/ wzhou@leeuwarden.nl"

Tot zover de uitnodiging. Dit was natuurlijk geen vergadering van de Cliëntenraad Werk en Inkomen maar een bijeenkomst waar leden van de Cliëntenraden heen konden gaan.

Onze plaatsvervangend vertegenwoordigster in de Cliëntenraad Werk en Inkomen is daat naar toe geweest en had o.a. over de bijeenkomst de volgende opmerkingen (hier en daar bewerkt terwille van de privacy)

Uit het verslagje:

Ik ben daar gisteren inderdaad naar toe geweest, de plaatsvervangend vertegenwoordigster van het KVeB kwam ook en een vertegenwoordigster van de Cliëntenraad WMO, tevens vertegenwoordigster KVeB was er ook, verder van onze CR alleen de vertegenwoordiger van CNV-uitkeringsgerechtigden en voor de rest 6 mensen van de WMO cliëntenraad.

Sprekers waren Oebele Herder en nog twee van de gemeente (namen zijn mij ontgaan) . De powerpoint ging wel over de nota “Onbetaald maatschappelijk werk”. Er werd een analysemodel getoond waar het grootste deel in de samenleving (80 %) zichzelf prima redt en (hulp biedt aan) uiteindelijk 5 % die langdurig (soms generaties lang) afhankelijk is van “collectieve arrangementen”. Het is nog een intern concept, gaat in de eerste week van februari de pijplijn in richting college. (Plan komt 31 jan. in de Tweede Kamer.) Onze inbreng wordt (als het goed is) nog meegenomen in het uiteindelijke verhaal. Het was best een emotioneel gebeuren, mensen waren over het algemeen erg huiverig voor met name het concept “één hulpverlener voor het hele gezin”, vooral als bijv. de problematiek binnen het gezin over incest gaat. Toen we bij het onderwerp “Verkenning kansen en bedreigingen maatregelen regeerakkoord” kwamen, ging het even mal. Een onderdeel daarvan was nl. “verlaging IQ-grens” [mensen met een IQ tussen de 70 en 80 moeten zich nu voortaan ook zelf maar redden. Opm. secr. PEL] wat iets inhield als dat de mensen met normaal en hoger IQ zichzelf beter redden konden en je je meer zou kunnen richten op de mensen met een lager IQ (vorm van bezuiniging). Los van het bezuinigen vinden ze eigenlijk met het Amaryllisverhaal dat het straks ook beter gaat worden (yeah right).

Op een gegeven moment kwam Oebele met wel een héél ongelukkig gekozen voorbeeld. Hij legde uit dat in de bijstand de één een beter sociaal netwerk heeft dan de ander, sommigen kwamen bijvoorbeeld uit een welgestelder milieu dan anderen, waardoor ouders/opvoeders ook beter in staat waren ondersteuning te geven. Als je dat in kaart bracht of zo, dan zou je daar de mate van ondersteuning aan af kunnen meten.

Je snapt dat dit de gemoederen behoorlijk verhitte. Verschillende keren voelden gespreksleiders zich zo aangevallen dat zij zich genoodzaakt zagen uit te leggen, dat het nog niet vast stond allemaal en dat deze bijeenkomst er nu juist voor was om ons mee te laten denken en het zou ook allemaal meegenomen worden in het uiteindelijk verhaal. Het Stipejild kwam nog aan de orde toen we het hadden over hulp bieden in de vorm van iemand ergens naar toe brengen wat kosten met zich meebrengt. Mensen met meer geld moesten meer benaderd worden. Enfin, een behoorlijk emotioneel gebeuren wel. De algemene tendens was wantrouwen jegens het hele verhaal. Heb geen extra powerpoint op papier, je mag de mijne wel, neem ik de eerstvolgende keer voor je mee.

Ik doe de 27-ste de cr. wel. Heb ook nog geen stukken gezien. Mij is ontgaan of bovenstaande dan op de agenda komt. Vast wel. Misschien dat xyz [naam weggelaten] dat meegekregen heeft.

Maar hoewel het zo is dat de nota die in de maak was natuurlijk een agendapunt zou moeten zijn voor de Overlegvergadering van de CR met de gemeente, gebeurde dit niet op 27/1/2011. Dan wellicht in de volgende vergadering van de Clientenraad Werk en Inkomen op 24/2/2011? Toen was de nota namelijk klaar en we visten uit de wandelgangen dat het College in haar vergadering van 1 maart 2011 de nota zou vaststellen.
De formele functie van de Clientenraad Werk en Inkomen is het gevraagd en ongevraagd adviseren van het College van B. en W. over de bijstandsuitkeringen, het re-integratiebeleid ed. Maar kennelijk zag het College de bui al hangen en cancelde de hele CR-vergadering van 24/2/2011 en nam op 1 maart 2011 het besluit de nota aan te nemen.
Was er wellicht het nodige bijgesteld n.a.v. de kritiek die individuele mensen uit de diverse Clientenraden op 13/1 j.l. hadden geuit? Dat zou dan nog iets zijn. Nee, er was niets te zien in de nota van ook maar enige inbreng van hen. Kortom: zo kennen we onze ambtenaren tenminste weer... We rule the city, punt uit.

Hieronder volgt de tekst van de Beleidsnota Maatschappelijk Nuttig Werk met tussen blokhaken [] het nodige commentaar.

Sector Werk en Inkomen
Sector Zorg Hulpverlening en Sport

Februari 2011

INHOUDSOPGAVE

1. Aanleiding

2. 0ntwikkelingen

3. Visie en doelstellingen

4. Resultaten

5. Organisatie en aanpak
5.1 Infrastructuur
5.2 Faciliteringsbudget
5.3 Begeleiding

6. Vervolg

1. AANLEIDING

In de afgelopen jaren heeft in onze gemeente de nadruk gelegen op een sluitende aanpak van re-integratie. Naast arbeidsparticipatie is het van belang dat mensen de mogelijkheid hebben om op een andere manier aan de samenleving mee te doen. Daarbij gaat het niet alleen om bijstandsgerechtigden maar ook om mensen zonder werk en zonder uitkering die een grote afstand hebben tot de arbeidsmarkt. Participatie hoeft niet alleen via betaald werk te verlopen. Mensen kunnen ook op andere manieren een bijdrage leveren aan de samenleving en werken aan hun eigen groei en toekomstperspectief.

Bij de evaluatie van de pilot Maatschappelijke participatie (november 2010) is aan de raad een nota over maatschappelijk nuttig werk toegezegd. In deze nota zouden koppelingen tussen het Wmo budget en het participatiebudget concreet worden uitgewerkt.
Tegelijkertijd nam de raad bij de behandeling van de begroting 2011 een motie aan waarin het college de opdracht kreeg om begin 2011 met een “beleidsnotitie uitgangspunten vrijwilligerswerk” te komen.

