LEEUWARDEN ZOEKT BANEN VOOR DAKLOZEN MAAR: "HELFT VAN MENSEN IN BIJSTAND KANSLOOS."


Uit de Leeuwarder Courant van za. 16/2/2002
en do. 21/2/2002 plus commentaar PEL.


Uit de Leeuwarder Courant van za. 16/2/2002:

LEEUWARDEN ZOEKT BANEN VOOR DAKLOZEN

LEEUWARDEN - De gemeente Leeuwarden wil een deel van de dak- en thuislozen de komende jaren aan een gesubsidieerde baan helpen. Dit geldt ook voor andere bijstandstrekkers met minimale kans op werk.

Van de vierduizend bijstandstrekkers is een groot deel vrijwel kansloos op de arbeidsmarkt. Zij worden geweigerd bij de sociale werkvoorziening en hebben ook niet de capaciteiten voor werk in de zogeheten wiw of I/D, de vroegere Melkertregeling.

Leeuwarden heeft het aantal bijstandsgerechtigden de afgelopen jaren teruggebracht van 5400 naar 4000. De kansrijke werklozen hebben inmiddels vrijwel allemaal werk, terwijl de achterblijvers tot de moeilijkste groep behoren.
Toch wil het gemeentebestuur het aantal bijstandstrekkers ieder jaar met nog eens 10 procent blijven verlagen.

Ongeveer 3200 mensen zitten in de zogeheten, fase-viergroep, die nauwelijks kans heeft op een baan.
"De helft van hen heeft lichamelijke klachten. Maar omdat deze mensen nooit gewerkt hebben, krijgen ze bijstand in plaats van een WAO-uitkering. Vaak kunnen ze voor een deel nog wel werken", zegt Jacqueline Probst van de gemeente.

Verder bestaat de groep voor een groot deel uit dak- en thuislozen, verslaafden en mensen met psychische problemen. Zij vallen aan alle kanten buiten de boot. Caparis, de voormalige Dienst Stedelijke Werkvoorziening, kent strenge toelatingseisen en laat hen meestal niet toe.

Leeuwarden mag van het Rijk achthonderd wiw-banen opzetten, maar heeft in werkelijkheid slechts de helft.
"Ook zulk werk is voor hen vaak nog te hoog gegrepen. Het is geen oplossing", zegt Probst. "Maar we willen toch dat deze mensen een baan krijgen. Werk brengt weer ritme in hun leven en zo doen ze iets terug voor de maatschappij."

Daarom begint de gemeente een experiment met gesubsidieerd banen onder zware begeleiding. Probst: "Het werk kan vergelijkbaar zijn met sociale werkvoorziening, bijvoorbeeld schoonmaakwerk op straat."

Probst: "Ze vergen een heel aparte begeleiding. Dak- en thuislozen moet je bijvoorbeeld helpen om een dak boven hun hoofd te krijgen en een leven op te bouwen." De gemeente werkt hierin samen met opvanginstellingen en reïntegratiebureau Mareon.


Einde 1e LC-bericht.

Commentaar: Het gaat dus om een deel van de dak- en thuislozen en om andere mensen in de bijstand die ingedeeld zijn in 'fase 4'.
Van de 3200 mensen in fase 4 (in totaal zitten om dit moment 3850 mensen in de bijstand) zou de helft lichamelijke klachten hebben.
Al eerder hebben we geconstateerd dat er een soort mini-WAO bezig is te ontstaan. Ik verwacht dat die groep alleen maar groter wordt als de op handen zijnde stelselwijziging in de WAO eenmaal is doorgevoerd:
WAO dan bijna afgeschaft en m.i. veel mensen die gedeeltelijk zijn afgekeurd die tussen de wal en het schip vallen en ook in de bijstand komen. Kortom: De WAO uitbezuinigd en de bijstand die een soort onofficiële WAO wordt en deels al is.
Maar het Rijk heeft extra geld ter beschikking gesteld en nu plotseling heet het: "Vaak kunnen ze voor een deel nog wel werken". Nu ja, volgens de gemeente dan. En natuurlijk: "...zo doen ze iets terug voor de maatschappij." Zo is dat: Een bijstandsuitkering krijg je niet voor niets:
Daar moet je voor werken. Zo komt de overheid aan goedkope arbeidskrachten. En wat heeft de gemeente voor werk in de aanbieding: "...bijvoorbeeld schoonmaakwerk op straat."
Net de DDR of een ander voormalig oostblok-land: Werkgelegenheid 99,9 procent, werkloosheid 0,01 procent...
Onbeschaamde verrijking aan de 'bovenzijde' en een DDR-uitbuitingsmodelletje aan de 'onderzijde'. Zie daar Nederland anno 2002.
Als het zo is, dat mensen in ruil voor een bijstandsuitkering straks bv. straten staan te vegen, is dat in feite dwangarbeid. Betaal maar het normale loon wat ook betaald moet worden in de schoonmaakbranche.

