Een halfjaar nadat je van school bent, is je diploma waardeloos.
Ja, want als je dan geen werk in je vak hebt gevonden moet je maar van alles aannemen, of je op traject laten sturen. Is dat de beloning voor 8 jaar basis onderwijs en 4 jaar
vervolgonderwijs?
De bedoeling van een school is dat je er wat leert. Maar voor een heleboel leerlingen is praktijkonderwijs beter dan alleen maar theorie. De vele theorie wordt tegenwoordig aangevuld met stage. Zodat je kunt zien hoe het in bedrijven toegaat. Dat is vaak niet zo
zachinnig. Maar voor praktijkonderwijs kunnen veel stages niet doorgaan. Meestal zijn het
jaag- en pees- banen, waar vroeger gewoon een werknemer het werk deed. Volgens ons is stage er niet voor bedoeld om regulier werk te doen.
De klachten over het onderwijs zijn legio. Dat was altijd al zo, maar het is de laatste twintig jaar wel erger geworden. Daar zijn twee redenen voor. Het onderwijs is te massaal geworden, de scholen zijn te groot, de leerlingen zien de leraar te weinig. Met als gevolg dat de leraren hun leerlingen niet meer kennen. Dat is slecht voor de controle en de te maken opdrachten. De andere reden dat het slecht gaat is zijn de vooropleidingen. Ik bedoel daarmee wat de leerling en de leraar geleerd hebben voor ze op deze school kwamen. Dat is in beide gevallen te weinig.
Sinds 1984 is er het basisonderwijs. Dat is het kleuter en basis onderwijs bij elkaar. Vroeger stond er voor de ene school een kleuterjuf en voor de andere een meester of juf. Ze hadden beide gestudeerd voor hun vak. Hoe je met kleuters omgaat, en wat je hun tussen de bedrijven door leert. De kweeksohool, later, de PA leverde onderwijzers en onderwijzeressen af. Die hadden geleerd hoe je kinderen wat kon leren. En die wisten wat er in kinderen om ging. Daarvoor hadden ze 5 jaar gestudeerd. Voor elk vak hadden ze minstens 80 uur per jaar les gehad. De kleuterleidsters hadden 3 jaar gestudeerd en daamaast praktijk gedaan. En toen kwam de basisschool...
De ministers gooiden de leerlingen op een hoop. En ze gooiden ook de onderwijsopleiding op een hoop. Voortaan werd er voor de vakken waar je vroeger 80 uren per jaar kreeg, nog maar in 27 uur les gegeven. Dus met maar eenderde van alle kennis en kunde moesten de Pabo afgestudeerden les gaan geven. Dat wil zeggen dat het diploma maar 1/3e meer waard was. Nog erger is dat er voor de kleuters een paar kwartalen een blok is, waar er vaag wat over wordt verteld. Als er binnenkort geen echte goed opgeleide kleuterleidsters van vroeger meer zijn, is de opvoeding van de kleuter als eerste de dupe. Maar ook voor de 6 erop volgende groepen ziet het er niet zo goed uit.
Wat moet een juf, want meesters zijn zeldzaam geworden, aan kinderen leren die zelf maar net genoeg geleerd heeft? Nou, ook niet veel. De school wordt vaak overstroomd met lesbrieven, dus grijpen veel juffen daar naar. Maar die zijn vaak te hoog gegrepen en niet ingesteld op het niveau van de leraressen. Want die hebben geen achtergrond kennis over die vaak heel speciale lesbrieven. Bovendien, het leerprogramma word door deze aanpak rommelig. Voor de buitenstaanders worden er veel te veel schrijifouten gemaakt, kennen de leerlingen de tafels niet meer en hebben ze geen algemene kennis meer. In de kranten wordt dat geweten aan de kwaliteit van de onderwijsopleiding.
Van hoog tot laag is het slecht gesteld in het onderwijs. De leerling is er de dupe van zoals we hier al hebben gezegd. Dat de onderwijzenden vrijwel nooit een volledige baan kunnen krijgen, is de motivatie er mede oorzaak van dat onderwijs geen favoriete keuze is. In de discussie over het onderwijs wordt van alles bediscussieerd. Er wordt daarentegen nooit de vraag gesteld of leerplicht bij zo'n slechte kwaliteit van het onderwijs nog wel geëist mag worden. Je zou geneigd zijn je kinderen thuis te houden als het onderwijs van laag tot hoog niet snel beter wordt. Anders hebben de kinderen geen kans! en raakt Nederland achterop bij de gewone en de informatietechnologie.
Jan Post (BLUT)
De voorwaarden voor het krijgen van Langdurigheidstoeslag zijn als volgt:
1. Leeftijd: 23 jaar of ouder maar jonger dan 65 jaar. Als een van de partners
(gehuwden/samenwonenden) niet binnen deze leeftijdsgrenzen valt, krijgt men niks.