Deze nota voldoet aan de twee vragen vanuit de raad.

De kaders voor deze nota zijn:
• het collegeprogramma Doorpakken in nieuwe tijden;
• de gemeentelijke participatievisie Niemand aan de kant!

In deze nota wordt een duidelijke visie met bijbehorende uitgangspunten neergelegd over maatschappelijk nuttig werk in de gemeente Leeuwarden. Hierbij komen aan de orde: • de visie op maatschappelijk werk;
• het gebruik van bestaande mogelijkheden;
• de verbindingen;
• de verantwoordelijkheid en (faciliterende) rol van de gemeente.

Tijdens de totstandkoming van de nota zijn er bijeenkomsten geweest met de betrokken organisaties, de Wmo adviesraden en de cliëntenraad Werk en Inkomen.

[Reactie hierop van de plaatsvervangend vertegenwoordigster van PEL in de Cliëntenraad: Allereerst wat betreft het zinnetje op blz. 3 in het midden: “Tijdens de totstandkoming van de nota zijn er bijeenkomsten geweest met de betrokken organisaties, de WMO adviesraden en de cliéntenraad W&I.”
Zoals al gezegd word hier de indruk gewekt dat de adviesraden hebben kunnen meedenken met deze nota, dit is allerminst het geval. Ik was aanwezig bij die bijeenkomst van afgelopen 13 jan. in de Open Hof en ik herken niks van de (zgn.) “input” terug. Ik wil dan ook op geen enkele wijze verantwoordelijkheid dragen voor deze nota, die zin moet er wat mij betreft direct uit. Ten tweede had dit in de CR behandeld moeten worden, het had gewoon op de agenda gemoeten. Maar het staat niet alleen niet op de agenda, sterker nog; er is niet eens een overleg! Dit kan zo niet natuurlijk. Ergens in de loop van de tijd zal de raad het college groen licht hebben gegeven aan het “verhaal” waar dit een onderdeel van moet worden en alleen gevraagd om rapportages tussendoor. Dus dit kan er zo even doorgejast worden.]

2. ONTWIKKELINGEN

Er vinden op dit moment verschillende ontwikkelingen plaats die maken dat de inzet van maatschappelijk nuttig werk steeds belangrijker wordt. Ontwikkelingen zoals:
- De stapeling van forse bezuinigingen voor de komende jaren. Bezuinigen op het participatiebudget, maar ook op het gebied van de Wmo en de AWBZ.
- Decentralisatie van taken naar de gemeente (dagbesteding en begeleiding vanuit de AWBZ en regelingen over de onderkant van de arbeidsmarkt ‘Wet werk naar vermogen’).
- Ontwikkeling Welzijn Nieuwe Stijl/Amaryllis
- De eis vanuit VWS om de basisfuncties vrijwilligerswerk te waarborgen binnen iedere gemeente.
- De theorieën op burgerschap/burgerschapsstijlen

[Reactie plaatsvervangend vertegenwoordiger Cliëntenraad:
Dan punt 2 daar vlak onder bij Ontwikkelingen.
Daar wordt “Ontwikkeling Welzijn Nieuwe Stijl/ Amaryllis”genoemd als voorbeeld van een ontwikkeling die maakt dat de inzet van maatschappelijk nuttig werk steeds belangrijker wordt. Dit is nu echt een geval van gelegenheid argumentatie. Wát een flauwekul. Even verderop nog eentje: “De theorieën op burgerschap/burgerschapsstijlen”, dan denk ik: Wélke theorieën dan? Er zijn er verschillende die je voor deze nota zou kunnen misbruiken. De passage onderaan op dezelfde pagina (3) zegt overigens helemaal waar het om draait.]

Tegelijkertijd trekt de overheid zich meer terug en wordt het in plaats van ‘waar heb ik recht op’, meer ‘wat kan ik zelf bijdragen aan een oplossing’. Er wordt steeds meer een beroep gedaan op de eigen verantwoordelijkheid en het eigen netwerk van mensen.

Burgers met een ondersteuningsbehoefte moeten meer gebruik gaan maken van hun eigen netwerk of van hun medeburgers die zich maatschappelijk nuttig voor hen inzetten.

[De wet WMO werkt met het zgn. compensatiebeginsel. Dat wil zeggen: de dingen die iemand i.t.t. een gezond mens wel kan, worden gecompenseerd via geld of via een voorziening. Dit lijkt in de verte wat op het loondervingsprincipe van de oude WAO. Dat hield in: als u met arbeid niet meer uw oude loon kunt verdienen, compenseert de loondervingsverzekering dat met geld. Dat lijkt overboord te gaan. Het heet: maak maar gebruik van je eigen netwerk. Ofwel: schakel je familie, vrienden of kennissen maar in. Rechten verworden zo tot gunsten.]

Er komt hierdoor een grotere druk op maatschappelijk nuttig werk.

Definitie maatschappelijk nuttig werk
Onder maatschappelijk nuttig werk verstaan we hier:
- Het ‘gewone’ vrijwilligerswerk; mensen die zich uit eigen beweging (op grond van intrinsieke motivatie) kosteloos inzetten voor een ander, een groep of de samenleving in zijn geheel.
- Mantelzorgers; mensen die vanuit een persoonlijke relatie zorg dragen voor een familielid, vriend of kennis.
- Maatschappelijk nuttige activiteiten die mensen met behoud van uitkering verrichten, soms binnen een re- integratie– of inburgeringstraject, maar ook als ze geen traject volgen.
- Activiteiten in het kader van het programma maatschappelijke participatie voor uitkeringsgerechtigden die geen arbeidsverplichting hebben, maar wel actief kunnen zijn.
- Maatschappelijke stages voor leerlingen uit het voortgezet onderwijs.
- Onbetaalde inzet door mensen met een beperking.
- Onbetaalde inzet in het kader van Maatschappelijk verantwoord ondernemen.