Waar ik me ook aan stoor, is het gepluk en getrek aan mensen die in feite in de WAO hadden thuisgehoord:
Omdat de gemeente weer een zak geld van het Rijk kreeg, wordt hun medisch probleem in feite ontkend en genegeerd en heet het dat ze vaak voor een deel nog wel kunnen werken.
Heel knap, dat het sectorhoofd Jacqueline Probst van de gemeentelijke afdeling Additionele Werkgelegenheid dat zomaar vanachter haar bureau kan vaststellen.
En 'natuurlijk' bestaat de groep 'voor een groot deel uit dak- en thuislozen, verslaafden en mensen met psychische problemen'.
En die groep zou dan laten we zeggen tegen de 3000 mensen groot zijn?
Daar geloof ik op voorhand niks van: Uiteraard zijn er dak- en thuislozen, verslaafden en mensen met psychische problemen, maar die groepen overlappen elkaar deels.
Ik vermoed dat de groep mensen die gewoon wel een dak boven het hoofd heeft, maar om lichamelijke of psychische redenen in feite WAO of in elk geval (vroeger) AAW of WAJONG had moeten krijgen qua uitkering, veel groter is dan de gemeente meent.
En dat het allemaal zo goed voor hen is als ze weer gedeeltelijk werken, is socio-geleuter:
In werkelijkheid weerhoudt allerlei stompzinnig geestdodend werk mensen juist *van* enig sociaal leven.
Vraag maar na op de werkvloer in de fabrieken: De arbeidsvreugde straalt eraf...
Pas als men om 5 uur naar huis kan, begint het leven voor hen: De hobby's, de sociale contacten enz.
Kortom: De gemeente moet niet doen alsof dat werk allemaal voor de mensen hun eigen bestwil wordt opgezet: Goedkope arbeidskrachten voor gemeente en ondernemers, daar gaat het om.


Over deze kwestie stond op do. 21/2/2002 nog het volgende bericht in de Leeuwarder Courant:

'Helft van mensen in bijstand kansloos'

LEEUWARDEN - De helft van de vierduizend bijstandsgerechtigden in Leeuwarden zal nooit weer werken. Hun lichamelijke en psychische problemen zijn zo groot dat zij kansloos zijn voor een 'gewone' of gesubsidieerde baan.

Siebe de Vries, manager samenlevingsopbouw van de welzijnsinstelling Hulp en Welzijn Leeuwarden, zei dit gisteravond tijdens een verkiezingsbijeenkomst van het CDA.
Leeuwarden streeft ernaar jaarlijks 10 procent van de bijstandsgerechtigden aan werk te helpen.

Het aantal bijstandsgerechtigden in de Friese hoofdstad is de laatste paar jaar sterk gedaald. In de bijstand zitten nu nog voornamelijk mensen die al heel lang geen werk meer hebben.
Omdat bemiddeling hier een tijdrovende kwestie is, heeft het rijk kortgeleden extra geld ter beschikking gesteld.


Einde 2e LC-bericht.

Commentaar: Hier wordt in feite een open deur ingetrapt. Dit was toch al lang bekend? De Vries praat echter niet over het gemeentelijke plan om hen toch weer aan het werk te zetten met behulp van de opvanginstellingen en reïintegratiebueau Mareon.
Natuurlijk niet: De HWL ruikt hier weer geld en moet deze mensen weer bewerken opdat ze murv gemaakt uiteindelijk de straat staan te vegen.
Het blijven een stelletje betaalde hoeren daar bij die welzijnsmafia...