2. Ononderbroken gedurende 60 maanden een inkomen hebben gehad wat niet hoger is dan de van toepassing zijnde bijstandsnorm. Leeuwarden kijkt hierbij gewoon naar de landelijke
bijstandsnormen met de maximale toeslag (bij alleenstaanden en eenoudergezinnen) en bij gehuwden wordt niet gekeken naar een eventuele verlaging wegens woningdeling.
WAO/WAJONG in combinatie met een toeslag uit de Toeslagenwet worden geacht ook niet hoger te zijn dan de bijstandsnorm.
3. Het eigen vermogen mag niet hoger zijn dan:
EUR 10.210 voor gezinnen en eenoudergezinnen en EUR 5105 voor alleenstaanden. Als sprake is van een eigen woning mag het eigen vermogen (waarde min hypotheekschuld) in die woning niet hoger zijn dan EUR 43.100 Deze bedragen gaan per 1/1/2006 weer iets omhoog.
N.B.: Volgens de werkinstructie langdurigheidstoeslag kijkt Leeuwarden helemaal niet naar het eigen vermogen in de woning, waarvoor men een bepaalde redenering hanteert waarop we hier niet verder ingaan omdat dat wel erg ‘technisch’ zou worden.
4. Men mag gedurende die periode van 60 maanden geen inkomsten uit of *in verband met* arbeid ontvangen.
De ANW, de IQAW en de IOAZ zijn geen inkomsten in verband met arbeid, maar worden beschouwd als inkomsten op bijstandsniveau.
5. Men moet gedurende die 60 maanden voldoende geprobeerd hebben algemeen geaccepteerde arbeid te verkrijgen en te aanvaarden. Leeuwarden kijkt alleen naar de periode tussen 1 januari en de datum van de aanvraag en als men in die periode geen korting op de uitkering heeft gehad als gevolg van onvoldoende pogingen om betaald werk te vinden, dan heeft men aan voorwaarde 5 voldaan. Voldoet men aan voorwaarde 4 dan doet deze voorwaarde 5 er verder niet toe: Er is dan geen arbeidsmarktperspectief.
De schoen wringt bij deze regeling bij “inkomsten in verband met arbeid”. B.v. WW, Ziektewet, WAO of WAJONG. Dit was onrechtvaardig bij een langdurige WAO of WAJONG uitkering waarbij mensen wel voldeden aan de overige eisen voor deze toeslag. Inkomsten in verband met arbeid wijzen namelijk eerder op het verloren zijn gegaan van (een deel van) het arbeidsmarktperspectief dan op de aanwezigheid daarvan.
De langdurigheidstoeslag is een betaling van:
EUR 466 voor gehuwden of samenwonenden
EUR 418 voor eenoudergezinnen
EUR 327 voor alleenstaanden
In 2004 wist het PEL het eerste gat te schieten in voorwaarde nummer 4. Dit leidde tot het standpunt bij de gemeente dat de WAJONG een voorziening is en niets van doen heeft met inkomsten “in verband met arbeid”. Ook het arbeidsongeschiktheidspercentage in de WAJONG doet er niet meer toe. Denk bijvoorbeeld aan een gedeeltelijke WAJONG uitkering aangevuld door de bijstand tot het bijstandsniveau.
Als mensen met WAJONG voldoen aan de overige voorwaarden hebben zij ook recht op de langdurigheids toeslag.(Beslissing sectorhoofd SZ 23/8/2004)
De WAO had in de regeling al 1 uitzondering: Als men voldeed aan de overige voorwaarden en men was afgekeurd voor 80-100 procent en er was tevens bij het laatste heronderzoek geen arbeidskundig onderzoek geweest (gemeente vraagt schriftelijke verklaring op bij UWV) dan had deze WAO-er wel recht op langdurigheidstoeslag.
Op 13/10/2005 heeft de rechtbank in Breda een belangrijke uitspraak gedaan:
De eiseres had langer dan 5 jaar een gedeeltelijke WAO-uitkering die door de IOAW werd aangevuld tot bijstandsniveau. Ook was ze ontheven door B&W van alle arbeidsverplichtingen i.v.m. de IOAW, maar moest alleen ingeschreven staan bij het CWI. B&W weigerden
langdurigheidstoeslag omdat betrokkene maar gedeeltelijk een WAO-uitkering had en de WAO werd gezien als “inkomsten in verband met arbeid”.
De rechtbank vond echter dat de voorwaarde “geen inkomen in verband met arbeid” niet mocht worden gesteld, omdat na een periode van 5 jaar niet op objectieve en redelijke gronden kan worden aangenomen, dat ontvangers van een dergelijk inkomen dichter tot de
arbeidsmarkt staan dan andere minima.
