Blad Opwaartse Druk nummer 2 Herfst 2005


OPWAARTSE DRUK

UITGAVE VAN VERENIGING PEL, COMITÉ VROUWEN EN DE BIJSTAND EN
STICHTING BLUT. NUMMER 2. HERFST 2005.
======================================================

Geachte redactie:

Wat U in uw uitgave van deze zomer in Opwaartse Druk hebt geschreven heeft mij verlokt tot een reactie op "moet Caparis Kapoeres?"
U heeft terecht een ontwikkeling geschetst bij gemeenten hoe men omgaat met het organiseren van het groenonderhoud. Op zich is die ontwikkeling begrijpelijk. De burger verwacht nu eenmaal dat de gemeente dat tegen de laagste kosten laat doen.
Niemand wil natuurlijk de OZB omhoog zien gaan omdat de gemeente niet scherp genoeg heeft ingekocht. Ook wij moeten dus concurreren met reguliere hoveniersbedrijven voor de laagste prijs. Dat is overigens al jaren zo. Dat lijkt vervelend maar er zitten ook voordelen aan: het houdt je wel scherp om zo goed mogelijk te presteren tegen zo laag mogelijke kosten. En daardoor zijn we ervan overtuigd dat we de concurrentie met andere grote hoveniersbedrijven goed aankunnen.
Wanneer we echter te veel opdrachten verliezen ontstaat er een situatie die U goed heeft geanalyseerd. Het zou dan best kunnen dat het de gemeente geld gaat kosten wanneer wij – en onze mensen in de Wsw - geen werk hebben. Tot zover ben ik het van harte eens met Uw artikel.

Maar er staat ook een stukje in waar U er toch lelijk naast zit. Dat is het stukje over een "a-sociaal slimmigheidje, waarmee Caparis probeert werknemers over te doen aan commerciële hoveniersbedrijven."
U schrijft dat dat geen gelijke strijd is, omdat onze mensen er binnen de kortste keren weer worden uitgegooid, en dat de sociale bescherming voor deze mensen dan is opgeheven. Dat klopt niet.
Hoe zit het dan wel? Caparis probeert inderdaad de mensen indien mogelijk onder te brengen bij commerciële (reguliere?) werkgevers. Dat is vanuit de maatschappelijke ontwikkeling , dat mensen met een (arbeids-) handicap toch zoveel mogelijk in het normale leven opgenomen zouden moeten worden. Dat zou in principe ook in de groenvoorziening kunnen. Alhoewel dat tot nu toe nauwelijks is toegepast.
Dat onderbrengen bij een commerciële werkgever kan door ze te detacheren of via begeleid werken. In beide gevallen gaan we wel eerst na of we er op mogen vertrouwen dat de beoogde werkgever wel voldoende sociaal met onze mensen om zal gaan. Bij detacheren blijft de persoon in dienst van Caparis maar wordt als het ware uitgeleend aan een reguliere werkgever tegen een vergoeding waarvoor het voor de werkgever toch aantrekkelijk is de persoon aan het werk te hebben. )1.
Ondanks het feit dat ze niet dezelfde hoeveelheid werk per dag aankunnen als een volledig arbeidsgeschikte werknemer.

Bij begeleid werken komt de persoon zelfs in dienst van die werkgever die daarvoor dan zolang de persoon in dienst is een loonkostensubsidie ontvangt om het verschil met een gewone werknemer te overbruggen.
Uit economische redenen zal de werkgever onze mensen er dus niet zo snel uitgooien, zoals U stelt. Doe hij dat wel dan komen de mensen bij ons terug, en zijn wij weer verplicht ze weer de sociale bescherming en werk te bieden. En dat doen we ook. Dat werk moet er echter wel zijn. En dan heeft u in het geval van het groenwerk wel gelijk, dan moet de gemeente zorgen dat ze niet alles aan de commerciële hoveniers gunnen. Kortom U signaleert de juiste risico's van het gemeentelijk uitbestedings beleid maar wilt u ons niet betichten van een a-sociaal slimmigheidje?

Frans Kooiker. Algemeen directeur Caparis.

Reactie. Akkoord, we plaatsen deze brief in plaats van een rectificatie, de heer Kooiker legt de positie van Caparis duidelijk genoeg uit. Wij van de redactie hebben nog wel TWEE vragen.

