In de Leeuwarder Courant van zaterdag 10/7/2004 stond o.a. de volgende ingezonden brief van Johan Hengst, van de FNV-werkgroep Uitkeringsgerechtigden, geschreven op persoonlijke titel:
In de LC van 30 april gaf Gerrit Gorter een visie over het idee van de bestuurders van Nederland dat werknemers (m/v) te kort zouden werken in uren per week in hun laatste jaren tot 65. Gorter vraagt zich terecht af of als de werkweek weer naar 40 uur gaat ook 11 procent loonsverhoging volgt. En geeft aan dat werkgevers voor het Duitse Siemens-systeem zullen kiezen: meer uren werken voor hetzelfde loon.
Dat zou automatisch leiden tot ontslag van 11 procent van de werknemers, want in deze tijd is er geen onderneming die 11 procent meer gaat produceren waar niet direct afzet voor is.
Even terug in de tijd. Ik ben 52 jaar geleden begonnen met werken, destijds was een werkweek 51 netto uren arbeid.
In de jaren daarna ging men steeds korter werken voor hetzelfde loon, dus geen loonsverhoging maar een kortere werkweek. Dat was niet alleen omdat werknemers meer vrije tijd wensten maar een keiharde sociaal/economische noodzaak want het totaal aantal arbeidsuren bleef in Nederland op ongeveer gelijk niveau.
Maar steeds meer mensen deden een beroep op de arbeidsmarkt en dus moest het aantal arbeidsuren verdeeld worden tussen al die mensen. Arbeidsherverdeling werd dat genoemd of atv.
Al snel werd duidelijk dat alleen korter werken per week niet voldoende was en deden vut en prepensioen hun intrede. Als de plannen van deze regering om in alle opzichten langer door te werken doorgaan, dan zal er een enorme werkloosheid ontstaan met alle ellende en armoede die daarmee annex is. Korter werken, een werkweek van 32 uur, om de problemen op te lossen, is op dit moment geen optie maar langer werken is dat zeker niet.
Leeuwarden. Johan Hengst.