[De gemeente schrijft: onder maatschappelijk nuttig werk verstaan WE.. enz. WE is dus de gemeente, een onderdeel van de overheid. Twee opmerkingen:
a. Mag ik ZELF nog bepalen wat IK maatschappelijk nuttig werk vindt?
b. Er ligt een vooronderstelling aan ten grondslag die niet ter duscussie staat, dat werk maatschappelijk nuttig moet zijn.
Waarom moet dat? Waarom kan werk niet alleen nuttig zijn voor MIJ en niet voor de maatschappij? Dat doen de neo-liberalen, de jonge carrièremakers toch ook? (Ikke en de jacht op geld staan daar voorop.) Waarom mag ik dat dan niet op mijn manier? Antwoord: omdat ik tot de onderklasse behoor en zij tot de bovenklasse.
Bovendien: geen enkele vorm van loonarbeid staat ter discussie en daar wordt geen criterium toegepast: "het moet maatschappelijk nuttig zijn". Denk aan de wapenindustrie of zwaar milieuvervuilende activiteiten, de Canadese teerzand winning (een ecologische ramp)
De vraag is: waarom mag IK niet zelf bepalen wat IK nuttig vind en vult de gemeente VOOR MIJ in wat zgn. maatschappelijk nuttig is? En met welk recht doen ze dat? Hier WORDT voor mij gedacht, maar dat kan en mag ik zelf.]

3. VISIE EN DOELSTELLING

Er zijn al veel mensen die zich maatschappelijk nuttig inzetten. Ongeveer één op de drie mensen doet vrijwilligerswerk. Ook zijn er veel mensen die mantelzorger zijn voor familie of vrienden (één op de acht). Toch moeten en kunnen we meer gebruik maken van het overige potentieel dat bij de burgers van Leeuwarden aanwezig is. Jong (maatschappelijke stages), oud (zilveren kracht), mensen met een beperking en/of een uitkering etcetera.

[Die maatschappelijke stages op de scholen zijn helemaal niet vrijwillig, ze zijn verplicht. En laat u zich niet misleiden: ze hebben niks te maken met een stage in het kader van een opleiding, maar behelzen allerlei flauwekul, zoals lweerlingen die schuttingen gingen verven in Cammighaburen ed.
Vrij nieuw is dat nu ook ouderen worden genoemd. Als deze trend tot dwangarbeid doorgaat is het slechts een kwestie van tijd voordat ook AOW-ers "maatschappelijk nuttig werk" moeten doen in ruil voor hun "bejaardenbijstand" ..]

Daarom hanteren we de volgende visie:

Iedereen moet, naar vermogen, een maatschappelijke bijdrage leveren.

[De cursief gedrukte zin: "Iedereen moet, nsaar vermogen, een maatschappelijke bijdrage leveren." is de visie van collectivistische systemen: het individu moet dienstbaar zijn aan het collectief.
Dat is een visie van een totalitaire staat, van de Sowjet-Inie, van nazi-Duitsland, van de fascisten en kennelijk ook van onze sociaal-"democraten". Het woord iedereen impliceert dat het geldt voor ALLE uitkeringen, incl. de AOW en tevens voor iedereen die geen uitkering heeftdenk bv. aan de niet-uitkeringsgerechtigden, de NUGGERS in het jargon.
Mijn visie: mensen "moeten" helemaal niets: ze hebben vrije keuze om wel of niet een "maatschappelijke bijdrage" te leveren of niet.
Als ik een visie heb op deze maatschappij waarin ik zo min mogelijk met deze maatschappij van doen wil hebben (voorzover dat mogelijk is) dan ben ik daar vrij in. Uiteraard volgt de morele afkeuring van Florijn en consorten maar daar veeg ik m'n reet mee af.
En iedereen die nog zit te ouwenelen over de waarde van vrijwilligerswerk heeft er niets van begrepen of wil er niets van begrijpen: dwang of geen dwang, dat is de kwestie.]

[De plaatsvervangend vertegenwoordigster van PEL in de Clintenraad merkt hierover op:
Op pagina 4 in het midden staat die “mooie“ zin waar we natuurlijk allen direct overheen vielen: “Iedereen moet, naar vermogen, een maatschappelijke bijdrage leveren.” Dit moeten ze even gauw veranderen in: “Iedereen móet de vrije keuze hebben, naar vermogen een maatschappelijke bijdrage te willen leveren (of niet)” Het moet toch immers hier niet gekker worden zeg! Het individu wordt hier dus in dienst gesteld van het collectief, eng hoor. Dan komen we bij de wederkerigheid…. iets wat op dit moment volgens mij nog helemaal niet mag van de wet! Enge denkpatronen die we snel moeten zien te doorbreken. Men presenteert de ideeën (onderaan blad 7) als naadloos passend binnen het principe van wederkerigheid, iets wat vlg. mij nog helemaal niet aan de orde is in de wet. Dit gaat wel erg gemakkelijk en voor de muziek uit.]

We maken daarbij onderscheid in twee groepen:

• Mensen die gebruik maken van een bepaalde voorziening van de gemeente zoals een Wwb uitkering of Wmo voorziening. Voor deze burgers die gebruik maken van bepaalde voorzieningen van de gemeente vinden we dat geldt dat wanneer je als burger een beroep op de gemeenschap doet, die gemeenschap ook iets terug mag vragen. Dus we gaan uit van wederkerigheid.

• Mensen die dit uit eigen beweging doen.

Beide groepen willen we faciliteren en stimuleren zodat meer mensen gemotiveerd raken om zich maatschappelijk nuttig in te zetten.

[Over de twee groepen (net onder de cursief gedrukte regel)
Eerste aandachtsstip: Inzake de WMO: indien iemand bv. een rolstoel als voorziening nodig heeft en WMO wet plus Verordening plus Beleidsregels zeggen dat hij daar recht op heeft, kan het niet zo zijn dat hij net als bij de WWB onder druk wordt gezet met "voor wat hoort wat" ofwel: je gaat maar maatschappelijk nuttig werk doen, anders krijg je geen rolstoel... Dat is het wederkerigheidsprincipe wat Florijn overal op wil loslaten. Bij deWMO lijkt me dat in strijd met de wet en bij de WWB gaat men daarmee (ingezonden stuk in LC tijdje terug van 2 hoogleraren) ook tegen zijn grenzen aanlopen. (ondanks een laffe CRVB uitspraak Amsterdamse uitkeringsgerechtigde en de door de CRvB zelf bedachte nadere citteria bij art. 4 EVRM)
Kortom: ik verwerp het wederkerigheidsprincipe. Het leidt ook tot gesjoemel en koehandel en handjeklap en op termijn tot corruptie. Zeg Marco, kunnen we een dealtje maken?..]

[Over faciliteren en stimuleren en netwerken krijgen: uiteraard zijn daar cursussen voor bv. van buro Land. NLP-achtige sessies (med. KVeB) Collectieve massawaanzin wordt gestimuleerd: een ander doet het dus ik ook... {"zodat meer mensen gemotiveerd raken om zich maatschappelijk nuttig in te zetten") Ofwel: het opvoeren van de sociale druk: je bent een aso als je niet onbetaald je inzet voor een ander... Dat gevoel willen ze aankweken.]