EEN. Zie cijfer )1:
Concurreren de commercieel geworden groenwerkers nu met die suppletie hun bij Caparis gebleven maatjes weg?
TWEE: hoe zit het met de uitstroomverplichting van 7% naar de commerciële bedrijven die Van Hoof heeft opgelegd. Dan is er over 14 jaar of misschien eerder, toch geen Caparis meer? J.Post (BLUT)

==========================================================

DE STATUS VAN TRAJECTPLANNEN

Sociale Zaken werkt al sinds jaar en dag met zogeheten ‘trajectplannen’. In dat plan wordt vastgelegd op welke wijze werklozen dienen uit te stromen naar de reguliere arbeidsmarkt. In theorie wordt voor elke individuele werkloze een trajectplan opgesteld dat is toegesneden op zijn/haar individuele behoeften. Dat laatste is natuurlijk slechts theorie, in feite worden trajectplannen fabrieksmatig via een lopende band procedure uitgespuugd door reïntegratiebedrijven en Sociale Zaken. Het gezwam over het leveren van ‘maatwerk’ is uitsluitend bedoeld voor de publieke tribune (en om de gemeenteraad zand in de ogen te strooien natuurlijk).
In de praktijk krijgen werklozen vrijwel geen inspraak in het opstellen van een trajectplan. Dat plan wordt hen eenvoudig voorgelegd met het bevel het te ondertekenen. Een werkloze die de euvele moed heeft niet te tekenen, wordt standaard bedreigd met het korten van de uitkering en alle andere onheil dat de bureaucratie in staat is over iemand af te roepen.

Dat is eigenlijk nogal merkwaardig, want wat stelt zo’n trajectplan juridisch gezien nu eigenlijk voor? Er zijn twee mogelijkheden:
- een trajectplan is een overeenkomst naar burgerlijk recht en valt onder de bepalingen uit het verbintenissenrecht zoals vastgelegd in het Burgerlijk Wetboek (BW).
- een trajectplan is een besluit van een bestuursorgaan en valt als dusdanig onder het bepaalde in de Algemene Wet Bestuursrecht (AWB).
De eerste mogelijkheid valt bij nadere beschouwing al snel af (en wordt overigens ook door niemand serieus verdedigd).

Blijft over de tweede mogelijkheid: een trajectplan is een besluit van een bestuursorgaan waarop de bepalingen uit de AWB van toepassing zijn, inclusief de bepalingen over bezwaar en beroep. In dat geval kunnen B&W echter niet eisen dat een uitkeringsgerechtigde een trajectplan van een handtekening voorziet.

Inmiddels is er over de status van trajectplannen iets meer duidelijkheid ontstaan. Onlangs heeft de adviescommissie voor de bezwaarschriften van de gemeente Achtkarspelen een interessante uitspraak gedaan. In oktober 2004 had B&W een uitkeringsgerechtigde in deze gemeente een korting van 20% opgelegd omdat hij weigerde een trajectplan te ondertekenen.
Vanzelfsprekend heeft genoemde uitkeringsgerechtigde daartegen een bezwaarschrift ingediend. De adviescommissie komt tot de volgende conclusies:
- het niet ondertekenen van een trajectplan is niet sanctioneerbaar
- B&W mag hooguit vragen een trajectplan te tekenen voor gezien (tekenen voor gezien betekent dat je kennis hebt genomen van de inhoud maar je niet gebonden acht aan die inhoud).
- weigeren mee te werken aan de uitvoering van een traject is wel sanctioneerbaar (maar dat wisten we al).

In het bezwaarschrift werden meer kwesties aangesneden. Jammer genoeg is de commissie niet toegekomen aan de behandeling daarvan, aangezien ze overwoog dat het bovenstaande voldoende was om het bezwaarschrift gegrond te verklaren.

