Brief van alle organisaties in de Cliëntenraad Sociale Zaken over nota
'Meerjarenkader Werk en Inkomen 2005-2009 Expeditie Werk'

Hieronder volgt de complete tekst van een gezamenlijke brief van alle organisaties in de Cliëntenraad Sociale Zaken Leeuwarden, behalve de CNV-wg Uitkeringsgerechtigden van wie de vertegenwoordiger vanwege vacantie onbereikbaar was, aan de gemeenteraad en aan het College van B. en W. Dit in verband met het feit dat de commissie Welzijn op 23/6/2004 de nota 'Meerjarenkader Werk en Inkomen 2005-2009' behandelt. De nota heeft als naam: "Expeditie Werk". De brief wordt vermoedelijk omstreeks 19 of 20 juni 2004 verzonden.

Aan de leden van de gemeenteraad Leeuwarden
en het College van B&W
Postbus 21000
8900 JA Leeuwarden

Onderwerp: Advies Meerjarenkader Werk en Inkomen 2005-2009;
Expeditie werk 2005-2009

Leeuwarden, 15 juni 2004

Geachte dames en heren,

"Werk moet! Wie kan werken, moet werken. Het recht op uitkering is altijd verbonden aan één of meerdere verplichtingen. Werk gaat boven inkomen." Dit zijn de ideologische termen waarmee de overheid zoveel mogelijk mensen uit de bijstand wil laten stromen.

In principe vindt de cliëntenraad het een goede zaak dat wordt geprobeerd zoveel mogelijk mensen aan betaald werk te helpen, maar is ook van mening dat het zwakke punt is gelegen in het gebrek aan reguliere en passende arbeidsplaatsen. De raming laat zien dat er in de komende jaren slechts een beperkt aantal arbeidsplaatsen voor bijstandsgerechtigden in Leeuwarden beschikbaar zal komen.

Er wordt vanuit gegaan dat er eind 2004 ongeveer 4500 bijstandsgerechtigden zullen zijn. De komende vijf jaar zal het aantal arbeidsplaatsen in totaal met 3000 toenemen. Slechts 750 hiervan zijn beschikbaar voor de uitkeringsgerechtigden. Per jaar zal dus het gemiddelde aantal arbeidsplaatsen voor de bijstandgerechtigden met 150 toenemen. Slechts 3 % van de groep heeft zicht op een betaalde reguliere baan. Daarnaast is er voor 20% van de uitkeringsgerechtigden een reïntegratietraject beschikbaar ( 950 trajecten per jaar). Aanbod en vraag sluiten dus absoluut niet op elkaar aan. Voor 800 cliënten in een traject is in Leeuwarden geen uitstroom mogelijk naar betaald regulier werk.
Waarom sturen we al deze mensen op traject, terwijl er geen werk is? Om de reïntegratie bureaus in de markt te houden?
Ons inziens is het dan ook de verantwoordelijkheid van de gemeente om voor voldoende reguliere arbeidsplaatsen te zorgen voor de doelgroep die een traject gevolgd heeft.

Er is een wettelijke verplichting om mee te werken aan een reïntegratietraject. Maar wij willen u er op wijzen dat in de memorie van toelichting genoemd wordt dat sociale activering niet verplicht mag worden gesteld, indien dit niet leidt naar betaald werk.
Wij zijn van mening dat het niet reëel is om te veronderstellen dat 950 trajecten per jaar uitzicht bieden op reguliere arbeid. De verplichting tot deelname hieraan moet dan ook beperkt worden. Daarnaast vinden wij dat bij de invulling van trajecten de eigen zeggenschap van cli‰nten maximaal moet worden ingevuld en dat er van een degelijke analyse van de situatie van de cli‰nt sprake moet zijn.
Een systeem dat alleen dwang en drang uitstraalt, wordt door ons verworpen.
Wat betreft maatschappelijke participatie, hieronder verstaan wij ook dat de cliënt vanuit huis kan deelnemen aan moderne communicatie middelen zoals internet en dergelijke.