[Over de twee groepen schrijft de plaatsvervangend vertegenwoordigster van de Cliëntenraad: Er word een enorme drempel opgeworpen om nog aan de nodig zorg te kunnen komen. Er niet langer meer vanuit gaan dat je recht hebt op zorg…hoe komen ze erop. (Ja hoe kom je er weer vanaf!) Nee, je moet je nu afvragen wat je zelf kan bijdragen aan een oplossing, het lijkt zo onschuldig. Maar als je familie er niet is en de buren niet willen krijg je straks eerst ook nog een sociaal team aan de deur die gaat kijken wat jij terug kunt doen in ruil voor wat hulp….HELLUP !!!! Pas daarna kan dan nog eens een beroep gedaan worden op de professionele hulp is hier de bedoeling, hulp die intussen dan ook nog eens voor een groot deel wegbezuinigd is, hij is fijn, dit is afbraak in sneltreinvaart. En als je niet assertief genoeg bent ga je gelijk kopje onder in een systeem als dit.]

Bereidheid tot participatie.
Overigens levert volgens de burgerschapstheorie van Evelien Tonkens maatschappelijk nuttige inzet burgers ook iets op, zoals sociale contacten, vaardigheden, zelfontplooiing en verantwoordelijkheidsgevoel. Dit draagt bij aan een actief burgerschap.
Leeuwarden participeert in het onderzoek van Evelien Tonkens naar burgerschap. Uit de eerste resultaten blijk dat de bereidheid tot participatie groter is dan wel wordt gedacht.

[Blz. 4 onderaan: Evelien Tonkens: De vertegenwoordiger van BLUT wist waar deze familie weg kwam: Norg: geen arbeiders of boerenstand maar ze hadden ooit een kasteel. Maw. de zgn. aristocratie ( de grootste rovers in de mIddeleeuwen) die vertelt hoe de wereld beneden hen in elkaar zit.
De 4 dingen die hier genoemd worden falen als de overheid ze oplegt/afdwingt via regisseren en dwang door inzet van het wederkerigheidsprincipe. De zgn. bereidheid tot particperen berust straks in feite op ANGST. (voor het niet krijgen van dit of verlies van dat)]

4. RESULTATEN

Hoe kan beter gebruik worden gemaakt van de bestaande mogelijkheden, hoe verbindingen beter worden gelegd en wat is de (faciliterende) rol van de gemeente hierin.

De visie en uitgangspunten moeten tot de onderstaande resultaten leiden:

a. Zoveel mogelijk burgers doen mee en stromen door op de participatieladder.

[Blz. 5 De Participatieladder: volgens KVeB is 1 trede er uit gehaald en ook zijn er nog veel meer Participatieladders. Kennelijk heeft de welzijnsmaffia de smaak te pakken: fijn nog meer registreren, want registreren is ook beheersen (denken ze)]

De gemeente voert een actief beleid om zoveel mogelijk mensen via werk in hun inkomen te laten voorzien of wanneer dat niet mogelijk is in ieder geval actief te laten participeren in de maatschappij. Daarbij is het motto werken is het doel, participeren is de norm. Deze doelstelling vraagt een actieve aanpak van de groep burgers die gebruik maakt van een gemeentelijke uitkering. Dit is de opdracht van het (gemeentelijke) Werkplein. Bij dit participatiebeleid werken we met de participatieladder om de mate van participatie maar ook de groei te meten. De ladder heeft zes treden van participatie:

6. Betaald werk.
5. Betaald werk met ondersteuning.
4. Onbetaald werk.
3. Deelname georganiseerde activiteiten.
2. Sociale contacten buitenshuis.
1. Geïsoleerd.

Maatschappelijk nuttig werk is een manier om te groeien op de ladder. Mensen doen weer mee, krijgen arbeidsvaardigheden, komen weer in een ritme en doen sociale contacten op. Dit instrument willen we meer aan inzetten voor mensen zonder actueel perspectief op betaald werk. Deze groep zal maatschappelijk nuttig werk verrichten met behoud van uitkering.

[Let op het dwingende karakter van de laatste zin. Er zit de onuitgesproken dreiging achter: en als ze niet willen dan zullen we ze wel dwingen... De vertegenwoordiger van BLUT en ondergetekende gaan ons dan ook binnenkort melden voor de Volkssturm..
In het woord ZAL zit het dreigement en het riekt naar dwang en de wil om dat niet goedschiks dan wel kwaadschiks voor elkaar te krijgen.
Het gaat dan om mensen zonder perspectief op betaald werk. Kan dus in principe gaan om alle soorten uitkeringen plus de NUGGERS.]

Niet alleen kunnen burgers op deze manier zelf participeren, maar zij maken het ook mogelijk dat de mensen, voor wie zij zich inzetten, mee kunnen doen.

b. Meer beroep op de eigen verantwoordelijkheid van burgers.

Er wordt fors bezuinigd. Op de Wmo maar ook op de AWBZ en het Participatiebudget. Steeds meer zorg wordt vanuit de AWBZ overgeheveld naar de Wmo (bijvoorbeeld begeleiding en dagbesteding). Dit vraagt om betere verbindingen en een efficiëntere inzet van middelen.

[Blz. 5 punt 5b: conclusie: je hebt nergens meer recht op maar wordt afgescheept OF je hulpvraag wordt dmw. inzet van dwangarbeiders "opgelost"]

Burgers moeten meer worden gestimuleerd een eigen verantwoordelijkheid te nemen en zelf oplossingen te zoeken. Niet daar heb ik recht op, maar wat kan ik zelf bijdragen aan een oplossing. Er wordt een beroep gedaan op het actief burgerschap en zelfredzaamheid. Eerst kijken of een hulpvraag binnen het eigen netwerk geheel of gedeeltelijk kan worden opgelost en/of door de inzet van maatschappelijk nuttig werk kan worden gedaan. Pas hierna wordt professionele zorg ingeschakeld.