De in het bezwaarschrift gevolgde lijn was als volgt: een traject is niet een in vrijheid tot stand gekomen overeenkomst tussen twee gelijkwaardige partijen, maar een besluit van een bestuursorgaan dat wordt opgelegd aan een burger. Dat houdt in dat ten aanzien van een traject de bepalingen gelden uit de AWB. Het betreffende bestuursorgaan dient het traject in de vorm van een voor beroep vatbare beschikking mee te delen aan betrokkene. Voor betrokkene staan dan de gebruikelijke mogelijkheden tot bezwaar en beroep open.
B&W voerden in het verweerschrift aan dat B&W inderdaad verplicht zijn een traject aan te bieden in de vorm van een voor beroep vatbare beschikking, maar dat dit niet gold voor het trajectplan aangezien dat primair een intentieverklaring (dezelfde opvatting die ook Leeuwarden er op nahoudt) is tussen beide partijen. Tijdens de zitting van de commissie werd hiertegen ingebracht dat er twee mogelijkheden zijn:

- een trajectplan is onderdeel van een traject, in welk geval de bepalingen uit de AWB van toepassing zijn. In dat geval betreft het een besluit van een bestuursorgaan waaraan rechtsgevolgen verbonden zijn. Een verplichting tot ondertekening bestaat dan niet.
- een trajectplan is inderdaad niet meer dan een intentieverklaring. Het Nederlands recht kent echter geen enkele verplichting een intentieverklaring te ondertekenen.

Blijkbaar heeft de commissie deze lijn geaccepteerd en is ze – terecht - tot de conclusie gekomen dat er geen enkele verplichting bestaat een trajectplan te ondertekenen.

Wat te doen wanneer Sociale Zaken of een reïntegratiebedrijf je een onzinnig trajectplan voorlegt?

Om te beginnen: met een reïntegratiebedrijf (RIB) heb je niets te maken. Een RIB is geen bestuursorgaan en beschikt op geen enkele wijze over formeel gezag. Voel je ook nooit op enige wijze verplicht t.o.v. een RIB. Het enige wat een RIB doet is graaien in de gemeenschapskas en daarvoor een reeks matige diensten leveren (net zoiets als het professionele welzijnswerk dus). Wanneer het zo uitkomt zullen ze jouw onmiddellijk door het riool spoelen en daar geen seconde wakker van liggen.
Dat wordt anders wanneer je te maken krijgt met Sociale Zaken (SZ). SZ kan je wel een sanctie opleggen of in het ergste geval zelfs je uitkering stopzetten.

Tips:
- neem altijd een getuige mee wanneer je een gesprek hebt met een medewerker van SZ. Die getuige hoeft niets te zeggen, alleen maar te luisteren. Trek je er niets van aan wanneer SZ daar moeilijk over doet. Je hebt gewoon het recht iemand mee te nemen, punt.
- Wanneer men jouw een trajectplan voorlegt waarmee je het niet eens bent, weiger dan dat te ondertekenen. SZ zal waarschijnlijk overgaan op de gebruikelijke intimidatietactiek en je bedreigen met alles wat los en vast zit. Niets van aantrekken. Gewoon de stelling betrekken dat er geen verplichting bestaat tot het ondertekenen van een trajectplan en dat, wanneer SZ jouw een bepaald traject wil laten volgen, ze jouw een beschikking moeten sturen.
- Mocht SZ jouw een sanctie opleggen, neem dan onmiddellijk een advocaat in de arm en laat haar/hem een bezwaarschrift indienen. Een bezwaarprocedure tegen een sanctie omdat je geweigerd hebt een trajectplan te ondertekenen win je zo goed als zeker.
- Niet eens met de inhoud van een trajectplan? Dien een bezwaarschrift in. Bedenk je ook dat de afhandeling van een bezwaarschrift SZ handen vol geld kost, maar jou – zolang je het zelf doet – geen cent. Bedenk je tevens dat een groot aantal bezwaarschriften door de indiener gewonnen wordt. Het loont dus altijd een bezwaarschrift in te dienen.
Voel je nooit schuldig t.o.v. SZ. Bedenk je dat SZ zich, wanneer hen dat beter uitkomt, niets gelegen laat liggen aan het trajectplan. Zowel SZ als RIB zijn van mening dat zij niet gebonden zijn aan het trajectplan, maar jij wel.
- Weiger niet mee te werken aan het traject zelf. Weigeren daaraan mee te werken is sanctioneerbaar en levert je naar alle waarschijnlijkheid een korting op je uitkering op.

Pyt van der Galiën
Vereniging PEL

===========================================================

EVEN HEERLIJK EROP UIT, tot rust komen en de dagelijkse zorgen achter je laten.... Voor veel vrouwen die van een bijstandsuitkering leven is dat niet mogelijk. Een broodnodige vakantie zit er meestal niet in.
Stichting Blijdesteyn biedt vrouwen die niet alleen financieel maar ook vaak sociaal in een moeilijke situatie zitten de mogelijkheid om van een heerlijke vakantie te genieten. Daartoe verstrekt Stichting Blijdesteyn jaarlijks aan een gelimiteerd aantal vrouwen een reisbeurs. De betrokkene mag zelf bepalen hoe en waar zij haar vakantie wil doorbrengen. Stichting Blijdesteyn betaalt uw reis rechtstreeks aan het reisbureau.