Terugkerend naar het arbeidsaanbod zoals dat nu aan de orde is: Geconstateerd wordt dat er een grote behoefte is aan uitstroomversterkend aanbod, gericht op werkervaring. Dit ondanks het zeer beperkte aantal beschikbare reguliere banen. Hierbij wordt het volgende genoemd: * Het toestaan van werken met behoud van uitkering voor maximaal 6 maanden (wij menen dat dit voorstel in de commissie Welzijn alleen werd gesteund als dit 3 maanden betrof)
* Aansluitend op die 6 maanden kan een trajectdeelnemer nog eens een half jaar op een volledig loonkostengesubsidieerde werkplek blijven waarbij, passend binnen het traject, een eenmalige verlenging kan plaatsvinden.
Wij willen onze bezorgdheid uiten op dit punt. Het dunkt ons dat het beschikbaar stellen van werkervaringsplaatsen aan strenge regelgeving en voorwaarden dient te worden gebonden om daarmee elk misbruik {kanttekening: ook door de gemeente zelf} te vermijden.
In het bijzonder aan 'Werken met behoud van uitkering' , maar ook aan 'gesubsidieerde arbeid', dienen voorwaarden te worden gesteld, zoals:
- Het dient onderdeel te zijn van een traject zijn, uitmondend in een reguliere baan
- Er is begeleiding gegarandeerd
- In principe slechts voor een periode van 3 maanden
- Een onkostenvergoeding is van toepassing
- Voorwaarden aan werkgevers

Wij voorzien dat er een nieuwe vorm van draaideurcliënten wordt gecreëerd. Als de cliënt na de periode van één jaar niet door het reïntegratie bedrijf kan worden geplaatst op een duurzame reguliere arbeidsplaats, maar het hoogst haalbare blijkt een permanent gesubsidieerde arbeidsplaats te zijn, dan stroomt deze cliënt terug in de bijstand. Omdat bestaande gesubsidieerde arbeidsplaatsen worden afgebouwd, lijkt er geen plaats te zijn voor de categorie nieuwkomers die aangewezen is op deze voorziening. De cliëntenraad wil u er op wijzen dat schade berokkend wordt door het wekken van bovengenoemde valse verwachtingen bij een groot aantal cliënten, die het traject gedesillusioneerd zullen verlaten.

Het idee van 'semi-permanent gesubsidieerde arbeid' is ons ook ter ore gekomen. Bedoelt men daarmee het creëren van een grote banenpool waarbij onderling gerouleerd wordt op de beschikbare gesubsidieerde arbeidsplaatsen? In dat geval vrezen wij dat er een ongezonde situatie ontstaat doordat het leven van de cliënt wordt gedestabiliseerd.

Tenslotte willen wij u enkele aanbevelingen doen m.b.t. het gemeentelijk minimabeleid.
De doelgroep van het gemeentelijk minimabeleid wordt vastgesteld op huishoudens die een netto inkomen hebben dat niet hoger is dan 105 % van de van toepassing zijnde bijstandsnorm, het sociaal minimum. Wij adviseren met klem om dit op te trekken naar tenminste 110 % van deze norm.
Tevens willen wij u erop wijzen dat ook onder de WWB categoriale bijstand mogelijk is voor de categorie boven de 65 jaar.
Wij adviseren u om dit te herstellen.
Als laatste kant tekening bij het minimabeleid adviseren wij de zwemvangnet regeling te continueren tot 2009.
Wellicht is dit mogelijk door de 1 miljoen, door de gemeenteraad per motie beschikbaar gesteld, mede hiervoor in te zetten.
Naar onze mening heeft de Raad destijds ook de 1 miljoen beschikbaar gesteld om de negatieve gevolgen van de WWB voor een deel te compenseren. Uit het staatje op pagina 25 valt echter niet te achterhalen waaraan deze 1 miljoen wordt besteed. Het stelt ons ernstig teleur wanneer dit bedrag niet conform de oorspronkelijke bestemming wordt ingevuld. Als dit nog niet is gebeurd, adviseren wij met klem om dit in de nabije toekomst alsnog te doen. Belofte maakt immers schuld.....

Dit advies wordt onderschreven door deelnemende organisaties van de clientenraad SZW gemeente Leeuwarden. Doordat afgevaardigde van CNV zich voor 2 maanden in Amerika begeeft heeft hij dit advies niet onder ogen gekregen en weten we niet of hij voor of tegen is....

Einde tekst gezamenlijke brief Cliëntenraad Sociale Zaken.