[De plaatsvervangend vertegenwoordigster van PEL in de Cliëntenraad schreef: Lekkere bezigheidstherapie voor welzijnsbureautjes ook. Ze gaan dan samenwerken, vanaf 1-1-2012 gaat het Vrijwilligersservicepunt op in één nieuwe welzijnsorganisatie met Welzijn Leeuwarden en Sinne Welzijn die dus ook weer gezellig samen gaan. En dan gaan ze werken aan een infrastructuur zodat overzichtelijk word wie er wél en wie er niet gebruik maakt van gemeentelijke voorzieningen en wie er wel wat nuttigs voor een ander zou kunnen doen en wie niet, zodat een sociaal werker ze kan gaan uitnodigen zich maatschappelijk in te gaan zetten (voor elkaar dus). “Oh U wilt hulp? Daar moet u dan wél wat voor doen.” Dit word een verhaal van de lamme leidt straks de blinde.
Het lijkt een leuke one-liner: “Wij sociale werkers, wij komen bij u thuis deze zomerrr.” Het wordt allemaal mooi door elkaar gehusseld, de WMO en de Participatie.
Maar nergens lees ik iets over de deskundigheid van die sociale wijkteams en welke opleidingen er zijn om te voorkomen dat er maar wat op los word gediagnostiseerd.
Rutte woonde nog bij pappie en mammie totdat pappie kwam te overlijden, toen ging Markje meteen daarna op zichzelf wonen. Hij zag dat als hét uitgelezen moment om dat te doen, zo vertelde hij, want anders zou zijn moeder toch maar gewend raken aan zijn aanwezigheid en dan zou ze nóg een keer afscheid moeten nemen, nee, dan kon dat beter meteen in één keer. (Dit zei hij écht)
Toen zat ma Rutte ineens helemáál alleen thuis, fijne zoon hè. Maar ze mocht wel z’n was blijven doen waarschijnlijk. En zo eentje zal dit invoeren, héé.]

c. Efficiëntere inzet plaats vindt van gemeentelijke budgetten.

Er zijn verschillende budgetten binnen de gemeente die worden gebruikt om maatschappelijke inzet te faciliteren. Enerzijds in de vorm van subsidies aan organisaties zoals het Vrijwilligersservicepunt (Wmo budget), anderzijds in de vorm van begeleidingskosten voor mensen die dat nodig hebben om actief te worden (Participatiebudget).
Door deze budgetten waar mogelijk te koppelen en gezamenlijk in te zetten kan efficiencywinst worden behaald in het bij elkaar brengen van vraag en aanbod van maatschappelijke inzet. Dit betekent dat de focus meer komt te liggen op rendement van de inzet van middelen.

Bovenstaande resultaten leiden gezamenlijk tot winst voor het individu (meer zelfredzaamheid, doorstromen op de participatieladder etc.) en de samenleving als geheel (meer mensen doen mee, besparingen op duurdere individuele voorzieningen/uitkeringen).

Ook al kennen we nog niet de precieze omvang van de (financiële) gevolgen waarmee we de komende jaren zullen worden geconfronteerd als gevolg van de forse bezuinigingen door het Rijk, het is goed om nu al te werken aan een infrastructuur met goede randvoorwaarden. Dit stelt ons in staat om straks beter in te spelen op de gevolgen van de krimp en de groter wordende vraag naar- en aanbod van maatschappelijk nuttig werk. We hebben de infrastructuur met heldere korte lijnen straks hard nodig. Nu niets doen levert het risico op dat we straks achter de feiten aanlopen.

5. ORGANISATIE EN AANPAK

Om resultaten, genoemd in paragraaf 4, te bereiken zet de gemeente in op de volgende onderdelen:

1. een heldere infrastructuur met duidelijke verbindingen
2. een faciliteringsbudget
3. het bieden van begeleiding

5.1. Infrastructuur

Er is een duidelijke infrastructuur nodig, die burgers (mensen die wel en die geen gebruik maken van gemeentelijke voorzieningen) uitnodigt om zich maatschappelijk in te zetten en die snel verbindingen kan maken tussen de ondersteuningsvragen die er zijn en het aanbod van vrijwilligers.
De infrastructuur sluit aan bij Welzijn Nieuwe Stijl/Amaryllis. Zoveel mogelijk wijk/buurtgericht, erop af, uitgaan van de eigen kracht van mensen.

Dit betekent ook dat het Vrijwilligersservicepunt vanaf 1 januari 2012 opgaat in de nieuwe welzijnsorganisatie samen met Welzijn Leeuwarden en Sinne Welzijn.

[Dat Vrijwilligerssteunpunt is nu al een burootje voor het rionselen van dwangarbeiders wat fors door de gemeente wordt gesubsidieerd/]

Deze welzijnsorganisatie krijgt van de gemeente de opdracht deze infrastructuur te bewerkstelligen. Uitgangspunt daarbij is een scherpe opdrachtformulering.

[Blz. 6 punt 5.1 bij infrastructuur: veel registratie en burocratie: we moeten in de gaten houden welke klojo's zich aan onze macht onttrekken omdat ze geen gebruik maken van gemeentelijke voorzieningen. Die zijn slechter chanteerbaar omdat ze geen hulp vragen. Dus: iedereen wordt weer eens in de zoveelste database geregistreerd en gelabeld.]

De infrastructuur bestaat uit:

A. Sociaal wijkteam/Buurtservicepunt (3 voor 8 aandachtswijken)
De sociale werkers komen bij mensen thuis. Kijken naar ondersteuningsvragen, maar ook naar talenten en nodigen mensen uit om zich maatschappelijk nuttig in te zetten. Ook proberen ze zelf te makelen waar dit kan tussen het aanbod van vrijwilligers en de ondersteuningsvragen.

[Blz. 6 bij punt 5.1 onder A: de ondersteuningsvraag wordt gekoppeld (makelaarsrol Sociaal Wijkteam) met "vrijwilligers".
EN... wat KAN die vrijwilliger. Wat WEET hij/zij? Wat is zijn opleiding? Niet iedereen kan zo maar worden ingezet bij hulpvragen!
Dus: de sociaal werker komt bij de mensen thuis (achter de voordeur principe? Alles in kaart brengen? Bemoeizorg?) De sociaal werker probeert tevens de mensen te pressen tot dwangarbeid. Voor wat hoort wat toch? En: ze koppelen zelf "vrijwilligers" aan hulpvragers. Bv.: "de buurvrouw in de straat hierachter komt je wel helpen"??]

De sociale werker komt verschillende soorten cliënten tegen namelijk:

- de vragende cliënt: heeft een incidentele of structurele hulpvraag
- de aanbiedende cliënt: heeft bepaalde talenten waardoor hij/zij beschikbaar is voor maatschappelijk nuttig werk.
- De vragende en aanbiedende cliënten: hebben een hulpvraag, maar zijn daarnaast ook beschikbaar voor maatschappelijk nuttig werk.

Onderdeel van het sociaal wijkteam is het buurtservicepunt. Daar werken zoveel mogelijk vrijwilligers die buurtbewoners informatie en advies kunnen geven op het brede terrein van welzijn, dus ook over vrijwilligerswerk. Burgers kunnen zich daar ook aanmelden als vrijwilliger.