Stichting Blijdesteyn is in 1927 in het leven geroepen door de heer De Stoppelaar Blijdesteyn, oud tabaksplanter in Deli. Hij stierf vrijgezel en kinderloos en hij liet een vermogen na dat hij een uitzonderlijke bestemming gaf. Hij bepaalde per testament dat van de opbrengst van het kapitaal aan jonge, hardwerkende en rustbehoevende meisjes kosteloos een vakantie aangeboden moest worden. Hiertoe werd in Hilversum een huis aangekocht dat als vakantiehuis werd geëxploiteerd. Omdat deze vorm van vakantie niet meer aansprak en bovendien zowel inkomens als sociale wetgeving sterk waren verbeterd besloot het bestuur van de stichting in 1966 het roer om te gooien met behoud van de doelstelling van de stichter van het fonds. Het huis werd verkocht en men besloot voortaan reisbeurzen te verstrekken.

De stichting is geregistreerd bij de Kamer van Koophandel te Amsterdam onder nummer S 197316 en staat onder leiding van een stichtingsbestuur.

Hoe vraagt u een vakantiebeurs aan?

We geven de beurzen eens per jaar in december uit. Omdat we meer aanvragen dan plaatsen hebben wordt er geloot.
Aanmelden kan uitsluitend schriftelijk bij de administratrice. Dit kan het hele jaar door maar uw brief dient uiterlijk 1 november binnen te zijn.

Stuur uw brief naar:
CJ.M. Provily-van Oevelen
Calven 137
4641 RG OSSENDRECHT

Bel onderstaand nummer als u vragen heeft: TEL. 0164-674280

Wat moet er in uw brief staan?

Natuurlijk moeten we weten of u aan onze voorwaarden voldoet. Vermeld daarom in uw brief:

adresgegevens, telefoonnummer,
geboortedatum,
of u ongehuwd, gescheiden of weduwe bent, aantal kinderen (burgerlijke staat),
inkomsten.

We stellen het zeer op prijs als u ons in uw brief nog iets meer over uzelf vertelt. Een reisplan hoeft u in uw brief nog niet te vermelden.
Ook bewijsstukken hoeft u nog niet bij te voegen. Pas als u bent ingeloot krijgt u van ons het verzoek een aantal bewijsstukken op te sturen. In december krijgt iedereen bericht over de uitslag van de loting. Over deze uitslag kan niet worden gecorrespondeerd.

Hoe werkt de vakantiebeurs?

De vakantiebeurs is het jaar na aanvraag geldig van 1 januari tot 31 december.

Verdere voorwaarden op te vragen bij of via 06-17626737 of bij KVeB. Zie colofon.

Website: http://www.stichtingblijdesteyn.nl

COLOFON OPWAARTSE DRUK.

Uitgave blad: Vereniging De Horzel, samenwerkingsverband van vereniging P.E.L., stichting BLUT en het Komitee Vrouwen en Bijstand. Redactieadres: Postbus 2602 8901 AC Leeuwarden.
Dit blad op internet: http://home.wanadoo.nl/verpel of:
http:­//verenigingpel.nl

Komitee Vrouwen en Bijstand: 06-17626737
Stichting BLUT: 058-2672513
Vereniging P.E.L.: 058-2671636 of e-mail: root@pel.xs4all.nl

Spreekuren PEL: Voor individuele vragen en problemen met:
bij­standsuitkeringen, gesubsidieerd werk, reïntegratietrajecten ed.: Op afspraak.

Voor algemene en individuele vragen over bijstandsuitkeringen, gesubsidieerde banen (bv. v.m. ID/WIW), reïntegratietrajecten WWB en voor alle vragen, zowel algemeen als individueel op het gebied van HUREN (ook van kamers), het zoeken van een woning, huursubsidie/toeslag, kraken, diverse woonlasten enz.:

Telefonisch klachtenspreekuur PEL, iedere werkdag van 14.00-18.00 uur telefonisch of op afspraak.