De rechtbank vond dat er daarom sprake was van een verboden onderscheid (discriminatie) op grond van artikel 26 IVBPR (Internationaal Verdrag inzake Burgerlijke en Politieke
Rechten, ook wel: Het Verdrag van New York).
Daaruit volgde dan weer dat op grond van artikel 94 van de Grondwet. Daar staat in dat wettelijke voorschriften geen toepassing vinden als ze in strijd zijn met bepalingen die voor iedereen gelden, van verdragen en besluiten “van volkenrechtelijke organisaties”. Hun conclusie:
Daarom geldt artikel 36 lid 1 onderdeel b WWB (Wet werk en Bijstand) niet voor de belanghebbende. In dat artikel 36 staat de regeling voor de langdurigheidstoeslag.
Sociale Zaken Leeuwarden heeft op het overleg van de Cliëntenraad op 24/11/2005 meegedeeld dat zij zich voortaan ook zal houden aan deze rechtbankuitspraak. Dat betekent dat mensen in gelijke situaties de langdurigheidstoeslag niet individueel hoeven te bevechten voor de rechtbank.
Voor vragen over dit artikel:
Bel 058—2671636.
secretaris P.E.L.
==============================================================================
Sinds de invoering van de Wet Werk en Bijstand zijn categoriale regelingen voor bijzondere bijstand verboden. Dat was vervelend, want voortaan moest men in alle gevallen steeds individueel een aanvraag indienen. Bovendien zijn de uitvoeringskosten hiervan veel hoger en is dus het rendement van het geld voor bijzondere bijstand lager. Op dit verhaal was echter 1 uitzondering:
Categoriale bijzondere bijstand voor 65-plussers, chronisch zieken en gehandicapten werd niet verboden. Het Rijk gaf ook aan de gemeente Leeuwarden daarvoor wat geld, hoewel niet erg veel.
In het overleg van de Cliëntenraad op 24/11/2005 heeft de wethouder van sociale zaken gezegd, dat zo’n regeling in 2006 en 2007 in Leeuwarden zal worden ingevoerd. Erg hoog wordt het bedrag niet: Iets meer dan 100 euro per jaar.
Hoe het daarna moet, weet men kennelijk ook nog niet, maar voorlopig is dit een lichtpuntje in deze moeilijke tijden voor minima. Het kan natuurlijk ook zijn dat het met de
raadsverkiezingen in maart 2006 te maken heeft...
Hoe de regeling er precies uit gaat zien is nog niet bekend:
65-plussers met een minimum inkomen of b.v. met inkomsten tot 105 procent van het geldend bijstandsniveau of van het minimumloon zijn nog het makkelijkst te vinden, maar wie is chronisch ziek of gehandicapt en wie niet? Mensen in de bijstand die om medische redenen een 'rustplan’ kregen van sociale zaken? Geheel afgekeurde mensen met WAO en WAJONG?
Laten we hopen op een niet al te ingewikkelde maar toch rechtvaardige regeling: De drie organisaties van de Horzel zullen hier in elk geval op letten!
secretaris P.E.L.
Uitgave blad: Vereniging De Borzel, samenwerkingsverband van vereniging P.E.L., stichting BLUT en het Komitee Vrouwen en Bijstand.
Redactieadres: Postbus 2602 8901 AC Leeuwarden.
Dit blad op internet:
http://home.wanadoo.nl/verpel of: http://verenigingpel.nl
Komitee Vrouwen en Bijstand: 06-17626737
Stichting BLUT: 058-2672513
Vereniging P.E.L.: 058-2671636 of e-mail: root@pel.xs4all.nl
Spreekuren PEL: Voor algemene en individuele vragen over bijstandsuitkeringen, gesubsidieerd werk (b.v. v.m. ID/WIW) reïntegratietrajecten WWB en voor alle vragen, zowel algemeen als individueel op het gebied van HUREN (ook van kamers), het zoeken van een woning, huurtoeslag, kraken, diverse woonlasten, gemeentelijke belastingen, kwijtscheldingen enz.:
================================================================================
Klachtenspreekuur PEL, iedere werkdag van 14.00-18.00 uur telefonisch of op afspraak.
Oplage blad: 1000 stuks plus de mededelingenborden in de stad. U heeft het blaadje ergens gezien en wilt ook een exemplaar? Bel dan een van bovenstaande telefoonnummers.
===============================================================================
Vereniging P.E.L., stichting BLUT en het Komitee Vrouwen en bijstand ook zitting hebben in de Cliëntenraad Werk en Inkomen? Dit is een adviescommissie voor het College van B&W over het beleid inzake de bijstand, reïntegratietrajecten, gesubsidieerd werk ed.
De vergaderingen van de Cliëntenraad ziin openbaar. ongeveer 10 maal per jaar en meestal op donderdaqmiddag vanaf 13.00 uur. Let op de Huis aan Huis voor datum, tijd en plaats!