B. Stedelijk servicepunt
Het buurtservicepunt heeft korte lijnen met het stedelijk servicepunt. Het stedelijk servicepunt is voor die wijken waar geen sociaal wijkteam actief is.
Burgers kunnen hier ook terecht voor informatie en advies. Ook voert het stedelijk servicepunt de makelaarsfunctie voor de maatschappelijke stage uit, aanvullend op wat in het buurtservicepunt geregeld kan worden. Daarnaast zorgt het stedelijk servicepunt voor snelle verbindingen tussen het aanbod van maatschappelijk nuttig werk en de ondersteuningsvragen die er zijn.

De ondersteuningsvragen kunnen structureel zijn zoals ondersteuning bij de financiën, een maatje voor iemand zijn, maar ook ondersteuning bij de huishoudelijke hulp. Bij incidentele hulpvragen gaat het meer om het opknappen van een kamer, het begeleiden naar het ziekenhuis, het ondersteunen van de mantelzorger, boodschappen doen enzovoort.

Het stedelijk servicepunt maakt concrete afspraken met de volgende organisaties:

- Platform vrijwillige thuishulp (Zonnebloem/Rode Kruis/St. Present, Humanitas, Aanzet, Unie van Vrijwilligers, Vrijwillige Palliatieve Thuiszorg).
- Werkplein (team inburgering, jongerenloket, werkzoekendenteams, maatschappelijke participatie)
- Scholen, in verband met maatschappelijke stages.
- Bedrijven in het kader van maatschappelijk verantwoord ondernemen.
- UWV, Caparis, MEE voor mensen uit de WSW en Wajongers (nog op te zetten buurtonderneming).
- BV Sport.
- Culturele instellingen.
- Buurtonderneming (samenwerking met Caparis, waarbij medewerkers van Caparis ingezet kunnen worden bij ondersteuning in en rond huis).

[Dit worden of zijn al organisaties in het marionettentheater waarbij de gemeente aan de touwtjes trekt.]

De afspraken gaan over:
• Het aanbod van mensen dat ze kunnen bieden die ingezet kunnen worden.
• Voor welke activiteiten/ondersteuningsvragen deze doelgroepen ingezet kunnen worden.

[Men heeft dus zelf niks te vertellen: je hoort tot die en die doelgroep en wordt daar en daar ingezet. Koenraad van de Arbeidsdienst is terug...]

• Wanneer deze mensen ingezet kunnen worden en hoe lang (structureel/incidenteel)en op welke termijn.
• Mate van begeleiding of andere faciliteiten.

Binnen de geschetste infrastructuur worden ook de initiatieven vanuit de gemeenteraad zoals de voorstellen Schone stad en Maak werk van werk meegenomen.
Dit zijn meer of minder concreet uitgewerkte ideeën over de inzet van mensen die (nog) niet deelnemen aan het arbeidsproces ten behoeve van de samenleving.
We hebben het dan vooral over de mensen die tot de doelgroep van de participatieverordening horen, en meer specifiek bijstandsgerechtigden zonder ontheffing van de arbeidsplicht die in staat zijn hun bijdrage aan de samenleving te leveren.
Te denken valt aan het opruimen van (zwerf)afval, verzorgen rondleidingen Oldehove etc. Bij deze initiatieven is het doel vaak tweeledig: enerzijds een positief effect op de samenleving bereiken(wegnemen van ergernissen), anderzijds op het individu (doet weer mee, ontwikkelt zich). Dat past naadloos binnen het principe van wederkerigheid.
Ook initiatieven zoals de Buurtonderneming die Caparis samen met de gemeente ontwikkelt passen binnen deze infrastructuur.

Beide servicepunten zijn achterliggende functies. Daar waar mensen met een hulpvraag zelf een organisatie kunnen vinden voor hulp of waar ze zelf hun aanbod van maatschappelijk nuttig werk kunnen matchen met een organisatie die van dat aanbod gebruik wil maken spelen de servicepunten geen rol. Organisaties zoals St. Present, Humanitas etc. blijven zelfstandige organisaties die zelf hun vrijwilligers kunnen inzetten, maar die samen kunnen werken met het stedelijk servicepunt, zodat vrijwilligers sneller ingezet kunnen worden op plekken waar ze nodig zijn.

[Genadig wordt toegestaan dat deze clubs zelfstandig mogen blijven, als ze maar samenwerken met de gemeente... Wat een godvergeten arrogantie.. Samengevat: er komt 1 grote dwangarbeidersclub voor de hele stad met dependances: het buurtservicepunt. Waar ook weer mooi dwangarbeiders tewerk kunnen worden gesteld.]

5.2 Faciliteringsbudget

De druk op organisaties om vrijwilligers te leveren wordt groter. Naast de structurele subsidie aan de nieuwe welzijnsorganisatie, stellen we daarom ook een faciliteringsbudget beschikbaar. Dit budget is onder andere bedoeld voor vrijwilligersorganisaties die kosten maken als het gaat om onkosten, kosten verklaring omtrent gedrag, reiskosten, coördinatiekosten en dergelijke.

Het budget wordt, onder scherpe voorwaarden, beheerd door het stedelijk servicepunt.
Het stedelijk servicepunt kan, uit dit budget, ook trainingen aanbieden waar alle vrijwilligers van diverse organisaties gebruik van kunnen maken. Het kan bijvoorbeeld gaan om een cursus voor het werven van fondsen of een voorzitterscursus. Maar ook cursussen om vaardigheden op te doen die nodig zijn voor het uitoefenen van onbetaald maatschappelijk nuttig werk.

Het faciliteringsbudget is te vergelijken met het Stipejild zoals dat beschikbaar is voor mensen die een participatie of re-integratietraject volgen. Kenmerk van een dergelijk budget is dat zonder bureaucratische rompslomp snel en effectief de kleine financiële belemmeringen worden weggenomen zoals die hierboven zijn genoemd.

Concreet betekent dit dat we als gemeente geen vrijwilligersorganisaties apart meer financieren. Zij kunnen gebruik maken van de diensten die via het buurt en/of stedelijk servicepunt worden aangeboden en daarnaast ook gebruik maken van het faciliteringsbudget

Tot slot is dit budget is aanvullend op faciliterende instrumenten die we al hebben zoals de collectieve vrijwilligersverzekering , activeringspremies en vrijlatingen.

5.3 Begeleiding

De ‘gewone’ vrijwilliger heeft geen begeleiding nodig. Echter burgers die maatschappelijk nuttig werk doen met behoud van uitkering en/of in het kader van re-integratie of inburgeringstrajecten, mensen met een beperking of leerlingen die een maatschappelijke stage volgen, hebben meestal wel begeleiding nodig.
Begeleiding die zorgt voor de continuïteit van het onbetaalde maatschappelijk nuttig werk. En die mensen de mogelijkheid biedt om de benodigde vaardigheden te leren.

[Dus: als iemand "gewoon"vrijwilligerswerk doet heeft hij geen begeleiding nodig, maar wordt diegene afhankelijk van een uitkering, dan heeft hij plotseling wel begeleiding nodig... Dan plotseling ziet de gemeente je als een halve rand-debiel...]

Mensen worden zoveel mogelijk begeleid vanuit de organisaties waar ze aan verbonden zijn. Organisaties zoals bijvoorbeeld MEE voor mensen met een verstandelijke en lichamelijke beperking en St. Aanzet voor mensen met een psychisch beperking, Caparis voor mensen in de Wsw. En in het kader van het programma maatschappelijke participatie, voor uitkeringsgerechtigden met ontheffing, door de organisaties waar zij hun activiteiten verrichten.

6. VERVOLG

Als vervolg op het vaststellen van deze nota zullen we onderstaande acties ondernemen:

* Formulering van een scherpe opdracht voor de welzijnsorganisatie waarin de volgende zaken worden opgenomen:
* Verder uitwerken van de infrastructuur en het beschikbare budget.
* Concrete afspraken maken tussen het stedelijk servicepunt met alle genoemde organisaties.
* Voorwaarden rondom het beheer van het faciliteringsbudget en het beschikbare budget.
* Afspraken opstellen met de sociale wijkteams/buurtservicepunten over de taken op het gebied van maatschappelijk nuttig werk.
* Afspraken opstellen met het Werkplein, Carparis, MEE en st. Aanzet over de versterking van verbindingen tussen deze organisaties om de begeleiding van mensen optimaal op elkaar af te stemmen.

CONCLUSIE OVER DE INHOUD VAN DE HELE NOTA:
gevaarlijke troep. Hoort thuis in een totalitaire staat.

De plaatsvervangend vertegenwoordigster in de Clientenraad van het Komitee Vrouw en Bijstand (KVeB) had de volgende reactie op de Beleidsnota:

Ik verbaas me weer over de schijnmedezeggenschap binnen de cliëntenraad WWB en bijeenkomsten die gingen over deze nota. Er wordt niets gedaan met onze adviezen en dat is jammer.

Quote 2 ontwikkeling
Tegelijkertijd trekt de overheid zich meer terug en wordt het in plaats van 'waar heb ik recht op', meer 'wat kan ik zelf bijdragen aan een oplossing'. Er wordt steeds meer een beroep gedaan op de eigen verantwoordelijkheid en het eigen netwerk van mensen.

Ik vind het zorgelijk dat de tendens steeds meer word, dat je eigenlijk nergens meer recht op hebt en dat je overal een tegen prestatie voor moet uitvoeren.

Mensen activeren vind ik het probleem niet, maar de sfeer die er omheen gecreëerd wordt. Het zou beter voor je zijn, dus je moet, bla, bla.
Armoede zit in gebrek aan contacten en het gevoel van maatschappelijke verantwoordelijkheid Ik denk dat ze nog steeds niet de scheiding kunnen maken tussen armoede in je emotionele en sociale huishouding en wat er werkelijk aan geld binnen komt

Quote Onder maatschappelijk nuttig werk verstaan we hier:
- Het 'gewone' vrijwilligerswerk; mensen die zich uit eigen beweging (op grond van intrinsieke motivatie) kosteloos inzetten voor een ander, een groep of de samenleving in zijn geheel.

Gewone vrijwilligerswerk komt uit eigen beweging?
Dus ze geven toe dat het andere opgelegd wordt, wat altijd ontkend werd. Ik blijf erbij. Onbetaald werk MOET vrijwillig zijn, anders loont het niet. De enige beloning is immers het gevoel dat je krijgt als je iets onderneemt waar je achterstaat.

Ik word zo moe van dat moeten, we moeten al zoveel. Nee, iedereen die in staat is en zelf ook wil, mag meedoen met de samenleving

En hoe gaan ze dit controleren? Nog meer onaangename huisbezoeken?

Dat zou betekenen, dat deze persoon nooit uit huis komt. Geen boodschappen geen vrienden, geen familie, geen leven. En wie bepaald dat? Wie bepaald dat op deze manier leven geen leven is?
Die bemoeizucht altijd, ik word niet goed.

Niet daar heb ik recht op, maar wat kan ik zelf bijdragen aan een oplossing.

Dan zou ik ook inzetten op kennis vergroting en scholing

De infrastructuur sluit aan bij Welzijn Nieuwe Stijl/Amaryllis. Zoveel mogelijk wijk/buurtgericht, erop af, uitgaan van de eigen kracht van mensen.

Prima, dan is het beter te bereiken. Maar graag wel professionals of goed opgeleide vrijwilligers

[Opm. secr. PEL: dat ér op af' in de tekst van de nota bevalt me niet. Riekt me teveel naar bemoeizorg.]

Begeleiding

De 'gewone' vrijwilliger heeft geen begeleiding nodig.

Ben ik het niet mee eens, Elke vrijwilliger heeft een vorm van begeleiding nodig

[Reactie secr. PEL: een welzijnsachtige reactie: in die hoek begrijpt men absoluut niet dat er mensen zijn die zo maar, geheel los en zonder "begeleiding" vrijwilligerswerk kunnen verrichten. Hoe kan dat nou? Dat kan toch nooit goed gaan? Er moet en zal kennelijk altijd een zgn. professional bij, anders kan iemand niet volwaardig functioneren. Ik zie het zo: het welzijnswerk maakt meer kapot dan je lief is...
Haal een professional erbij in huis en je hebt iemand erbij met een heel andere agenda dan je zelf voor ogen stond.
Ik denk even aan winstbejag, het scheppen van afhankelijkheidsrelaties terwille van de omzetverhoging, de groei van de organisatie enz.]

Op 6/3/2011 heeft het PEL over deze nota de volgenmde brief naar de gemeenteraad gestuurd:

Nadat de Leeuwarder Courant tijden lang het thema 'verplicht vrijwilligerswerk' had doodgezwegen,volgde onlangs plotseling eindelijk in de LC van zaterdag 24/2/2011 een commentaar van een van de redacteuren op de Beleidsnota maatschappelijk nuttig werk:

Ten slotte nog bijgaand ingezonden verhaal van twee deskundigen op dit gebied in de Leeuwarder Courant van donderdag 23/12/2011:

M E M O

Aan:     Gemeenteraad

Van:     wethouder Florijn.

Datum:   14 maart 2011

Onderwerp: reactie op commentaar van PEL op de Nota Maatschappelijk nuttig werk
==================================================================================

http://home.wanadoo.nl/dbpel/geld/429nkant-mp.html - 94 kB - Sep 25, 2008

Het behandelvoorstel voor de commissie Welzijn inzake de nota maatschappelijk nuttig werk ligt in feite op ramkoers met de burgers door te stellen: "Iedereen moet, naar vermogen, een maatschappelijke bijdrage leveren."

Wie dat zo ziet kan beter maar naar een totalitair land vertrekken, waar het individu niets is en het collectief (lees: de staat) alles.

Dwang of geen dwang, dat is de kwestie en de kern van het verschil van opvatting. Wij hebben niets tegen echt vrijwilligerswerk.

Waarbij vervolgens in het behandelvoorstel impliciet wordt toegegeven dat er 2 groepen burgers zijn, namelijk zij die gebruik maken van een bepaalde voorziening en zij die dat niet doen. Laatstgenoemden moeten zelf tot de overtuiging komen dat ze een maatschappelijke bijdrage moeten leveren, eerstgenoemden worden gedwongen en zo niet: geen uitkering of (WMO) voorziening...

Tenslotte nog ter herinnering de mening van enige derden:

Ingezonden verhaal van twee deskundigen op dit gebied in de Leeuwarder Courant van donderdag 23/12/2011:

Sneeuwschuiven of biljarten met bejaarden. Bijstandsgerechtigden zouden 'iets terug moeten doen' voor genoten bijstand.
Dat vinden althans de Tweede Kamerfracties van VVD en CDA.
De vraag is of het mogelijk en wenselijk is om bijstandsgerechtigden te verplichten dit soort werk te doen. Buiten de voorspelbare uitvoeringsproblemen als je in een stad als Tilburg alle 5200 bijstandsgerechtigden met een sneeuwschuiver de straat op wilt sturen, is, er alle aanleiding om dit proefballonnetje vanuit juridisch en arbeidsmarktperspectief te bekijken.

Juridisch gezien gaat het erom wanneer 'iets terugdoen voor je bijstand' dwangarbeid wordt. In de Wet werk en bijstand zijn gemeenten verantwoordelijk voor re-integratie van bijstandsgerechtigden. Kamerleden horen dat te weten. Gemeentebesturen kunnen instrumenten inzetten als scholing en vormen van verplichte arbeid, ookbekend als 'work first'. Werk je niet mee aan zo'n re-integratietraject, dan kun je worden gekort op je uitkering. Kortom: in de kern stellen VVD en CDA iets voor wat al gebeurt.

Het verschil tussen wat nu gebeurt en wat VVD en CDA voorstellen, is het doel waarmee de bijstandsgerechtigde aan het werk wordt gezet. Is 'work first' gericht op het naar de arbeidsmarkt toe leiden van de bijstandsgerechtigden, het leidende principe in het voorstel van VVD en CDA is wederkerigheid.

[Net dus als in de Beleidsnota maatschappelijk nuttig werk]

Als dat het leidende principe wordt bij het opleggen van werkverplichtingen, zonder een toets of het werk bijdraagt aan het arbeidsmarktperspectief van de bijstandsgerechtigde, dan komen de voorstellen gevaarlijk dicht bij wat in artikel 4 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden onder dwangarbeid wordt verstaan. Dwangarbeid, zelfs verplichte arbeid, worden daarin in algemene zin verboden.

De ijskoude bezuinigingsplannen van het kabinet staan haaks op deze ambitie. Het mag niet zo zijn dat uit armoede willekeurig vrijwilligerswerk wordt opgelegd. De betreffende Kamerleden lijken er stilletjes van uit te gaan dat de weg terug naar de arbeidsmarkt onbegaanbaar is geworden.
Als er echt werk te doen is in de samenleving, dan ligt het meer voor de hand, zeker uit VVD/CDA-perspectief, om daar een echte baan van te maken, bijvoorbeeld door arbeidskosten laag te houden.
Tijdelijke loonkostensubsidies en diensten cheques kunnen hierbij helpen. Van mensen die iets krijgen mag worden verwacht dat zij iets terugdoen maar wel binnen grenzen.

ALBERTJAN TOLLENAAR, TON WILTHAGEN
UNIVERSITAIR DOCENT RIJKSUNIVERSITEIT GRONINGEN,
HOOGLERAAR ARBEIDSMARKTBELEID UNIVERSITEIT VAN TILBURG

Tot zover deze kleine update.

Met vriendelijke groet,

secretaris PEL

Leeuwarden, 26/3/2011

Aan de gemeenteraad:

n.a.v. bijgaande Memo van wethouder Florijn aan de Raad het volgende:

Citaat 1: "In de voorbereidende fase van de nota hebben er bijeenkomsten (11 en 13 januari 2011) plaatsgevonden met vertegenwoordigers van betrokken organisaties en van de beide WMO adviesraden en de Cliëntenraad Werk en Inkomen. Hierbij waren geen vertegenwoordigers van PEL aanwezig."

De bewering is onjuist: onze plaatsvervangend vertegenwoordigster in de Clintenraad Werk en Inkomen is daar naar toe geweest. Het voornaamste wat er op 13/1 j.l. is gebeurd, is, dat men mocht aanhoren wat de plannen waren.

Dat de nota niet in het reguliere overleg zou terugkomen is op 27/1 j.l. in de CR inderdaad gezegd. En "dus" is dat wel o.k.??
Normaal is dergelijke nota te agenderen voor het reguliere overleg tussen Cliëntenraad en gemeente Leeuwarden. Dat had nog gekund op de CR-vergadering die volgens het vergaderschema stond gepland op 13/2/2011. Maar deze vergadering werd gecanceld door de gemeente. Op 1 maart hebben B&W in hun vergadering de Beleidsnota maatschappelijk nuttig werk formeel goedgekeurd.
Met wat goede wil had de CR nog net op tijd aan het College formeel advies kunnen uitbrengen; een van de reguliere taken van de CR. Op de vergadering van 27/1/2011 van de CR was overigens wel degelijk ook een vertegenwoordiger van PEL aanwezig. Het is onduidelijk waarom de wethouder zijn toevlucht meent te moeten zoeken in beweringen inzake afwezigheid van een vertegenwoordiger van PEL op 13/1 en 27/1 j.l. Dit is aantoonbaar onjuist. Beide keren was de plaatsvervangend vertegenwoordiger van PEL, t.w. mw. R. Reijenga aanwezig.

UPDATE 6/4/2011

Op woensdagavond 6/4/2011 werd de nota besproken door de commissie Welzijn plus de commissie Bestuur en Middelen. Bijgaand eerst een reactie van een onbekend persoon die kennelijk ook op de volle tribume zat wat we vonden op de website van Liwwadders: